*vanwege een technisch manco kwam het commentaar niet op de gebruikelijke tijd (12:00 uur)
ER ZIJN REGELMATIG, zowel in het parlement als in de samenleving, vragen gerezen over de toekenning van voedselpakketten. Er waren aanwijzingen dat mensen die in feite niet in aanmerking komen wel een pakket hebben gekregen, waardoor anderen tekort zijn gedaan. Er was geen controle en zo er mensen waren die moesten controleren hebben zij zich niet goed van hun taak gekweten.
Er is onder opeenvolgende regeringen kritiek geuit op de wijze waarop de zogenoemde dokterskaarten werden uitgegeven. Immers, het was bekend dat mensen die de medische kosten konden betalen toch een sociale kaart kregen om ‘gratis’ naar de arts te gaan en gratis medicijnen te krijgen. Veelal ging het om personen die waren gelieerd aan een regeringspartij. Dat lijkt nu te zijn ingedamd.
Het wordt een omvangrijke taak om dit grote aantal huishoudens en individuen te screenen en het proces zou wel lang kunnen duren
Eenzelfde probleem deed zich voor bij de Stichting Volkshuisvesting. Mensen die geen aanspraak maakten op een volkswoning kregen er wel één om die vervolgens te verhuren. De regering bereidt nu een systeem voor om mensen die maximaal SRD 6.000 per maand verdienen in aanmerking te laten komen voor een sociale uitkering. Er moet een registratieformulier voor aanvraag van de ondersteuning worden ingevuld, die moet worden ingediend met een waslijst aan voorwaarden waaraan moet worden voldaan in de vorm van documenten.
Gelet op wat is gebeurd rond de verstrekking van voedselpakketten onder de zittende regering en wat in het verleden is gebeurd, onder meer met de dokterskaarten en sociale huurwoningen, mag de vraag worden gesteld hoe de controle nu zal plaatsvinden. De minister van Sociale Zaken en Volkshuisvesting, Uraiqit Ramsaran, schat dat rond de zestigduizend mensen in aanmerking zullen komen voor sociale steun.
Echter, de autoriteiten moeten er rekening mee houden dat het er veel meer kunnen zijn, gelet op de geldontwaarding. Het wordt een omvangrijke taak om dit grote aantal huishoudens en individuen te screenen en het proces zou wel lang kunnen duren. Heeft de regering al enig idee hoe deze zaak wordt aangepakt, want er is een tekort aan gekwalificeerd overheidspersoneel. Als men het goed wil doen, moet het principe van nauwkeurigheid en zorgvuldigheid in acht worden genomen. En dat zijn juist zwakke punten in het overheidsapparaat.
Behalve de druk van een gewenste grondige reorganisatie is niet uitgesloten dat met name de minister van Sociale Zaken en Volkshuisvesting de schijn tegen zich krijgt een speelbal te zijn van politieke opdrachtgevers, wanneer partijloyalisten, vrienden, kennissen en familieleden moeten worden geaccommodeerd. De gedachte van uitsluiting van politiek andersdenkenden zou een sociaal programma geen goed doen.
Een strenge controledienst, bemenst door betrouwbare ambtenaren, moet daarom de aanvragen dubbel controleren om calamiteiten te voorkomen. De koopkrachtversterking zal een jaar duren. Dat is een lapje voor het bloeden en is niet duurzaam, omdat de tegemoetkoming geen gelijke tred houdt met de kosten van levensonderhoud die dagelijks stormenderhand de pan uit vliegen.