NA OP 19 mei de bevestiging gehad te hebben gehad dat het stuwmeer inderdaad cyanide bevat is er voor de rest weinig vernomen van de officiële autoriteiten. De Communicatiedienst Suriname (CDS) stuurt persbericht na persbericht de ether in, echter een duidelijke communicatie naar de gemeenschappen toe die direct te maken hebben met water dat vervuild is ontbreekt consequent.
Bij een krutu die afgelopen weekend is gehouden in Brokopondo hebben de bewoners hun bezorgdheid geuit. Hun drinkwater wordt namelijk ook gehaald uit bronnen nabij de plek waar gevreesd wordt voor de cyanide lek. Het water wordt dan gezuiverd voor gebruik. En hoewel de Surinaamsche Waterleidingmaatschappij (SWM) heeft gemeld monsters getrokken te hebben en geen cyanide aangetroffen te hebben, zijn de mensen niet gerustgesteld.
Het is een lachertje om nu, na de constatering dat er cyanide terecht is gekomen in het stuwmeer, het gebruik daarvan in de sector klein goudmijnbouw te gaan verbieden. Want welk mechanisme heeft de overheid in place om dit verbod te handhaven?
De overheid laat in deze enorme steken vallen door de zaak in een waas van onduidelijkheid te laten. Het toont ook aan dat onze instituten zeer zwak zijn en dat zelfs reactionair handelen zeer traag op gang komt. Het woord ‘beleid’ kan in deze context niet eens genoemd worden, omdat beleid vooruitzien in zich heeft.
De overheid wist zeker dat er met cyanide in de goudvelden wordt gewerkt. Echter, ze trof geen enkele maatregel om een bepaald gehalte van vervuiling tegen te kunnen gaan. Het is een lachertje om nu, na de constatering dat er cyanide terecht is gekomen in het stuwmeer, het gebruik daarvan in de sector klein goudmijnbouw te gaan verbieden. Want welk mechanisme heeft de overheid in place om dit verbod te handhaven?
De mensen in het gebied rondom het stuwmeer willen ook informatie en schoon water om te gebruiken in hun dagelijks leven. In de traditionele leefgemeenschappen is kraanwater alleen om te drinken. Het waterrijk gebied doet daarnaast dienst als wasmachine, vaatafwasser en badplaats. Allemaal functies die nu wegvallen terwijl het water zeker voor vaatafwas en kleren wassen noodzaak blijft.
Vis
Daarnaast wordt vis die voor een groot deel zorgt voor het eiwit in het voedingspatroon van de mensen in Brokopondo ook gevangen in het stuwmeer. Mogen die vissen wel of niet genuttigd worden? Dat vraagt trouwens iedereen in Suriname zich af omdat lokale vis ook in de rest van het land vaker op het menu staat.
Wat ook onduidelijk is, is of de cyanide wel verder de rivier zal opkomen richting Paramaribo en omstreken. Buitenlandse media maken melding van een geval van groen water in de buurt van een toeristenoord langs het water van de Surinamerivier. In hoeverre dat te maken heeft met de zaak in Brokopondo moet nog bewezen worden. De mensen zijn nu nog meer wantrouwig richting de overheid.
Vanwege gebrek aan daadkracht, gebrek aan informatieverstrekking en omdat de overheid geen schuldige ter verantwoording roept, zijn de gemeenschappen ervan overtuigd dat de overheid hen wil vergiftigen. De vader des vaderlands Chandrikapersad Santokhi heeft niet eens in officiele statement medeleven getoond en verantwoordelijkheid aanvaardt voor het gebeuren.
Hij heeft wel zoals een goede ‘buur’ betaamt medeleven getoond met de Guyanese overheid na een brand in dat land waarbij kinderlevens te betreuren zijn. De huilende kinderen van Brokopondo kijken smachtend uit naar zo een teken van meeleven.