Lekker jammen, in de keuken duiken met een bigisma of een potje voetballen met buurtkinderen. Twee Michelinsterren-chef-kok Soenil Bahadoer uit Nederland wil Suriname anders belichten. “Natuurlijk is de financiële crisis in de film te zien, maar het accent ligt op de vrolijkheid van de mensen, de eetgewoonten en de cultuur”, zegt de meester-kok.

Tekst Sharon Singh
Beeld privécollectie

Soenil Bahadoer bezocht het land vijf weken geleden met zijn filmploeg en ging ook naar enkele districten in zijn zoektocht naar de authentieke bereidingswijze van Surinaamse gerechten in combinatie met de leefgewoonten. “Het was een rijke culturele ervaring”, vertelt Bahadoer, die al 28 jaar de uitbater is van restaurant De Lindehof in Nederland.

“Naarmate je met het vak bezig bent, wil je hogerop komen”

Chef-kok Soenil Bahadoer

Hij heeft de wereld rondgereisd en producties gemaakt over zijn reiservaringen en toch is zijn ervaring met Suriname een andere belevenis. Het land ligt dicht bij zijn hart vanwege zijn Surinaamse roots.

Maar ook de hartelijkheid van de mensen en de smaakvolle groenten, specerijen en kruiden hebben hem doen besluiten het land te belichten door de ogen van een sterren-chef. “Het is zo mooi om te zien dat elke bevolkingsgroep zijn eigen eten en cultuur heeft. Met de inheemsen hebben we cassavebrood op een tawa (rotiplaat, … red.) en peprewatra gemaakt, in Coronie kokosrijst met zoute vis en gebakken vis.” Lokale artiesten hebben muziek gemaakt en de chef-kok heeft de benen losgegooid.

Veel onwetendheid

Tony Pariz, fotograaf, filmproducer en vriend van Bahadoer, vertelt dat hij al jaren met de chef-kok meereist naar verschillende landen. Dankzij hem is de fotograaf verliefd geraakt op Suriname en beschrijft hij het land als een schoonheid. Het is als een liefdesbrief die iemand aan zijn geliefde zou schrijven.

Hij blikt terug op hun reis naar Peru. “Wij maken echt de mooiste dingen mee, omdat we met de lokale bevolking in contact komen. We hebben laatst Peru bezocht en zijn om half zes ’s morgens opgestaan in Cuzco om bij de omaatjes te zijn die escabeche (gebakken vis, gemarineerd in een zure marinade, … red.). op de markt maken.”

Die soort belevenissen heeft het team ook meegekregen tijdens zijn opnames in Suriname. Bahadoer: “We hebben met een 86-jarige Hindostaanse vrouw in Nickerie roti gebakken en dat willen we de wereld laten zien.”

De meeste mensen kennen Suriname alleen van het nieuws met vaak een negatieve toon. Er is veel onwetendheid over het land. Pariz zegt dat de “combinatie van eten en muziek een universele taal is”.

Naast muziek en gerechten heeft de chef-kok gewoontes van de bevolkingsgroepen geleerd. “Wie had gedacht dat als je een bakje saoto meekrijgt, tegen het einde van de avond bij een Javaans feest het betekent dat het mooi is geweest en dat je nu naar huis mag.”

Toerisme

Op de vraag of Suriname kan uitgroeien tot een groot toeristisch land zegt het duo dat de potentie er is. Het land zit nu wel in de problemen, maar zal die te boven komen. “Een directe aanpak zou zijn samenwerken aan een schoon milieu. Er ligt te veel vuil op straat. Oude gebouwen zouden aangepakt moeten worden.”

Het bewustzijn van toerisme moet goed doordrongen zijn en van jongs af aangeleerd worden. Topchefs uit Nederland roemen Suriname en zijn producten, meent Bahadoer. “Er valt heel veel te halen. Maar de infrastructuur moet aangepakt worden, bijvoorbeeld door het digitale betaalsysteem.”

In 2015 bezocht hij na twintig jaar Suriname weer voor het eerst. Daarvoor kon niet, omdat hij bezig was met het opzetten van zijn restaurant. Hij was er op uitnodiging van de organisatie van het evenement Fête de La Cuisine, een benefietproject voor sociaal zwakkeren. Samen met andere sterrenkoks bezocht hij de Centrale Markt en de Waterkant. “Het is alsof ik me in een snoepwinkel bevindt”, zei hij toen tegen de Ware Tijd.

Hij benadrukt dat de smaken van de grondstoffen veel intenser en lekkerder zijn. De chefs proefden voor het eerst bakabana, saté, goelong goelong (flensjes) en een broodje bokking zoals dat in Suriname wordt gemaakt. In hetzelfde jaar werd hij uitgeroepen tot SVH Meesterkok in Nederland en België. Dat is de hoogste onderscheiding in de horeca.

(lees verder onder de foto)

Passie

Bahadoer zit sinds zijn zestiende jaar in het vak. De basis heeft hij van huis uit meegekregen. “Door de passie van mijn ouders die elk weekend lekker eten bereidden, naar de markt gingen en de hele dag in de keuken bezig waren, is mijn passie voor koken ontstaan.” Het begon met kijken en leren en afwassen in de keuken. Toen al had hij besloten dat het zijn beroep zou worden, want hij had niet veel zin in leren.

Wat Bahadoer niet wist is dat de mens bepaalde studievakken voor de rest van het leven nodig heeft zoals wiskunde, scheikunde en aardrijkskunde, die eveneens bij de koksopleiding verzorgd worden. “Langzaam aan raakte ik gepassioneerd en ik wilde iets doen met mijn leven, iets bereiken. Op dat moment wist ik nog niet dat ik de top zou halen.”

Bahadoer wilde gewoon lekker koken en leuke dingen doen. “Maar naarmate je met het vak bezig bent, wil je hogerop komen. Men gaat je creativiteit inzien, dat je smaakt hebt en goed gemotiveerd bent. Zo belandt je gauw bij een bij een sterrenzaak en voordat je het beseft, maak je zeventig tot tachtig uur per week.”

Als je beroep je passie is, is hard werken een bijkomstigheid. “Het is gewoon prachtig! Je leert langzaam kwaliteit beheersen, mooie producten kennen en dan ga je naar de basis.” Dat is voor hem het belangrijkste.

Hij is trots op zijn wortels en kent het westen; het gevolg is dat hij explosieve smaken ontwikkelt met zijn kennis over de Franse en Surinaamse keuken en die zet hij op de wereld gastronomische kaart. “Gasten van overal in de wereld krijg ik over de vloer.”

Over de uitzendingen en op welke platforms de opnames zullen worden uitgezonden is nog niets bekend. Pariz denkt dat het een streamingdienst wordt; Amazon of Netflix.