NIET-GOUVERNEMENTELE ORGANISATIES (NGO’s) maken zich zorgen over de komst van mennonieten in Suriname. Een belangrijk zorgpunt is dat ze inbreuk zullen plegen op de leefomstandigheden en -gebieden van inheemsen en tribale volken. Rudi van Kanten van Tropenbos Suriname hield namens de NGO’s een presentatie over de huidige situatie.
Een ander punt van zorg is dat de mennonieten grote vernielingen zullen aanrichten aan het bos voor hun activiteiten, zoals ze in andere landen hebben gedaan. De groep wil 22.300 hectare land.De regering lijkt aan de groep toezeggingen te hebben gedaan zonder de binnenlandbewoners, die het aangaat, te hebben geraadpleegd.
Nu zijn het de mennonieten die wereldwijd bekend staan om hun voorliefde voor landbouw, maar die ook een bijna onbegrensde houtkapdrift hebben
Mennonieten zijn een traditionele christelijke leefgemeenschap die afgezonderd van de moderne wereld leeft, onafhankelijk van de staat wil zijn en geen ziektekostenverzekering van de staat accepteert. Ze staan bekend als hardwerkende en efficiënte boeren met een sterk geloof in het verband tussen geloof en landbouw.
Een afvaardiging van de groep heeft met de granman van de Kwinti-stam gesproken. Dat is niet verwonderlijk omdat volgens de leefwijze van de leefgemeenschap primair geen zaken worden gedaan met centrale overheidsinstanties. De mensen zijn bereid 150 US dollar te betalen per hectare, echter is niet bekend aan wie.
De granman zou hen hebben afgewezen, omdat zijn stam geen duurzaam voordeel heeft aan hun activiteiten. De mededeling over het bestaan van figuratieve kaarten van het Coesewijne- en Wayambogebied, waar de mennonieten zouden neerstrijken, zouden naar verluidt de ronde doen.
Weer eens is gebleken dat de belangstelling van onder meer ondernemers en landen voor Suriname groot is vanwege braakliggend terrein aan bodemschatten en landbouwmogelijkheden. Nu zijn het de mennonieten die wereldwijd bekend staan om hun voorliefde voor landbouw, maar die ook een bijna onbegrensde houtkapdrift hebben. De positie van Suriname als carbon negatief land zou op den duur in gevaar kunnen komen als de regering zou besluiten toestemming te geven voor houtkap, zonder daarvoor een beschermend bosbeleid te hebben.
De ongebreidelde toewijzing van grond aan vreemdelingen zal de veelbesproken en gecompliceerde grondenrechtenproblematiek nog ingewikkelder maken. Gehoopt mag worden dat de regering alsnog alle mazen (in de wet) zal dichten om dit te voorkomen.
George Lazo van de Associatie van Binnenlandse Industriëlen heeft er wel op gewezen dat als Surinamers vinden dat de mennonieten niet welkom zijn ze wel in staat moeten zijn zelf (landbouw) ontwikkeling te brengen. Dat kan het beste door samen te werken. Maar het is ook nodig dat de regering een plan maakt over hoe ze de landbouwontwikkeling ziet.
Het is goed dat lokale NGO’s zich met deze zaak bemoeien. Gehoopt wordt dat ze hun invloed kunnen gebruiken om te voorkomen dat dit mennonietenavontuur onacceptabele proporties aanneemt.