Het moest één van de hoogtepunten van deze regeerperiode worden en zou bijdragen aan het weer op de been krijgen van de Surinaamse economie. Voor de World Expo 2020 in Dubai, die eind 2021 werd gehouden, werden kosten noch moeite gespaard. Maar voor de naar schatting twee miljoen US dollar die de deelname de belastingbetaler heeft gekost, is het uiteindelijke resultaat zeer bedroevend.

Tekst Armand Snijders

Beeld CDS

De eerlijkheid gebiedt te zeggen dat die twee miljoen US dollar behoorlijk nattevingerwerk is, maar de verantwoordelijke minister Albert Ramdin van Buitenlandse Zaken, International Business en Internationale Samenwerking (Bibis) en andere regeringsvertegenwoordigers hebben ondanks herhaalde verzoeken hierover nooit openheid van zaken willen geven.

Dus het is niet ondenkbeeldig dat de kosten uiteindelijk zelfs meer waren dan die twee miljoen US dollar. Want er is, ondanks de crisis, behoorlijk met geld gestrooid om Surinames deelname tot een succes proberen te maken.

Er is ondanks de crisis behoorlijk met geld gestrooid om Surinames deelname tot een succes proberen te maken

Maar achteraf kan niet anders worden geconcludeerd dan dat het behaalde resultaat zeer magertjes was. Tenminste, de samenleving heeft niet van de regering gehoord dat de deelname wat heeft opgeleverd. Behalve de zeer vrijblijvende en vage afspraken die ter plekke zijn gemaakt en de goedbedoelde voornemens die werden uitgesproken, bracht het helemaal geen voordelen op voor de lange termijn.

En dat was toch vooral de intentie die Ramdin en president Chandrikapersad Santokhi vóór en na hun bezoek aan de expo uitspraken, in hun poging de deelname – en vooral de daarmee gepaard gaande kosten – goed te praten.

Waardige wijze uitgedragen

“De betrokkenheid van Suriname aan deze expo is strategisch”, beweerde Santokhi. “Ons land wordt op waardige wijze uitgedragen met onze waardevolle bezittingen, natuurlijke en menselijke hulpbronnen, prachtig klimaat, bos en biodiversiteit. Suriname richt zich op dit wereldforum sterk op het genereren van investerings- en zakelijke kansen en om een schone en corruptievrije publiek-private samenwerking te bevorderen en faciliteren”, schetste hij een beeld dat niemand herkende.

Ook wilde de president achteraf doen geloven dat het Dubai-avontuur in totaal negenhonderdduizend US dollar heeft gekost. “Daarmee hadden we pakketten kunnen kopen voor de samenleving, maar daarmee ontwikkel je het land niet duurzaam”, zei hij bloedserieus.

Toen first lady Mellisa Santokhi-Seenacherry en de VHP in de maanden daarna gratis of voor weinig geld tienduizenden pakketten links en rechts in het land uitdeelden, was niemand meer te horen over duurzaamheid en de zinloosheid daarvan. Ook Santokhi niet.

Voorgaande regering

De negenhonderdduizend US dollar waarover de president het had, waren alleen de kosten voor deelname aan de World Expo 2020. Overigens, de deelname daaraan was al geregeld door de voorgaande regering, iets dat Santokhi niet graag wil horen.

De regering-Bouterse had van de organisatie ook de reductie gekregen op de oorspronkelijke deelnamekosten van 2,4 miljoen US dollar. Maar Santokhi wilde niet dat die grani – deels – bij de vorige regeerders terechtkwam. Ook al waren de voorbereidingen al vroeg in 2020 begonnen, nog voordat hij werd gekozen. Uiteindelijk werd het evenement met een jaar uitgesteld als gevolg van de coronapandemie.

Dus de negenhonderdduizend US dollar waren slechts de kosten voor deelname aan de expo, waar Suriname met een fraaie presentatie van 1 oktober 2021 tot 31 maart 2022 was vertegenwoordigd. Maar al die mensen die de expositieruimte moesten inrichten en bemensen, moesten vanuit Suriname worden overgevlogen en ter plaatse in hotels worden ondergebracht. Datzelfde geldt voor de vele artiesten en deskundigen die nodig waren om Suriname te (re)presenteren.

Een simpel rekensommetje leert dat dit alles bij elkaar ook vele tonnen heeft gekost. Maar de grootste kostenpost was al het reizen van regeringsleden, ambtenaren en hun vrienden. De omvangrijke delegatie in november 2021 van Santokhi en veel van zijn ministers omvatte – naast uiteraard de first lady en zijn dochter – zelfs leden van zijn schoonfamilie, de Surinaamse ambassadeur in Nederland, Rajendre Khargi, en bevriende – vooral aan de VHP gelieerde – zakenlieden uit Nederland. Wat hun meerwaarde voor de staat Suriname was, is nooit uitgelegd.

Kosten noch moeite gespaard

De president, die in het emiraat kosten noch moeite spaarde om Suriname te promoten, was achteraf vooral lovend over zijn ontmoeting en ‘deliberatie’ met de emir van Dubai, sjeik Mohammed bin Rashid Al Maktoum, die tevens premier en vicepresident is van de Verenigde Arabische Emiraten. Tijdens het onderhoud had Al Maktoum het belang van het intensiveren van de diplomatieke relatie benadrukt, zoals elke buitenlandse gesprekspartner dat doorgaans – vooral uit beleefdheid – doet. Daar blijft het vaak bij.

Ramdin deed aan het einde van zijn verblijf in Dubai ook zijn uiterste best om het thuisfront ervan te overtuigen dat het allemaal zeker geen weggegooid geld was. Dat gebeurde tijdens een speciaal belegde persconferentie in het emiraat waar bijna niemand op afkwam en waar alleen de Communicatiedienst Suriname, die ook was meegereisd, uitgebreid verslag van deed.

De regering wilde volgens de bewindsman vijf tot zes samenwerkingsovereenkomsten tekenen met de Verenigde Arabische Emiraten. Het ging om onder meer het voorkomen van het betalen van dubbele belasting. Die overeenkomst is tot nu toe niet gesloten en het is ook de vraag wat het voordeel daarvan is voor Suriname.

En er moest ook een overeenkomst worden gesloten, waardoor schepen vanuit die regio naar Suriname zullen varen. Het nut daarvan ontging iedereen. Kennelijk ook de emirs van de zeven emiraten, want Ramdin rept daar nu helemaal niet meer over.

Slecht doordacht plan

Santokhi nodigde tijdens een zakelijke bijeenkomst het bedrijfsleven van Dubai uit om te investeren in de aanleg van wegen, bruggen, huizen, kustbases en containerhavens. Maar concrete plannen heeft Suriname daar nooit voor gepresenteerd, waardoor investeerders – als die al interesse zouden hebben – nooit zijn gekomen.

Suriname was zelfs bereid grond beschikbaar te stellen voor het verbouwen van voedsel voor de emiraten om voedselzekerheid te geven, wat de president ieder land belooft. Ook verzekerde het staatshoofd op grote schaal drinkwater te kunnen exporteren, terwijl zelfs het kleinste kind toen al wist dat dit een slecht doordacht plan was.

Suriname heeft weliswaar fantastisch drinkwater in overvloed, maar nog altijd is niet bedacht hoe dat op een rendabele manier kan worden geëxporteerd. Er wordt wel al tientallen jaren over gesproken en er zijn volop rapporten over geschreven, maar dat alles heeft niets opgeleverd. Dus geen enkel weldenkend mens in de gortdroge woestijnstaat zal daarvoor een overeenkomst met Suriname sluiten, in de wetenschap dat het land de eerste decennia geen water zal kunnen exporteren.

Klimaatconferentie COP28

Terwijl Santokhi na thuiskomst aangaf “dat de investering in de expo voor Suriname het beoogde rendement zal leveren”, kijkt de bevolking daar nog altijd reikhalzend naar uit. Maar ruim anderhalf jaar verder zijn de regeringsleider of de Bibis-minister helemaal niet meer te horen over Dubai. Tenminste niet over al die fraaie dingen die ze namens het land wel even zouden regelen en binnenhalen. Nu ligt wat Dubai betreft de focus vooral op de internationale klimaatconferentie COP28 die er in november wordt gehouden.

Misschien slaat de redactie de plank helemaal mis. Maar omdat de regering – ook ondanks herhaalde verzoeken – geen enkele openheid van zaken heeft gegeven over wat het Dubai-avontuur precies heeft gekost en wat het tot nu toe heeft opgeleverd, tast de hele samenleving compleet in het duister. En zolang dat zo blijft, heeft het volk dus alle reden om aan te nemen dat Dubai vooral – weer – een kostbaar snoepreisje was voor regeringsleden en family & friends.