DE SPANNING DIE er is over veel wat met het binnenland te maken heeft, verdraagt zich niet met het op gang brengen van het toerisme. Het Surinaamse toerisme speelt zich grotendeels af in het binnenland, wat zoveel betekent als dat de mensen van dat gebied haast onmisbaar zijn voor deze tak van industrie.

Er is al jaren onrust en ontevredenheid, maar vooral de afgelopen maanden spanning omdat de wet grondenrechten maar niet tot stand komt. Eerder deze maand verleende de VHP geen quorum om te kunnen vergaderen en enkele dagen later, toen er voldoende leden waren, werd de behandeling weer op de lange baan geschoven onder het mom dat er nogal wat schort aan het wetsontwerp.

Verbaast het dan dat de direct betrokkenen er klaar mee zijn en dat het al jaren smeulende zich nu manifesteert in ongenoegen van de hoogste graad. Belanghebbenden in de politiek, ook in De Nationale Assemblee, zijn kennelijk bang dat met het toekennen van grondenrechten hun toegewezen concessies gevaar lopen en dat zij geen onbeperkte toegang meer zullen hebben tot de grondstoffen en overige economische objecten in het achterland.

In het parlement beroepen sommige leden zich opeens op de ondeelbaarheid van de Surinaamse grond en is zelfs de gedachte uitgesproken van een referendum. Maar niemand rept over de wijze waarop de mensen uit hun oorspronkelijke woon- en leefgebieden zijn verdreven om plaats te maken voor bijvoorbeeld de Brokopondo-krachtcentrale.

Veel binnenlandbewoners genieten niet van stroom die kan worden opgewekt dankzij offers die hun (voor)ouders moesten brengen door hun traditionele leefgebieden te verlaten voor aanleg van het stuwmeer. De bittere smaak die dit heeft achtergelaten bij de ‘gedupeerden’ lijkt niet echt te zijn doorgedrongen bij opeenvolgende regeringen.

Integendeel wordt anno 2023 het belang verdedigd van ondernemers en niet ondernemers die aanzienlijke lappen grond in de schoot zijn geworpen. Dit alles ten koste van de binnenlandbewoners. Concessies voor goud en hout worden alsmaar verlengd. Vandaar dat niet veel zal worden verwacht van aanname van de wet grondenrechten, maar wel kaalkap en verhevigde goudkoorts, met of geen gebruikmaken van cyanide en kwik via een sluipweg.

Een groot risico op ellende bestaat hierdoor voor het nageslacht. Het risico is groot dat zij hun leven zullen voortzetten op een ‘verschroeide aarde’ waarop aanvankelijk bloed, zweet en tranen van hun voorouders zich zullen aftekenen. Voldoende redenen om liever vandaag dan morgen de handen ineen te slaan voor een oplossing van het grondenrechtenvraagstuk.

Suriname heeft genoeg wijze mensen om de scherpe en onduidelijke kanten van het wetsontwerp te doorzien en alle kennis uit de kast te halen een wetsproduct op korte termijn in behandeling te nemen dat de toets der kritiek kan doorstaan. Emoties, achterdocht en eventueel bevoordeling moeten plaatsmaken voor een rationele en een benadering naar letter en geest van het ontwerp. Dat is ook mede van belang voor het op gang brengen van het toerisme naar het binnenland waar het onder ongewijzigde omstandigheden niet goed toeven zal zijn met ontevreden binnenlandbewoners.