HET MINISTERIE VAN Justitie en Politie gaat gebukt onder een gebrek aan middelen. In de aangepaste en goedgekeurde begroting voor het dienstjaar 2023 van het ministerie staat ook waar het dringend geld voor nodig heeft. De belangrijkste zaken waarom het staat te springen zijn simpele kosten om het dagelijkse werk uit te voeren, zoals een uitbreiding van het wagenpark, opstarten van opleidingen, waaronder de kaderopleiding, en ook de middelen om het project ‘nieuw uniform’ te realiseren.
Trouwens, minister Kenneth Amoksi maakt er geen geheim van: hij zit dringend te zoeken naar meer geld. In de begroting staat zelfs dat het ministerie wegens krapte uit moet zien naar manieren om zaken zelf gefinancierd te krijgen. Zo kreeg ze recent ook een wagen van de Chinese gemeenschap om te surveilleren.
Het bedrag van SRD 156 miljoen is veel minder dan het bedrag dat Nurmohamed noemde van tussen de vijf en zeven miljoen US dollar dat uit eigen middelen zou worden gehaald
Wat het ministerie absoluut niet dringend nodig heeft, is een nieuw hoofdgebouw van politie. Dat is wel al sinds 2009 een droom van Chandrikapersad Santokhi die toen als minister van Justitie en Politie een dikke vinger had in de totstandkoming van het bouwsel. Het geheel zou een slordige vier miljoen euro gaan kosten en dat is voor een deel al betaald uit de verdragsmiddelen van toen, ongeveer twee miljoen euro.
Echter, wie de persconferentie van het ministerie van Openbare Werken heeft gevolgd over het opnieuw bouwen van het gebouw zou denken dat het hoofdgebouw een absolute noodzaak is voor de politie. Zo stond minister Riad Nurmohamed, die heel vaak zegt geen eigen geld te hebben om straten aan te pakken en trenzen op te halen, te verdedigen dat de staat tussen vijf en zeven miljoen US dollar uit eigen middelen zal vrijmaken om het gebouw nieuw op te zetten. Dat bedrag is inclusief slopen.
Wie de begroting van het ministerie van Justitie en Politie erop naslaat ziet wel staan dat er een bedrag is opgebracht voor ‘afbouw van het hoofdgebouw van politie’: SRD 156 miljoen. Iets verder staat in mooi rond Nederlands dat dit bedrag zal worden gehaald uit donormiddelen en dan specifiek verdragsmiddelen.
Die planning staat dus haaks op wat Nurmohamed verkondigt. In de staatsbegroting die tot wet is verheven, staat nergens dat het een nieuwbouw betreft. Er staat afbouw. Het bedrag van SRD 156 miljoen is veel minder dan het bedrag dat Nurmohamed noemde van tussen de vijf en zeven miljoen US dollar dat uit eigen middelen zou worden gehaald.
De vraag mag dus worden gesteld of deze besteding zowel de doelmatigheidstoets als de rechtmatigheidstoets zal doorstaan. Ook is bekend dat de verdragsmiddelen waar Suriname nog recht op heeft, zullen worden besteed aan voornamelijk de gezondheidszorg, waar het ook echt nodig is.
Gezien de klungelige manier waarop nu al wordt omgegaan met dit project dat een beladen verleden van kapitaalvernietiging ademt, mag de vraag worden gesteld hoe groot de kans is dat het deze regering lukt om van dit project weer een mislukking te maken. Suriname lijkt soms op een grote vicieuze cirkel.