INGEZONDEN
Het grondenrechtenvraagstuk waarmee het binnenland al decennia wordt geconfronteerd, wordt langzamerhand een gebed zonder einde. Sinds jaar en dag praat de Surinaamse gemeenschap erover, maar er komt geen concrete oplossing. Dit maatschappelijk vraagstuk blijft evident, iedereen praat eromheen, maar niemand durft de koe bij de horens te vatten.
“De natuurlijke hulpbronnen van het land zijn reeds jaren verkwanseld . De overheid heeft de voordelen uit deze rijkdommen nooit ingezet voor de ontwikkeling van het binnenland”
Zeer recentelijk hebben we als uiting van frustatie een zeer enstige eruptie gehad te Pikin Saron en Maripa Ston. Onze inheemse broeders hebben uit woede en frustratie met hout beladen trucks en een politie post te Pikin Saron in brand gestoken. Uit de confrontatie die daaruit voortvloeide met de politie zijn er zelfs doden te betreuren. Dit is zeer jammer voor samenleving.
Nieuwe blamage dreigt
Indien wij de zaak niet serieus aanpakken zullen zulke excessen zich blijven voordoen. De Vereniging van Inheemse Dorpshoofden in Suriname (VIDS) heeft aangekondigd dat het geen enkel middel nationaal en internationaal onbeproefd zal laten om van de overheid genoegdoening af te dwingen. Als we deze lijn doortrekken, zoals het er nu aan toe gaat, vrees ik de zoveelste blamage voor de Staat om weer een internationaal vonnis op haar broek te krijgen.
Suriname is niet op een eiland in de wereld. Alles wat hier gebeurt ziet men in het buitenland. Surinaamse autoriteiten zullen zich dan bij internationale organisaties waar wij partij bij zijn weer, zoals gebruikelijk, met kronkelende argumenten verweren. De natuurlijke hulpbronnen van het land zijn reeds jaren verkwanseld. De overheid heeft de voordelen uit deze rijkdommen nooit ingezet voor de ontwikkeling van het binnenland.
Integendeel hebben de autoriteiten eraan meegewerkt om legitimiteit te geven aan activiteiten van multinationals om onze rijkdommen voor niets weg te dragen. Na ruim honderd jaar bauxiet ontginning in Moengo is daar niks anders achtergelaten dan ongekende milieuschade. Alcoa, waaronder Suralco opereerde had zelfs drie shifts voor de mijn operaties. Zo was men gegarandeerd dat er geen seconde per etmaal onbenut werd gelaten om het bauxiet weg te dragen.
Ik heb dit jaren persoonlijk meegemaakt, want mijn ouderlijk huis stond vlak naast een van de bauxietmijnen in de nabijheid van Moengo. Dag en nacht werd het ruwe erts per wagons, aangedreven door een locomotief vanuit de mijnen getransporteed naar de verwerkingsinstallatie langs de Cotticarivier bij Moengo.
Politiek schouwspel
Intussen is De Nationale Assemblee weer begonnen met de behandeling van de conceptwet ‘Collectieve Rechten voor Inheemsen en Tribale Volken’. Wel beschouwd kunnen de beraadslagingen als een politiek schouwspel worden aangemerkt. Duidelijk is te zien dat de assembleeleden deze kwestie aangrijpen om partij politiek te bedrijven. Zowel de coalitie als oppositie maakt zich hieraan schuldig en dat is zonder meer verwerpelijk.
Een andere zeer misselijkmakende dimensie is het schrijven van de Kamer van Koophandel en Fabrieken aan de DNA-voorzitter, Marinus Bee om onmiddellijke intrekking van de onderhavige concept wet te eisen. Totaal ongehoord en ongepast. Wel heeft de krachtige reactie van Bee me een bemoedigend gevoel bezorgd. De invloedrijke man bij KKF, Robert Ameerali, die ongetwijfeld hierachter staat, moet beseffen dat mede dankzij de electorale bijdrage van de binnenlandbewoners hij zich van 2010 tot 2015 vicepresident van Suriname mocht noemen.
Gelijkwaardigheid
Ik vind – en met mij nog velen in de Surinaamse gemeenschap – dat de behandeling van de conceptwet onverkort moet doorgaan en uiteindelijk verheven moet worden tot wet. Hiermee wordt er dan rechtszekerheid en rechtsbescherming gecreëerd voor de gemarginaliseerde groepen uit onze samenleving, waar het om gaat.
Het is noodzakelijk om rechtsobjecten en rechtssubjecten te hebben in het binnenland van Suriname . Want op basis hiervan kan op een gelijkwaardige manier worden deelgenomen aan het maatschappelijk rechtsverkeer in Suriname. De rechtsongelijkheid in het land moet nu voor eens en altijd worden weggenomen. Met zo een wet hebben de binnenlandbewoners een gedegen basis om eindelijk aan hun eigen ontwikkeling en welvaart te werken, want het is reeds duidelijk geworden dat niemand het voor hun zal doen.
Ettiré Patra
Voorzitter Stichting Opo Taangpu Sranang
De redactie van de Ware Tijd stelt lezers in de gelegenheid stukken in te zenden ter publicatie. In principe worden alle ingezonden artikelen opgenomen, tenzij de inhoud schadelijk, kwetsend of beledigend is voor derden. Stukken die geplaatst worden komen niet noodzakelijkerwijs overeen met de mening van de Ware Tijd. De redactie behoudt zich het recht voor om stukken niet te plaatsen, of in te korten of te redigeren zonder dat die uit hun context worden gehaald.