DE INHEEMSEN EN tribale volkeren zouden zeer ingenomen zijn als de passie van VHP-parlementariër Mahinder Jogi gericht was op het bepleiten van collectieve rechten in plaats van grondconversie. En zeker als de ‘zekerheidskaart’ wordt getrokken, zou de aandacht van Jogi eigenlijk moeten gaan richting de eerste bewoners van het land. Immers, zij wonen veel en veel langer in Suriname dan de groep voor wie Jogi nu opkomt om gronden die hen geen zekerheid bieden.
Inheemsen worden steeds meer geconfronteerd met gronduitgiftes binnen hun gebied aan vreemden. Zij staan soms na honderden jaren machteloos tegenover zo een inbreuk op hun woongenot. Hun water is vervuild, de lucht die ze inademen maakt hen ziek en noem maar op. In plaats van dat Jogi voor hen opkomt, houdt hij het been stijf en pleit hij met alles wat in hem zit voor grondconversie waarbij mensen die al 2.500 vierkante meter in gebruik hebben, kunnen omzetten in eigendom. “Voor hun kinderen betekent dat een zekerheid”, vindt het assembleelid.
De president wil de hoogste vertegenwoordiging van het volk omzeilen. Dat getuigt niet van het hebben van een rechtvaardige inborst
Er is niets op tegen om mensen zekerheid te bieden natuurlijk, maar de zekerheid van de ene kan niet betekenen dat de ander in onzekerheid komt te staan. Immers, als particulieren grond hebben aangevraagd in gebieden waar inheemsen en tribale volken wonen en het wordt eigendom is dat een ramp voor die groepen omdat de nieuwe eigenaars ze hun woon-, leef- en spiritueel gebied afhandig kan maken.
Waarom komt de VHP-parlementariër niet op voor deze onzekerheid? De vraag is: is de ene zekerheid belangrijker dan de andere en waarom? Opmerkelijk is dat het assembleelid een medestander heeft gevonden in president Chandrikapersad Santokhi. Die zei recent in een interview dat hij de behandeling in De Nationale Assemblee van de wet Grondconversie “te lang vindt duren”. Vandaar dat hij het met een staatsbesluit wel even zou regelen. Een zeer ondemocratisch besluit is dat. De president wil daarmee de hoogste vertegenwoordiging van het volk omzeilen. Dat getuigt niet van het hebben van een rechtvaardige inborst.
Ook Stanley Raghoebarsing, minister van Financiën en Planning, ging dinsdag tijdens de regeringspersconferentie in op de inkomsten die grondconversie zou opleveren. Een klein rekensommetje leverde een groot bedrag op. Misschien zou de minister moeten berekenen hoeveel het, het land heeft gekost toen het Asycudasysteen op de Jules Sedney Nieuwe Haven stuk was. Hoeveel de consultants bij de Belastingdienst Suriname kosten omdat er nog steeds geen directeur is? En hoeveel vermogen er is bij de rijken om daarop eindelijk agressief de vermogensbelasting op los te laten?
Als Jogi, de minister en de president deze berekening eens zouden maken dan zouden ze mogelijk stijl achterover vallen wanneer ze zagen hoeveel meer dit alles zou opbrengen. Maar eigenlijk zouden ze dat al moeten weten. Dus blijft toch de vraag opkomen: waarom heeft grondconversie zo enorm veel haast?