De lage waterstanden in de rivieren van Suriname vormen een toenemende uitdaging voor het boottransport naar afgelegen dorpen in het binnenland. Deze situatie heeft geleid tot een schrijnend watertekort in het binnenland, aangezien de bronnen beginnen op te drogen en het waterpeil in de cruciale rivieren en kreken extreem laag is. Hierdoor worden dagelijkse activiteiten zoals koken, baden, drinken, poetsen en sanitaire behoeften bijna onmogelijk.

Ronny Asabina, de fractieleider van de BEP (Broederschap en Eenheid in de Politiek), heeft in de nationale vergaderzaal de alarmbel geluid over deze zorgwekkende situatie. Hij benadrukt dat toegang tot schoon en veilig drinkwater een fundamenteel recht is, en dit recht is ook opgenomen in de zeventien duurzame ontwikkelingsdoelen. Asabina verwijst naar de recente uitspraken van minister van Natuurlijke Hulpbronnen David Abiamofo, die verklaarde dat de Surinaamse Waterleiding Maatschappij (SWM) technisch failliet is. Asabina is het niet eens met deze verklaring en betoogt dat de minister zou moeten erkennen dat de SWM verre van in staat is om haar kerntaak uit te voeren.

De watersnood in het land is alarmerend en niet beperkt tot het platteland; het tekort aan water is ook merkbaar in andere districten en in de hoofdstad Paramaribo. De omgevingen Munder en De Boerbuiten ondervinden ernstige problemen als gevolg van dit watertekort. Asabina geeft aan dat de landelijke watervoorziening ongeveer 11.000 kubieke meter water nodig heeft, terwijl de SWM momenteel slechts over een capaciteit van 5.000 kubieke meter water beschikt, wat nog niet eens de helft van de landelijke behoefte is. Hij wijst erop dat het waterleidingnet bovendien gecontamineerd is door de aanwezigheid van asbestbuizen, wat de situatie verder compliceert. Hij vraagt zich af of de regering een concreet masterplan heeft om te zorgen voor gezond en veilig drinkwater in het land.

Naast de zorgen over drinkwater heeft de lage waterstand in de rivieren ook ernstige gevolgen voor de gezondheidszorg in afgelegen gebieden. Medicatie kan nauwelijks worden aangeleverd, en de Medische Zending (MZ), die essentiële zorg verleent in deze gebieden, kampt met een ernstig tekort aan financiële middelen. Dit vormt een directe bedreiging voor de MZ en haar vermogen om zorg te bieden. Cheryl Dijksteel, lid van de VHP (Vooruitstrevende Hervormings Partij), bracht deze kwestie ter sprake en riep de regering op om snel in te grijpen om de zorg in deze gebieden te waarborgen.

De gevolgen van de extreme droogte in het binnenland zijn dus verstrekkend en hebben betrekking op essentiële aspecten van het dagelijks leven, van drinkwater tot gezondheidszorg. De situatie vraagt om onmiddellijke actie van de overheid om de watervoorziening en de zorgverlening in het binnenland te verbeteren. Daarnaast is er behoefte aan duurzame oplossingen om de afhankelijkheid van rivieren als enige bron van water te verminderen en om de waterinfrastructuur te verbeteren om toekomstige droogteperioden beter het hoofd te bieden.

Mahinder Jogi van de VHP stelde ook kritische vragen over eerdere investeringen in de drinkwatervoorziening. Hij wees erop dat de regering onder president Venetiaan en vicepresident Sardjoe in de periode 2005-2010 aanzienlijke investeringen heeft gedaan, terwijl hij vroeg of de regering van president Bouterse vergelijkbare inspanningen heeft geleverd. Hij benadrukte dat achterstallige investeringen hebben geleid tot het gebrek aan drinkwater dat nu wordt ervaren. De regering zal naar verwachting binnenkort reageren op deze prangende situatie en op de uitdagingen waarmee de bevolking wordt geconfronteerd. Het is duidelijk dat de watervoorziening een dringende prioriteit is voor het welzijn van het Surinaamse volk.