door Stan Herewood

PARAMARIBO — Nazaten van de tot slaaf gemaakten in district Brokopondo hebben dringend hulp nodig. Dat zegt de 63-jarige Japhet Goedewacht, oud-topvoetballer bij Tuna, trainer en sinds zes jaar voorzitter van de Brokopondo Sportbond, tegen de Ware Tijd.

Onderbouwd met cijfers komt hij tot de conclusie dat de competitie in Brokopondo de duurste is in Suriname. Hij beschrijft de huidige situatie van te korten aan faciliteiten, verbetering van de accommodatie, de velden en de bouw van een stadion dat voldoet aan de eisen van de tijd.

“De jongens verdwijnen in het circuit van de goudvelden en de hossel”

Ook organisatorisch laat het te wensen over. Kortgeleden legde hij zijn functie neer als trainer bij ACoconut van Brokopondo in de tweede divisie van de Surinaamse Voetbalbond. Zaken liepen volgens hem stroef. Alle wedstrijden worden uit gespeeld in de competitie.

Reden daarvoor is onder meer het onafgebouwde stadion in Klaaskreek. Te Brownsweg werd er aanvankelijk gespeeld, maar de laatste tijd is het veld verwaarloosd. Bovendien zijn de kleedgelegenheden en tribune niet geschikt voor gebruik. De weg naar het speelveld is slecht begaanbaar.

Hossel

Brokopondo is ondanks problemen doorgedrongen tot de tweede divisie. ACoconut en Tahiti zijn de vertegenwoordigers van het district. “Met de prestaties op het veld gaat het hoe dan ook goed.”

Toch maakt Goedewacht zich zorgen. “De tijd is hard geworden. De jongens verdwijnen in het circuit van de goudvelden en de hossel.” Van regelmatige training is er geen sprake. Alleen bij wedstrijden zijn de spelers beschikbaar en ook niet altijd.

Hierdoor dreigt in Brokopondo talent verloren te gaan. “Als je bij een goudmijn werkt, moet je shift draaien op momenten waarop je moet trainen of spelen”, vertelt Goedewacht. “Zij die bij de overheid in dienst zijn, kunnen het nog wel aan.”

Hierdoor wordt het systeem om prestatiegericht te werken ontregeld. Een andersoortige structuur zou voor deze groep jongens moeten gelden, pleit Goedewacht. “Ik denk misschien aan semiprof of zo. Je zal de competitie een andere aanpak en benaming moeten geven.”

Sterke competitie

Goedewacht vertelt dat zes of zeven clubs genoeg zijn voor een ‘sterke competitie’ met de beste spelers in Brokopondo. Tijdens een algemene ledenvergadering van de SVB wees hij het idee van veertien clubs af. “Het niveau zal laag zijn en het gewenste rendement krijg je er niet uit. Een laag niveau krijg je wanneer het talent verspreid is over een groot aantal verenigingen, in plaats van bundeling. Toen ik in de topsectie speelde waren er tien clubs. Twee degradeerden en één speelde promotie-/degradatiewedstrijden. Het niveau was toen hoger en de kwaliteit bijzonder goed.”

Goedewacht pleit voor een scholencompetitie, want dat biedt de mogelijkheid om talent te ontdekken. “Vroeger had je voetbal, slagbal en atletiek. Nu is er niets”, blikt hij terug. De laatste keer dat Brokopondo een scholentoernooi organiseerde was zestien jaar geleden. Naar zijn weten bestaat de stichting die dit organiseerde niet meer.

Coronavirus

Covid-19 eiste ook zijn tol. In de na-Covid19-periode werd de belangstelling voor voetbal minder. Daarna brak de harde periode aan van de sociaal-economische situatie. “Wat velen niet weten is dat organiseren van de competitie in Brokopondo de duurste in Suriname is”, benadrukt Goedewacht. De dorpen liggen namelijk ver van elkaar en de transportkosten zijn erg hoog.

Bedragen van SRD 10.000 tot 15.000 op jaarbasis zijn nodig om in al de dorpen te gaan spelen. Met de boot of per bus. Het hulpgeroep is daarom ernstig. “Als de SVB ons tijdens de Covid-19-periode niet had geholpen met de kosten, konden we het niet aan.” Daarom vraagt Goedwacht ook ervoor dat er een potje wordt gereserveerd met een bepaald bedrag om in de behoeften van de clubs te voorzien.

Om de bond helemaal gezond te maken zal er ook moeten gewerkt worden aan de statuten. “We zijn een sportbond, maar doen alleen voetbal.” Daarom wil Goedewacht meer aandacht geven aan de jeugd, scheidsrechters en opleiding van voetbaltrainers.