REFLECTIE / Iwan Brave
In mijn leven ben ik als ‘christen’ door verschillende fases gegaan met betrekking tot het verhaal van Jezus. Dat Hij zichzelf had opgeofferd als ‘losprijs’ voor de bevrijding van de mensheid, ging bij mij als kind maar moeilijk erin.
Ik vond het een buitengewoon slecht ‘plan’. Hoe anders zou de wereld eruit hebben gezien als de mensen destijds het ‘Licht’ wel hadden aanvaard? We zullen het nooit weten. En dat deprimeerde mij als jong mens.
Het verhaal van Jezus onderschrijft dat leiderschap vooral opofferingsgezindheid is
Daarna kwam er een fase in mijn leven, dat ik het maar vreemd vond dat iemand die tweeduizend jaren vóór mij geleefd had, gestorven was voor mijn zonden. Ik vroeg me af of mensen daarmee niet wel heel makkelijk hun eigen verantwoordelijkheden ontweken.
Zo gaat het met religie en geloof; je kan het met de paplepel ingegoten krijgen, zonder de diepgang ervan te doorgronden of die behoorlijk onderwezen te krijgen. Pas veel later, op gerijpte volwassen leeftijd, en na een diepe persoonlijke crisis, doorgrondde ik de betekenis van Goede Vrijdag: Jezus’ kruisiging.
Christus kwam de mensheid bevrijden van de doorgegeven ‘erfzonde’ van Adam en Eva. Hij onderging voor ons deze zelfopoffering; want geen normaal mens zou zo’n marteling kunnen uithouden, tot het plan ‘volbracht’ is. Het enige wat God van ons verlangt, is dat wij die ‘losprijs aanvaarden’. Je moet het maar willen geloven.
Geloof, mythologie of een sprookje; de waarachtigheid van de boodschap ervan staat buiten kijf, zoals met veel religieuze verhalen van welk geloof ook. Het verhaal van Jezus onderschrijft dat leiderschap vooral opofferingsgezindheid is.
Dat is heel wat anders dan onze presidenten die om gezondheidsreden uitwijken naar Nederland of (destijds) Cuba. Het zou getuigen van inspirerend leiderschap van zelfopoffering als ze zouden zeggen: “Ik doe het met onze medische zorg, uit solidariteit met het lijdende volk.” Amen!