Door:CHRIS DOYLE
Chvis Doyle, de directeur van de in Londen gevestigde Council for Arb Bth Understanding, werkt sinds 1993 samen met de Council nadat hij cum laude afstudeerde in Arabic and Slamic Studies aan de Ex University.parlementaire delegaties naar Arabische landen Twitter: Doylech
Miljoenen levens op het spel. Gezinnen die dringend internationale hulp nodig hebben. Rusland speelt spelletjes met hen allemaal in de VN-Veiligheidsraad. Herhaal om de zes maanden tot nader order. Welkom bij het Syrië-debat bij de VN
Dit is al het geval sinds 2014. De VN-Veiligheidsraad machtigt de VN om één grensovergang tussen Turkije en Syrië te gebruiken om hulp te verlenen – slechts één, bij Bab Al-Hawa – terwijl pogingen om andere te openen worden afgewezen, zoals eerder het geval was. De Yaroubia-grensovergang van Irak naar Noordoost-Syrië is sinds januari 2020 gesloten. Als gevolg van de aardbevingen die Zuid-Turkiye en Noordwest-Syrië in februari troffen, heeft de Syrische regering de zeldzame stap gezet om twee extra grensovergangen met Turkiye toe te staan.
Deze goedkeuring loopt af op 13 augustus.
Dit alles is een oefening
Wereldmachten blijven kibbelen terwijl Syriërs lijden
Dit gebeurde vorige week allemaal opnieuw, behalve dat Rusland dit keer zijn veto uitsprak tegen een voorstel voor een verlenging van negen maanden. De meeste waarnemers zagen dit als de zoveelste poging om het worstelende regime van Bashar Assad te versterken.
Na het Russische veto deed het Syrische regime zijn eigen aankondiging. De Syrische permanente vertegenwoordiger bij de VN stuurde een brief waarin stond: “De regering van de Syrische Arabische Republiek heeft het soevereine besluit genomen om de Verenigde Naties en haar gespecialiseerde agentschappen toestemming te verlenen om de Bab Al-Hawa-oversteekplaats te gebruiken.
Het woord ‘soeverein’ maakt hier overuren, net als ’toestemming’. Dit is de Syriër
Dit alles is een oefening in wreedheid voor de 4,1 miljoen Syriërs die afhankelijk zijn van hulp
in wreedheid voor de 4,1 miljoen Syriërs die afhankelijk zijn van hulp, van wie de meesten vrouwen en kinderen zijn. De Bab Al-Hawa grensovergang is de levensader van 80 procent van de mensen die in Idlib wonen, een van de belangrijkste door de oppositie gecontroleerde gebieden. Bij elke stemming kan niemand er zeker van zijn dat Rusland zijn veto niet zal gebruiken, Russische diplomaten hebben hun bezwaren grotendeels geuit op basis van het feit dat dit de soevereine beslissing van de Syrische autoriteiten was en dat alle hulp via hen zou moeten gaan. Moskou zou niet eens toegeven dat dergelijke besluiten 12 maanden van kracht zouden moeten zijn.
autoriteiten proberen een rol te krijgen in het besluitvormingsproces met betrekking tot de grenzen van het land en de VN-Veiligheidsraad uit de vergelijking te halen.
Het Syrische regime, met Russische steun en stilzwijgende Chinese steun, dringt aan op een verschuiving van de hulpverlening van grensoverschrijdend naar een zogenaamd grensoverschrijdend mechanisme. Dit zou betekenen dat alle hulp en humanitaire hulp via Damascus naar het noordoosten en noordwesten van Syrië zou komen, waardoor het meer invloed en controle over deze gebieden zou krijgen. Het regime is daar nog niet toe in staat, maar dit is duidelijk de ambitie, als onderdeel van zijn proces om met alle mogelijke middelen de controle over deze gebieden terug te krijgen.
Wie zou geschokt zijn als hij hoorde dat de brief van het Syrische regime een hele reeks steken in zijn staart had? De VN verspilde weinig tijd met verklaren
dat de voorwaarden “onaanvaardbaar” waren. De eerste voorwaarde was dat de VN niet zou communiceren met terroristische groeperingen of entiteiten. Dat klinkt redelijk, niet in de laatste plaats omdat er extremistische groeperingen zijn in Noordwest-Syrië, maar volgens de definitie van het regime zijn alle groepen die zich ertegen verzetten terroristisch. De VN wil hier terecht geen ruzie over maken. De tweede onwerkbare voorwaarde was dat het regime wilde dat alle hulp in Noordwest-Syrië zou worden verdeeld door het Internationale Comité van het Rode Kruis en de Syrisch-Arabische Rode Halve Maan. Geen van deze instanties is operationeel in het noordwesten. Weinigen beschouwen de Syrische groepering als onafhankelijk van het regime, dat er een van is
de problemen die de hulp die via de Syrische hoofdstad binnenkomt teistert. Bovendien is het gewoon niet haalbaar voor de VN en andere niet-gouvernementele organisaties om geen betrekkingen te hebben met de de facto autoriteiten.
Bepaalde internationale actoren zijn gestart
De rol van de VN zou kunnen worden beperkt tot het kopen van goederen en het opslaan ervan in magazijnen in Turkiye. Dit zou een einde maken aan elke betrokkenheid van de VN bij Bab Al-Hawa. Het zou aan Syrische en internationale ngo’s zijn om deze voorraden naar het noordwesten te vervoeren.
De andere uitdaging is dat Turkiye zou moeten instemmen. Zou Ankara dit zien als een kans om de Koerdische en vluchtelingenkwesties uit te buiten en garanties te zoeken? Dat gezegd hebbende, zou elke verheviging van het lijden in Idlib de uittocht van vluchtelingen kunnen veroorzaken die het meest vreest. Een van de uitdagingen is dat de VN-agentschappen mogelijk de enigen zijn die in staat zijn om de complexe leveringssystemen voor aanbestedingen te beheren en tegelijkertijd te zorgen
Bepaalde internationale actoren zijn begonnen na te denken over een alternatieve aanpak. Dit is niet voor tijd
om een alternatieve aanpak te overwegen. Dit is niet voor tijd, aangezien de kans op een Russisch veto elke zes maanden groter wordt. Ze hebben een nieuw hulpmechanisme opgesteld, het Interim North Syria Aid Fund. Het VK liep voorop bij het aandringen hierop. Of dit doorgaat temidden van de impasse bij de VN is niet duidelijk. Sommige internationale actoren aarzelen om Rusland boos te maken. Anderen zijn bezorgd dat, nadat ze toestemming van de VN-Veiligheidsraad hebben gevraagd voor grensoverschrijdende hulp, er een juridisch precedent is geschapen dat de raad de beslissing moet nemen.
Meestvan de donorlanden heeft Hayat Tahrir Al-Sham, de extremistische organisatie die het gebied sinds 2019 domineert, gesanctioneerd en verboden.
Dit alles komt op een moment dat donorhulp terugloopt. De behoeften zijn omhooggeschoten en de financiering is gekelderd. Erger kan nog komen. Het Wereldvoedselprogramma kondigde vorige maand aan dat het zijn hulp zou moeten terugbrengen van 5,5 miljoen mensen naar slechts 3 miljoen.
Al deze politieke shenanigans doen niets voor de Syriërs die in het noorden lijden. Het is gewoon een verbluffende mislukking dat, met miljoenen in nood, de wereldmachten kibbelen en kibbelen. Het is tijd om de politiek aan de kant te zetten en niet alleen hulp te bieden, maar ook te voorzien in de essentiële ontwikkelingsbehoeften van Syriërs op middellange tot lange termijn.