In de recente ontwikkelingen rondom vakbondsleiders en hun strategieën, valt op dat er een nieuw actiemodel wordt geïntroduceerd: “Komt u niet op straat, blijft u thuis.” Dit lijkt een opvallende verschuiving te zijn ten opzichte van het traditionele beeld van vakbondsleiders die onbevreesd opkomen voor de belangen van werknemers. Het roept vragen op over de mogelijke samenwerking tussen bepaalde vakbondsleiders en de agenda van de huidige regering in Suriname.

Er is een merkbare verandering in de houding van vakbondsleiders, waarbij het thuis houden van landsdienaren en werknemers lijkt samen te hangen met een terughoudendheid om uitdrukkelijk te protesteren tegen het beleid van de regering. Dit lijkt voort te komen uit de wens om de aversie tegen de regering niet te vergroten en om de druk van andere vakbondsleiders die wel opkomen voor de belangen van werknemers, te minimaliseren.

Het lijkt erop dat bepaalde vakbondsleiders hun belangen hebben verwaarloosd en zelfs hebben ingewisseld voor gunsten van de regering, zoals publiekelijk bekend is. Deze strategie verzwakt de onderhandelingspositie van vakbondsleiders die wel oprecht de belangen van werknemers behartigen. Het creëert een sfeer waarin kritiek op de regering kan leiden tot represailles, zoals het beruchte optreden van de regering en het Openbaar Ministerie bij het opsluiten van kritische burgers.

De veiligheid en vrijheid om openlijk te protesteren zijn aanzienlijk afgenomen onder de huidige regering, die bekend staat om het saboteren en frustreren van protesten, het weigeren van vergunningen, en het intimideren van burgers met gewapende machten. Het recht op vreedzame betoging wordt herhaaldelijk geschonden, waardoor het veiligheidsgevoel van burgers om te protesteren ernstig is aangetast.

Het lijkt erop dat vakbondsleiders die gewend zijn aan bepaalde privileges, zoals ‘tjauw min,’ profiteren van dit angstgevoel om ontevreden werknemers thuis te houden. De vermeende dubbele agenda van sommige vakbondsleiders, waarbij ze hun eigen belang boven dat van de werknemers stellen, wordt benadrukt door hun positie als verdedigers van de regering.

De komende week zal onthullen of deze vakbondsleiders daadwerkelijk zullen opkomen voor de belangen van landsdienaren, gezien de recente uitspraak van het IMF over schandalig lage overheidssalarissen. Het publiek zal kunnen beoordelen of deze vakbondsleiders, ondanks hun vermeende voorliefde voor ‘tjauw min,’ zich deze keer inzetten voor de rechten en belangen van de werknemers. Ahilia Welles, een strijdvaardige burger, lijkt vastbesloten om de ontwikkelingen kritisch te volgen.