Tekst en beeld Jason Pinas

PARAMARIBO — “Verdeeldheid binnen de vakbeweging is één van de grootste obstakels die haar belemmert om een rechtvaardigere inkomensverdeling te realiseren voor de werkende klasse.” Tot die conclusie kwam econoom Clifford Marica tijdens een openbare discussieavond in Grun Dyari.

Hij was vrijdag de inleider, de vakbondsleiders Dayanand Dwarka en Michael Miskin waren de panelleden. Het thema was ‘Welke bijdrage levert de vakbeweging aan de ontwikkeling van ons land’. Volgens Marica zijn er verschillende factoren die leiden tot de onderlinge onenigheid omdat het belang van de arbeiders soms ondergeschikt wordt gemaakt aan persoonlijke belangen.

“Dit blijft een uitdaging, omdat het vakbondsleiders maar niet lukt om het belang van de werkende mens centraal te stellen. En niet de persoonlijke verschillen en andere toestanden die komen”, stelde Marica.

Politiek vaak boosdoener

De inleider merkte verder op dat het vaak de politiek is die zorgt voor verdeeldheid binnen de vakbeweging. “Dat zal zijn om hun moverende redenen”, antwoordde hij op de vraag wat politici drijft om vakbondsleiders tegen elkaar uit te spelen.

Miskin gaf toe dat er al jaren verdeeldheid heerst binnen de vakbeweging. Ook hij onderkende dat de politiek voor tweedracht zorgt. Echter, zelf ziet hij geen kwaad in het feit dat veel vakbondsleiders niet op één lijn staan. “Men kijkt altijd naar de vakbeweging, maar ook in het bedrijfsleven is er geen eenheid”, aldus de vakbondsleider.

Als voorbeeld noemde hij de verschillende organisaties, zoals de Vereniging Surinaams Bedrijfsleven (VSB), de Associatie van Surinaamse Fabrikanten(Asfa) en de Kamer van Koophandel en Fabrieken (KKF) die hetzelfde belang dienen. “Ook in de politiek is er geen eenheid. Zelfs in het verenigingsleven is er eigenlijk geen eenheid. Kijk maar wat gebeurt met voetbalverenigingen bij de SVB. Je kan nooit 100 procent eenheid hebben.”

Eenheid maakt macht

Miskin zegt dat de Centrale van Landsdienarenorganisaties (CLO) onder de regering-Wijdenbosch de eerste politieke slagen kreeg die later zouden zorgen voor verdeeldheid. “Vanuit de politiek werd er verdeeldheid gecreëerd door strategische groepen en constitutionele groepen in het leven te roepen. In 1998, toen we na een onderhandeling wegliepen, zei toenmalig bestuurslid Hendrik Sylvester aan mij dat het was afgelopen”, vertelde Miskin.

Hij zou pas later de gevolgen merken van deze handeling van Wijdenbosch. Een opmerkelijke ontwikkeling was volgens Miskin het feit dat steeds meer bonden zich divergeren om apart te gaan onderhandelen voor hun doelgroep.

Dwarka heeft anders dan Miskin wel moeite met het feit dat er veel verdeeldheid is binnen de vakbeweging. Hij is groot voorstaander van het ‘eenheid maakt macht’-principe. “In de historie hebben we gezien dat de georganiseerde vakbeweging toch wel werd gezien als de vierde machtsfactor. In het verleden hebben regeringen daaraan moeten geloven”, benadrukte Dwarka.