SPORTORGANISATIES EN -beoefenaren lopen door onduidelijke afspraken of gebrek aan accommodatie weleens aan tegen zaken die het beoefenen van hun tak van sport onaangenaam maken. Dit alles kan teruggebracht worden tot de woorden: geldgebrek.
Zo schijnt er verschil van mening te bestaan over het huurbedrag tussen de Surinaamse Volleybal bond en de beheerder van de Amos sporthal. De Surinaamse Zaalvoetbalbond had enige tijd geleden problemen met de directie van de Anthony Nesty sporthal over de condities voor gebruik van de hal. De motor achter het trainings- opleidingscentrum Siso, Ro Kolf, werd uit deze laatste accommodatie geweerd waar hij jaren gebruik van had gemaakt om de administratie van het centrum te voeren.
De bijdrage van de clubs aan de bond in de vorm van contributie is dermate gering dat een masseur of arts niet betaald kan worden
Een onmisbare schakel binnen een sportselectie is een medische begeleider of een masseur. De volleybalteams moeten nu daar zelf voor zorgen, waartoe zij niet in staat blijken te zijn. Was het vroeger zo dat een team op z’n minst beschikte over een masseur, tegenwoordig gaat dat moeizaam.
Artsen hebben in het verleden op basis van vrijwilligheid en uit liefde voor de sport assistentie verleend. De bijdrage van de clubs aan de bond in de vorm van contributie is dermate gering dat een masseur of arts niet betaald kan worden.
De huidige tegenvallende ontwikkeling van de sport is grotendeels te wijten aan het tekort aan geld op de begroting van het ministerie van Regionale Ontwikkeling en Sport, terugtrekking van de particuliere sector en de eigen bijdrage die de sportbeoefenaar vaak niet heeft om in zijn/haar behoefte en die van de club te voorzien.
Het voorgaande is een greep uit de talloze problemen waar sportorganisaties en sporters tegen aan lopen. Er kan enig begrip opgebracht worden voor beheerders of exploitanten van sportaccommodaties om de huur te verhogen, gezien de situatie in het land. Sporters kunnen nauwelijks sportmateriaal aanschaffen, laat staan contributie aan hun bond of club te betalen.
Het hoeft geen betoog dat wat hier wordt aangehaald remmend werkt op de ontwikkeling van de sport en van de individuele sportman of -vrouw. Als men moet kiezen voor investeren in de sport en het gezin zal in de meeste gevallen de keus vallen op het laatste.
Van de overheid hoeft nauwelijks ondersteuning verwacht te worden. In de afgelopen maanden is meer dan eens gebleken dat sport geen prioriteit is van deze regering. Word incidenteel iets gedaan dan is dat slechts bij mondjesmaat. Van structuur in het sportbeleid is er absoluut geen sprake, hoezeer autoriteiten soms proberen anders te laten geloven.
Uitgaande van deze opstelling en de situatie in het land hoeft niet verwacht te worden dat er snel verandering zal optreden. Gevolg: de sport in het algemeen zal verder afglijden. Zo is het en niet anders. Helaas!.