‘Ze heeft ons echt verrast, de hele badmintonfamilie’

Tekst Stan Herewood
Beeld Terence Oosterwolde

PARAMARIBO — Het overlijden van Rinia Haijnes heeft vooral bij liefhebbers van de badmintonsport voor verslagenheid gezorgd. Zij overleed op 4 september, vier dagen voordat zij op 8 september haar 65ste verjaardag zou vieren, waar zij verlangend naar had uitgekeken. Haar tweelingzus Irene is nog met badminton bezig als bestuurslid van SCVU.

Samen begonnen ze op veertienjarige leeftijd met de badmintonsport en hebben offers gebracht die normaliter verwacht worden van mensen die belangeloos en offervaardig hun kennis en kunde geven aan een amateurorganisatie. Volgens Irene heeft Rinia een aantal landen bezocht voor internationale toernooien en tijdens een cursus in Parijs haar blik verruimd in de badmintonsport.

“Rinia wilde haar verjaardag graag vieren en was erop gebrand, terwijl ik er nog niet aan toe was”’

tweelingzus Irene Haijnes

Samen

Zoals het veelal toegaat bij tweelingen deden de zussen veel samen. “We trokken samen op; korfbal, slagbal, badminton. Het is serieus bij badminton begonnen. Toen we veertien waren, benaderde Percy Leeflang – ‘Pa Lefi’ – ons om ons aan te sluiten bij SCVU. Het klikte en we zijn nooit weggeweest van deze vereniging. We hebben jeugdigen opgevangen en begeleid.”

Rinia is dertien jaar voorzitter geweest van de Surinaamse Badmintonbond en heeft zich uitgesloofd om op de barricades te staan voor de kinderen die Suriname in het buitenland moesten vertegenwoordigen. Ze liep de stoep van potentiële sponsors plat. Ooit heeft ze, ten einde raad, zelfs geld geleend bij een tante in Nederland om een buitenlandse reis mogelijk te maken. “De kinderen kwamen terug met goud en zilver”, vertelt Irene. Zij en Rinia hebben verschillende bestuursfuncties bekleed binnen het badmintongebeuren.

Ansjari Somedjo, ook een stonfutu van de badmintonsport, leerde de zussen Haijnes bij SCVU kennen op jeugdige leeftijd. “Als je het over Rinia hebt, moet je Irene in één adem noemen. Ze deden het samen. Rinia heeft een goede basis gelegd bij de jeugd. Met haar heb ik kampioenschappen behaald. Ze heeft me in juni een trui gegeven in verband met het Ma Lefi toernooi en heeft het gedachtegoed van Pa Lefi en Ma Lefi voortgezet.”

Verrast

Hoe betrekkelijk het menselijk bestaan is, heeft de familie Haijnes vrijdag ervaren. Die dag zouden de tweelingzussen hun 65ste jaardag vieren. Irene: “Rinia wilde haar verjaardag graag vieren en was erop gebrand, terwijl ik er nog niet aan toe was. Op een dag belde ze me op en zei: ‘Irene wat ga je doen?’ Ik zei: ‘Oké, shoot, ik doe mijn bijdrage en ze reageerde daarop met: ‘Ik kom met meer in, maak je niet druk.’”

Ze zijn samen alles gaan inkopen, een week vóór 8 september. “Ze had vlees ingelegd en voor sap gezorgd. Tijdens de voorbereiding voor het feest, vond ik haar wel een beetje hangerig en stil; ze sprak nauwelijks. Ik dacht aan vermoeidheid.”

Maandagmorgen werd Irene gebeld met de mededeling dat Rinia er niet meer is. “De laatste woorden hebben we gewisseld toen ik de shutters wilde schoonmaken in verband met de jaardag, maar ze wilde het zelf doen, na de jaardag.”

De dag waarop de twee badmintonpersoonlijkheden hun 65ste jaardag zouden gedenken, had zoiets van een spiritueel verloop. “Ze heeft ons echt verrast. Trouwens de hele badmintonfamilie. Ze sukkelde maar kwam er steeds weer bovenop. Behalve zich in stilte hullen, gaf ze niet echt een duidelijk en helder signaal waarover achteraf iets gezegd zou kunnen worden, vandaar dat haar verscheiden zo hard is aangekomen. We hebben de dag in stilte doorgebracht met toepasselijke muziek op de achtergrond”, zegt Irene met een ietwat gebroken stem.

Loopbaan

Nardi Soerodimedjo heeft grote delen van de geschiedenis vastgelegd over de badmintonsport. Over Rinia Haijnes laat hij enkele feiten de revue passeren. Zo tekent hij aan dat zij de langst zittende voorzitter is geweest van de Badmintonbond: van 1999 tot en met 2012. Alvorens ze de voorzittershamer mocht hanteren bekleedde zich andere bestuursfuncties.

Ze was zes keer dames enkelkampioen van Suriname van 1990 tot en met 1996 met een onderbreking in 1992. Meerdere keren is ze nationaal damesdubbelkampioen geworden met onder andere haar zus Irene en haar nicht Nathalie Haijnes en Sherida Ramzan. Met Oscar Brandon is ze kampioen gemengd dubbel geweest. In 1991 werd ze triple kampioen van Suriname.

In de veteranenklasse speelde ze in de B-klasse en werd tweede in 2011 in de damesklasse met Preciosa Veerhuissen. In 1983 won ze brons bij de senioren Carebaco in de damesdubbel met Diana Uiterloo. In 1983, ‘84 en ‘88 pakte ze het teamkampioenschap Carebaco goud.

Met SCVU werd ze hoofdklasse clubkampioen van Suriname in 1986, 1990, 1991, 1992, 1993 en 1999. Ze maakte deel uit van de eerste Surinaamse badminton selectie naar de Cacso Spelen in 1990 in Mexico City. Bij de Peru International 1996 behaalde Rinia brons in de mix met Oscar Brandon en eveneens in de damesdubbel met Nathalie Haijnes.

Ze nam ook deel aan de Panam Badmintonkampioenschappen maar viel niet in de prijzen. Vanwege haar verdiensten voor de badmintonsport kreeg zij een presidentiële onderscheiding. Rinia Haijnes wordt dinsdag begraven.