AL SINDS 1975 laten inheemsen consequent hun stem horen wanneer het gaat om niet alleen het recht op erkenning van hun traditionele leefgemeenschappen, maar ook de basale voorzieningen waarop zij als burgers recht hebben. En al even zolang is deze kreet in min of meerdere mate genegeerd, althans geen enkele regering heeft voor een doorbraak kunnen zorgen.
De afgelopen tijd hebben zowel de inheemsen als tribale volkeren de roep om gehoord te worden geïntensiveerd. Echter, het parlement heeft consequent getalmd. Mahinder Jogi bijvoorbeeld die VHP-parlementariër is, gaf zelfs mee dat zijn fractie niet gereed was om de Raamwet Collectieve Rechten van Inheemse en Tribale volkeren te behandelen.
Evenals de situatie van 17 februari wordt de beschuldigende vinger overal naartoe verwezen, behalve de regering zelf. En waar een deel de schuld buiten de regering om zoekt zijn andere politici muisstil
Jogi is namelijk groot voorstander van de Grondconversie wet. Zo wordt alle grond die de overheid tijdelijk heeft uitgegeven permanent eigendom en dan kan de eigenaar niets gemaakt worden. Ook niet als die grond heeft in gebieden waar inheemsen en tribalen menen rechten aan te ontleden.
Het is te midden van deze onzekere situatie en de vele malen toegenomen kosten voor levensonderhoud dat over is gegaan tot een gewelddadige actie van inheemsen. De autoriteiten schijnen ervan overtuigd te zijn dat het hierbij gaat om een georganiseerde actie van een groep of organisatie die eerder betrokken is geweest bij geweldpleging. En hoewel dat natuurlijk afkeuringswaardig is, lijkt het alsof de overheid geen enkele eigen verantwoordelijkheid neemt.
Evenals de situatie van 17 februari wordt de beschuldigende vinger overal naartoe verwezen, behalve de regering zelf. En waar een deel de schuld buiten de regering om zoekt zijn andere politici muisstil. In haar verklaring noemt de Vids ‘de afwezige’ vicepresident Ronnie Brunswijk die zich overal sterk maakt voor de zwakkeren in de samenleving. Plotseling is de vp opvallend stil, terwijl hij de inheemsen vaker heeft ontvangen om hen aan te horen.
Belangrijk is dat de autoriteiten en de inheemsen de koe bij de horens vatten en niet blijven draaien om de hete brij. Want de grootste gemene deler is de verdeling van de natuurlijke hulpbronnen. Dat blijkt ook uit de plotselinge roep van de Kamer van Koophandel en Fabrieken die de regering oproept de behandeling van de wet te staken omdat zij de economische orde in het land uitmaken althans in zulke bewoording zich tot DNA richt.
Partijen moeten nu eens eindelijk praten over de economische implicaties van de wet. ‘Wie zal voordeel hebben aan de natuurlijke hulpbronnen in de gebieden waar de inheemsen en tribale zeggen recht te hebben’. Dat is de belangrijkste vraag die niemand hardop durft uit te spreken. Het is een moeilijk vraagstuk maar niet onoplosbaar en zo lang er niet over wordt gesproken zal er geen oplossing komen.
Daarnaast moet de regering de eigen verantwoordelijkheid nemen en evenals bij de situatie van 17 februari ook beseffen dat zij met het talmen de wet te behandelen en het falen om kansen te creëren voor de inheemsen in hun gebied deels het spreekwoordelijk vuur heeft aangereikt om de vlam in de pan te laten slaan.