Ondanks dat de door president Chandrikapersad Santokhi zo de hemel in geprezen diaspora het vooral heeft laten afweten in de afgelopen drie jaar, heeft hij nog steeds goede moed dat ze de honderden miljoenen euro’s zullen investeren die hij de kiezers in zijn campagne voor 2020 had beloofd.

Tekst Armand Snijders

Beeld kabinet van de president

Het Diaspora Instituut Nederland (DIN) probeert daarom opnieuw de boel vlot trekken en de diaspora mensen in Nederland over de streep te trekken hun zuurverdiende geld in te zetten om het land waar hun roots liggen, vooruit te helpen. Het lijkt bij voorbaat verspeelde moeite want het diasporabeleid is inmiddels onder Santokhi doodgebloed.

De rijke diaspora mensen uit vooral Nederland zouden als Santokhi in 2020 zou worden gekozen elkaar verdringen aan de grens om hun miljoenen in projecten te stoppen teneinde Suriname tot ontwikkeling te brengen. Althans, dat wilde de VHP-voorman iedereen doen geloven. Hij baseerde zijn uitspraken op gesprekken die hij in Nederland had gevoerd met succesvolle ondernemers met Surinaamse roots.

“De rijke diaspora mensen zouden elkaar verdringen aan de grens om hun miljoenen in projecten te stoppen teneinde Suriname tot ontwikkeling te brengen”

Echter, wie die ondernemers waren en waarin ze zouden investeren, vertelde hij niet. Maar de Surinaamse kiezers, die de regering van Desi Bouterse helemaal zat waren, geloofden Santokhi, die beloofde het land binnen een mum van tijd uit het slop te trekken.

Rajendre Khargi

Uiteindelijk klopte geen van de diaspora mensen die aan de grens zouden staan, daadwerkelijk op de deur en ze investeerden geen cent. En dat terwijl Santokhi na zijn aantreden in zijn enthousiasme wel een lid van de diaspora, Rajendre Khargi, tot ambassadeur in Nederland bombardeerde om de Surinaamse gemeenschap daar te behagen. En hij riep zowel aan de Noordzee als Suriname diaspora-instituten in het leven.

Die moesten de diaspora gemeenschap dat extra zetje geven om in Suriname te investeren. Zo werden het Diaspora Instituut Suriname (DIS) en Diaspora Instituut Nederland (DIN) uit de grond gestampt en kwamen er in Nederland een heus Diasporafonds en dito Diasporabank, waarmee “een nieuwe stap werd gezet richting een op fundamenten gestoelde economische relatie met de diaspora”, luidde de motivatie.

Twee jaar geleden werd eveneens de commissie Diaspora kapitaal onder leiding van de huidige Onderwijsminister Henry Ori opgezet. Hoeveel geld deze commissie heeft losgepeuterd, is onbekend.

Geen duidelijk diasporabeleid

Het heeft tot nu toe niet mogen baten: het aantrekken van diaspora mensen en hun kapitaal bleek een moeizamer proces dan werd gedacht. Bovenal ontbrak een duidelijk diasporabeleid, waarin was vastgelegd hoe de zaken moesten worden aangepakt.

Dat was de reden dat het bestuur van het DIN onder leiding van de befaamde oud-politica Kathleen Ferrier, na in 2021 met veel bombarie door Santokhi te zijn benoemd, besloot om er de brui aan te geven.

Ze hield zich op de vlakte over de reden van die stap (“om ruimte te maken voor herbezinning”, zei ze onder meer), maar in de wandelgangen liet ze wel haar ongenoegen blijken over de weinig efficiënte werkwijze van de regering. En daar had ze met haar Hollandse no-nonsenseaanpak absoluut geen zin in.

Tot de bedelstaf veroordeeld

Na drie jaar regering-Santokhi is ook het geloof bij vrijwel de totale diaspora gemeenschap nagenoeg verdwenen dat Suriname onder zijn leiding zich echt zou kunnen ontwikkelen. De overzeese mensen zien dat de regering van hetzelfde laken een pak is als vele voor deze, waarbij persoonlijke belangen het belang van land en volk verdringen en family & friends op de eerste plaats staan.

“Het seminar kan gezien worden als de laatste stuiptrekking van het diaspora sprookje, dat langzaam maar zeker doodbloedt”

Ook familie en bekenden in Suriname van de diaspora zijn inmiddels tot de bedelstaf veroordeeld. Dus er is onvoldoende vertrouwen in politici om te investeren in hun geboorteland of dat van hun ouders. Daar zal de opvolger van Ferrier, John Brewster, ook weinig aan kunnen veranderen, hoe zeer hij zijn best ook doet.

Hoewel er bij de Wi Na Wan-bijeenkomst, die op 21 augustus in Mingle Paramaribo in de International Mall Suriname door zijn DIN werd georganiseerd, een enthousiast publiek aanwezig was, leverde deze vergadering weinig op.

Overigens, Santokhi, die een inleiding hield, was vreemd genoeg direct daarna verdwenen. En voor zover bekend waren er ook geen regeringsleden of prominente VHP’ers aanwezig. Dat duidt erop dat de president er weinig meer voor voelt zich aan het diaspora dossier – waar hij drie jaar geleden nog volop in geloofde – te branden.

Laatste stuiptrekking

Het was sowieso heel raar dat deze brainstormsessie (want meer was het niet) van het DIN op Surinaamse bodem werd gehouden, terwijl de mensen om wie het gaat en die moeten worden aangetrokken in Nederland verblijven.

En dat het DIS, de lokale tegenhanger van het DIN, er nauwelijks bij betrokken was. Het seminar kan gezien worden als de laatste stuiptrekking van het diaspora sprookje, dat langzaam maar zeker doodbloedt.

Maar zoals strategisch management consultant Robert Vishnudatt, de VHP’er die zich openlijk verzet tegen het beleid van Santokhi, zei: “Deze bijeenkomt is weer een politieke afleiding en Santokhi gaat proberen business hieruit te slaan.

Het wordt weer de zoveelste wauwelclub van Santokhi. Hij zal door middel van zoete praatjes domme zielen proberen te winnen. Let wel, DIN wordt een money making vehicle; niet de ontwikkeling van Suriname staat daarbij voorop.”

Of er een grond van waarheid in Vishnudatt’s woorden zit, is koffiedik kijken. Zeker is wel dat Santokhi zich enorm aan het diaspora dossier heeft vertild en zaken veel mooier heeft voorgesteld dan deze daadwerkelijk waren. Maar dat is inmiddels hét verhaal van zijn regering.