DE STICHTING ARBEIDSMOBILISATIE (SAO) is al ruim negen maanden in actie. Eerst werd om de ene dag gewerkt en nu is er sprake van een algehele staking. SAO is opgezet in 1981 om jongeren vanaf zestien jaar op te vangen die de school hebben verlaten en een vak willen leren om alsnog te voorzien in hun eigen onderhoud en om zelf te werken aan een eigen toekomst.
SAO valt onder het ministerie van Arbeid, Werkgelegenheid en Jeugdzaken, waar minister Steven Mac Andrew, die uit het bedrijfsleven komt, de leiding heeft. En dat het een actief ministerie is, dat veel bezig is, is te zien aan de massa persberichten die de media van het departement krijgen. En toch is het juist de SAO die al negen maanden in actie is. De organisatie die vroege schoolverlaters moet opvangen: iets waar het land veel van heeft tegenwoordig.
Het is jammer dat het ministerie, en in het verlengde daarvan de regering, er kennelijk voor kiest om SAO dood te laten bloeden
De werknemers van de SAO hebben door de jaren heen wel vaker aan de bel getrokken. Zodra er salarisaanpassingen kwamen van ambtenaren, waren zij het weer die daarvoor niet in aanmerking kwamen of ervoor moesten vechten. Naar verluidt worden de docenten die het allemaal draaiende houden, niet gezien als volledige ambtenaren en aan de andere kant doet de overheid er eigenlijk niets aan om de dienst dan te verzelfstandigen.
De trainingen die de SAO verzorgt, worden namelijk ook zelfstandig gegeven aan particuliere instanties en daar kan wat aan worden verdiend indien het commercieel goed wordt aangepakt. Maar nu vallen de werknemers dus elke keer weer tussen wal en schip, wat heel erg vervelend is. Mensen trekken weg en een deel gaat al met pensioen.
Het is jammer dat het ministerie, en in het verlengde daarvan de regering, er kennelijk voor kiest om SAO dood te laten bloeden. Het is namelijk het instituut bij uitstek dat zou kunnen worden omgetoverd tot de plek waar trainingen worden gegeven die van toepassing zouden kunnen zijn in de olie- en gassector. Een industrie waar het land onvoldoende op is voorbereid, maar die steeds sneller dichterbij komt.
Maar als zo wordt omgegaan met de kansen die er zijn, zal niet alleen SAO doodbloeden; de burgers en economie zullen geen of heel weinig voordeel hebben aan deze nieuwe industrie. Als voormalig betrokkene bij de Caricom weet de minister als geen andere hoe technische opleidingen in het Caribisch Gebied worden opgevijzeld om mee te kunnen profiteren van allerlei nieuwe ontwikkelingen.
In Suriname wordt het technische kader niet gewaardeerd. In een periode dat het land zoveel heeft te maken met wegtrekken van gespecialiseerd kader moeten beleidsmakers zich ronduit schamen voor hun houding naar de SAO toe. Het is beneden elk niveau.