INGEZONDEN

De regering blijft tot vervelens toe de samenleving vragen om geduld te  betrachten, offers te brengen  dan wel de broekriem strakker aan te trekken en tegelijkertijd blijft ze loze beloften doen dat het goed komt met Suriname. Maar nagenoeg alle beloftes zijn tot dusver voor het gros van de burgers een illusie gebleken.

Immers, de praktijk is dat terwijl de armoede onder brede lagen van de gemeenschap schrijnende vormen aanneemt er geen direct zicht is op structurele verbetering van de precaire situatie. En nog steeds wordt beweerd dat er onvoldoende geld is voor duurzame structurele investeringen. Terwijl dit alles speelt, maken regeringsfunctionarissen en consorten nog steeds gretig misbruik van het schaarse belastinggeld.

De retorische vraag is thans, hoe de regering de forse  verhogingen wil financieren en aan het volk zal verkopen, vooral gezien de erbarmelijke situatie in het land

Van oudsher

Was het beleid tot dusver al een doorn in het oog van menig Surinamer, thans is Suriname in rep en roer door het nieuws dat de president, vicepresident en ministers met een ruimhartige koopkrachtversterking van 50 procent worden verrijkt. Sterker nog, de verhoging voor de ministers geldt tot zes maanden en voor de president en de vicepresident tot één jaar na hun ambt. Directeuren en onderdirecteuren van ministeries en de Staatsraad liften mee met deze koopkrachtversterking en andere regelingen.

Overigens, het is niet de eerste keer dat een regering laat zien dat wie het kruis heeft, zichzelf zegent. Als voorbeeld breng ik in herinnering de wet Financiële voorzieningen president, vicepresident, ex-ministers en onderministers, waarvoor de toenmalige president Ronald Venetiaan heeft gezorgd.

Ook breng ik in herinnering het besluit van de toenmalige president Desi Bouterse om hem en zijn vicepresident met terugwerkende kracht elk ruim een half miljoen Surinaamse dollar en aan gewezen en toen nog aanzittende ministers tonnen SRD’s uit te betalen.

Niet aan de indruk valt te ontkomen dat er met de toelichting op de huidige koopkrachtvoorziening van 50 procent de nood van het getergde Surinaamse volk onmiskenbaar wordt gebagatelliseerd.

De president onderkent wel degelijk de sterke koopkrachtdaling, sedert 1994, en stelt nadrukkelijk dat dit  ook grote gevolgen heeft voor het besteedbare inkomen van leden van de regering. Maar hij verzuimt ernstig zich rekenschap te geven van de ingrijpende gevolgen daarvan voor de burgers, van wie velen tot voor kort wel, maar nu nauwelijks of helemaal niet meer uitkomen met hun salaris.

Tot overmaat van ramp verklaarde de minister van Binnenlandse Zaken dat de 50 procent koopkrachtvoorziening tijdelijk en vooruitlopend is op een algehele aanpassing. De minister van Buitenlandse Zaken, International Business en Internationale Samenwerking stelt bovendien dat de ministers ook een leven en uitgaven hebben, vandaar de koopkrachtversterking.

Vakbeweging

Gezien voorgaande ministeriële opvattingen, schieten woorden tekort om de schrijnende situatie van het gros der werkenden, AOV’ers, gepensioneerden en burgers met een beperking nader te schetsen. Inmiddels is de regering al maanden bezig om een aangewezen groep burgers te voorzien van een tegemoetkoming van SRD 1.800 per maand. Echter, de registratie, administratie en uitbetaling zijn nog steeds niet op orde, terwijl velen, ‘die ook een leven en uitgaven hebben’, nog geen cent hebben ontvangen.

Gaandeweg heeft de vorstelijke koopkrachtversterking van 50 procent van de regering ook tot grote ontevredenheid geleid binnen de vakbeweging. Aangevoerd wordt dat looneisen steeds zijn afgewezen of onder druk kwamen te staan, omdat de regering stelde dat er geen geld is en dat de gevraagde verhogingen in inflatie en koersstijgingen zouden resulteren.

De retorische vraag is thans, hoe de regering de forse  verhogingen wil financieren en aan het volk zal verkopen, vooral gezien de erbarmelijke situatie in het land. De gezondheidszorg en andere sectoren baren ernstige zorgen, terwijl er onvoldoende personeel, ziekenauto’s en politievoertuigen beschikbaar zijn. De gemeenschap wordt dagelijks geconfronteerd met schrikbarende criminele activiteiten, terwijl het politiekorps onderbezet is en vaak dienstauto’s moet ontberen.

President, ondanks uw herhaalde oproepen zal het volk van Suriname echt geen geloof hebben in uw regering, als u niet daadwerkelijk het roer terstond omgooit en het juiste pad gaat bewandelen. Het zal zeker ook van wijsheid getuigen als de koerscompensatie van 50 procent meteen wordt ingetrokken en het daarvoor gereserveerde geld ten goede komt aan de burgers.

Overigens, het is ook zeer aan te bevelen om uw vicepresident duidelijk te maken dat zijn functie helaas geen ruimte biedt voor zijn hobby als miljonair. Men zegt weleens dat geduld bitter is, maar dat haar vruchten zoet zijn. Echter, op elke regel is er een uitzondering!.

Roy Harpal

De redactie van de Ware Tijd stelt lezers in de gelegenheid stukken in te zenden ter publicatie. In principe worden alle ingezonden artikelen opgenomen, tenzij de inhoud schadelijk, kwetsend of beledigend is voor derden. Stukken die worden geplaatst komen niet noodzakelijkerwijs overeen met de mening van de Ware Tijd. De redactie behoudt zich het recht voor om stukken niet te plaatsen, of in te korten of te redigeren zonder dat die uit hun context worden gehaald.