Ik heb moeite met de dominantie van Paramaribo en de elite in Paramaribo, de juristen en andere rechtsgeleerden die pissen op de essentie van de Surinaamse en iedere andere zichzelf respecterende democratie namelijk: het volk bepaalt (Le peuple est l’état, het volk is de staat!) En daarom dit artikel.

Het is zondag, gaat u er even goed voor zitten want ik ga een aantal pijlen afvuren op uw hersenen en kijken hoe u reageert!

Maar eerst een korte intro.

ABOP, harakiri of geen harakiri
Harakiri (腹切り) is de traditionele vorm van zelfmoord voor de Samoerai (strijder) in Japan, uitgevoerd door het met een vlijmscherp lang mes opensnijden van de buik en indien mogelijk het vervolgens – zonder een kik te geven – toebrengen van een snee in het hart.

Harakiri had tot doel om schande en verlies van eer te voorkomen. Het idee erachter is dat door het opensnijden van de buik het slachtoffer zich volledig blootgeeft. Volgens Japanse traditie zit de ziel van een persoon in diens onderbuik (hara). Bron: Wikipedia

Ik vermoed dat de ziel van de ABOP zit bij Bravo, alias Ronnie Brunswijk, vicepresident van Suriname.

Dit artikel gaat eigenlijk over het wijzigen van het Surinaamse kiesstelsel en de rol die een belangrijke coalitiepartij, de ABOP, en vooral een belangrijk persoon, de heer Ronnie Brunswijk, de vicepresident van Suriname, gaat spelen in het wel of niet tot stand komen van een historische wijziging in het democratisch systeem van Suriname. Als hij niet de juiste concessies weet af te dwingen kan Suriname in de nabije toekomst nog instabieler worden met alle negatieve gevolgen. Dit betekent dat Suriname met al haar hout, goud, olie en gas, te doen zal hebben met een tikkende tijdbom van perverse consequenties van een goed bedoeld maar uiterst slecht bedoeld idee.

Zolang het huidige kiesstelsel werkte in het voordeel van de NPS was er niets aan de hand. Nu de marrons en de inheemsen hun eigen partijen hebben, is het huidige kiesstelsel niet meer goed. Ja ja, zo kan is er nog een paar verzinnen. Hoe Bravo zich gaat opstellen de komende maanden, gaat de geschiedenis van Suriname wederom voor altijd diep raken en veranderen.

De juiste volgorde van het wijzigen van het Surinaamse kiesstelsel
Het gaat naar mijn mening nu al mis. De volgorde waarin men het kiesstelsel wil wijzigen gaat niet goed. Er zijn minstens drie stappen om het kiesstelsel te wijzigen naar een betere, inclusievere en op een breed gedragen manier.

Ik noem ze hieronder en hoop dat iedereen in Suriname zal nadenken over de volgorde van deze stappen:

1. Eerst de grondwet tot een samenhangend geheel maken dat past bij een land dat zich onafhankelijk, maar als partner van de wereld, opstelt anno de 21ste eeuw. De Surinaamse grondwet is een lappendeken, een samenraapsel van alle denkrestjes van de vorige ‘dronkenavond’. Het is een vieze cocktail van goedbedoelde democratische gelijkheidsbeginsels maar heeft met de jaren ook pathologische dictatoriale en autocratische trekjes opgenomen. Met andere woorden, de Surinaamse Grondwet is aan grondige revisie toe.

Een grondwet is een verhaal van het volk. Waar het volk van een natiestaat voor wil staan. Hoe men zich tot elkaar wil verhouden en vervolgens met de rest van de wereld. En het aanpassen, updaten, herschrijven van de Grondwet van Suriname is een hele normale aangelegenheid maar moet wel worden opgepakt. Suriname is geen dorp meer, geen wingewest van de kolonisator Nederland, maar is nu van zoekende puber een volwassene aan het worden. De huidige grondwet moet worden aangepast voordat er maar een stap wordt gezet om het kiesstelsel te wijzigen.

2. Er moet een top 3 komen van beoogde kiesstelsels die een goede vervanger zouden kunnen zijn voor het huidige stelsel en die moet worden voorgelegd aan het volk. Verschillende personen, maatschappelijk collectieven en ook politieke partijen hebben een idee over hoe het nieuwe kiesstelsel eruit moet zien. Maar al deze ideeën hebben pas waarde als die naast elkaar worden bestudeerd. Dit wordt een grote uitdaging voor Suriname omdat het organiseren van denk- en beslisprocessen in Suriname een grote moeite vormen.

De manier waarop Suriname het gewend is te doen is zoals het met de onafhankelijkheid, en op andere belangrijke momenten in de Surinaamse politiek is gegaan. Een of andere persoon gaat overlopen en dan is het een voldongen feit, en kan men niet terug. Dit moeten we niet willen. Decentralisatie van de districten moet een feit zijn, moet samengaan met one man, one vote.

3. Het volk moet worden erkend, bijvoorbeeld door een landelijk referendum, een tussentijdse verkiezing, om het nieuwe kiesstelsel te kiezen. Surinaamse politici hebben de idee en de neiging dat het Surinaamse volk een dom volk is. Dus denken de Surinaamse leiders dat ze het beter weten en vooral weten wat het volk wil. Ze drukken de beslissing door, kopen links en rechts wat mensen om, en de beslissing is genomen. Zo moeten we niet het kiesstelsel van Suriname willen veranderen. Het gaat backfiren, het gaat een grote puinhoop en instabiliteit tot gevolg hebben in de toekomst.

De one man one vote value is een mooi concept waar het volk van Suriname veel aan kan hebben, maar dan moet het wel in de juiste volgorde (zie stap 1 tot en met 3) en met toestemming van het volk (landelijk referendum) plaatsvinden.

Er zijn voor mij een aantal redenen waarom ik een wijziging van het kiesstelsel niet zie zitten:

1. De oude viagra partijen hebben een grote voorsprong, mo money, mo power, mo votes to buy, waardoor ze veel kunnen doordrukken op de korte termijn met als gevolg veel instabiliteit in de toekomst. Zie het IMF-debacle en de OMO-roofkapitalistische uitspattingen.
2. Het volk wordt niet geconsulteerd, de elite is weer betweterig en vooral arrogant onvoldoende doordachte beslissingen aan het nemen vooral in eigen belang. Niets nieuws voor Suriname
3. Een one man, one vote, zou betekenen dat Paramaribo (met de meeste mensen) nog meer het centrum van alle beslissingen zou worden. De districten worden nog afhankelijker van de stad.
4. De kleine gemeenschappen in Suriname, de inheemsen en marrons zullen worden gedomineerd door wat Paramaribo wil en oplegt. Suriname is nog niet zo goed ontwikkeld dat men ideologisch in het belang van het groter geheel denkt. Korte termijn denken overheerst helaas nog veel bij iedereen.
5. Er is nog zoveel belangrijks dat speelt, waaronder de grondenrechten, etnische gevoelens en het land zit nog steeds in de grootse crisis in de geschiedenis van Suriname. Dit is niet het moment om onder deze omstandigheden even snel zo een belangrijke beslissing, een systeem beslissing, die het fundament van de Surinaamse democratie vormt, door de strot van het volk te duwen. Nee, nee en nogmaals NEE!

De districten zullen zonder decentralisatie nog meer afhankelijk worden van welk kluifje Paramaribo over de schutting gooit naar de afhankelijke districten. Dat is niet goed!

ABOP met Ronnie Brunswijk, wederom hoeder van de Surinaamse democratie?
Als de ABOP zich in de komende periode laat verleiden om een nieuw onvoldoende doordacht en ongedragen kiesstelsel toch wild en snel door de strot van het volk van Suriname te duwen, dan pleegt ABOP harakiri. ABOP pleegt harakiri, en zal de geschiedenis ingaan als de partij die politieke zelfmoord pleegde!

In de afgelopen decennia is de ABOP, als marronpartij de ‘Kingmaker’ geweest van de president. Zonder betrokkenheid en medewerking van ABOP en PL waren Bouterse en Santokhi, geen president geworden.

En men moet ophouden te denken, te geloven en te proberen, de marrons en ook de inheemsen, als tweederangsburgers te beschouwen, die terug moeten naar het bos. Ze gaan niet meer weg uit Paramaribo. Ze zijn ook volwaardige Surinamers en ze hebben het recht om uw buren te worden en u zult moeten wennen aan hun manier van denken en handelen.

En daarom is het nu aan Bravo, vp Brunswijk en zijn bataljon van adviseurs om af te dwingen dat er op een gestructureerde manier (zie de drie stappen hierboven), breed gedragen (landelijk referendum) en volgens juiste principes een wijziging plaatsvindt in het huidige kiesstelsel.

Laten we de consequenties van het wijzigen van het kiesstelsel op de korte en lange termijn niet onderschatten. De regering-Santokhi, en vooral de persoon Chan, heeft de crisis onderschat en overschat zichzelf nog steeds. Dit type pathologisch leiderschap kan toxisch zijn voor Suriname. En als vicepresident Brunswijk hieraan meedoet, zich laat ompraten met grote beloften en kraaltjes, dan zal de Suriname vaas op termijn barsten, want de marrons en inheemsen gaan niet weg uit Suriname!

Waarom zou ABOP harakiri plegen?
De marron heeft altijd een belangrijke rol gespeeld en die rol wordt alleen maar groter. De marrons, Codjo, Mentor en Present, hebben toen verzet geboden waardoor uiteindelijk het leven van de koloniale plantage-eigenaren minder aangenaam werd, en de slavernij uiteindelijk werd afgeschaft. Ze hebben heel lang de staart van de NPS-elite in Paramaribo vastgehouden om vervolgens uit het niets eigen politieke partijen op te richten en met succes nu het vicepresidentschap in te vullen.

De marrons hebben zich verzet waardoor Bouterse en Co. uiteindelijk het dictatoriale moesten verruilen voor meer democratie, toen kwam de “owru su”, 10 jaar regering-Venetiaan was niet mogelijk geweest zonder de Surinaamse burgeroorlog waar de marron haar rol heeft vervuld. En nu staan we wederom aan de vooravond van een belangrijk moment in de geschiedenis van Suriname, en de marron gaat weer de beslissende rol vervullen.

Het plegen van harakiri door de Samoerai (strijder) kon de volgende redenen hebben:
1. Niet levend in de handen van de vijand willen vallen en de schande van een nederlaag willen voorkomen (sokutsu-shi);
2. Wanneer een samoerai (strijder) uiting wilde geven aan de haat tegenover een vijand die onbenaderbaar voor hem was (muna-bara);
3. Om onvrede te tonen over een beslissing van zijn meester, de ultieme wijze om de meester zijn beslissing te laten herzien (kanshi);
4. Om protest of ontevredenheid aan te geven (funshi);
5. Boetedoening voor een gepleegde misdaad (in dat geval werd seppuku door een daimyo opgelegd aan een samoerai);
6. Het volgen van een meester in de dood (junshi of oibara).
Bron: Wikipedia

ABOP, Bravo, vp Brunswijk en ook het volk van Suriname, beslist u zelf door de bovenstaande zes redenen goed te bestuderen, waarom u het kiesstelsel zou willen wijzigen en harakiri zou willen plegen. Die bakra kolonisator heeft tenminste nagedacht en toen besloten om ook minderheden, marrons, inheemsen, Coronianen en andere districtsbewoners in de Surinaamse samenleving een even zware stem te geven in het lot van hun land en niet alleen de NPS en de fotosma, een stem te geven in de politiek. Dus zo slecht is het huidige kiesstelsel niet. Het is alleen slecht voor de NPS. En het is alleen slecht als je de marron niet kan pesten. Dus alstublieft ophouden met alle kinderachtigheid en elitair geleuter!

De regering zou nu al moeten vertellen aan het volk dat er in mei 2025 geen verkiezing komt en dat de volgende verkiezing zes maanden of een jaar wordt uitgesteld om een goed doordacht nieuw kiesstelsel via een landelijk referendum voor te leggen aan het volk van Suriname. Hier reken ik persoonlijk op Potros Santokhi. Als Chan 30 of meer zetels kan winnen in 2025 dan kan hij ook rustig en fatsoenlijk een landelijk referendum houden. Dan hoeft het volk niet een halfbakken kiesstelsel door de strot geduwd te worden.

En de ABOP, we zien wel of er wel of geen harakiri, politieke zelfmoord, gaat plaatsvinden, en als er toch besloten wordt om harakiri te plegen. Daar zou ik persoonlijk voor kiezen, laat het dan om reden 4 zijn “Om protest of ontevredenheid aan te geven (funshi)”

Dr. Ashwin Ramcharan RO