Er is een opzienbarend ontwerp dat diep ingrijpt op de rechten van Inheemse en Marron gemeenschappen in Suriname. Het stuk, besproken in verschillende artikelen, stelt een schrijnende afwezigheid van grondrechten voor deze groepen vast. De complexe details, met name in de artikelen 4, 5 en 6, onthullen innerlijke tegenstrijdigheden en beperkingen die een verstrekkende invloed hebben op de eigendomsrechten en ontwikkelingsmogelijkheden van deze gemeenschappen.

Het ontwerp stelt duidelijk dat grondenrechten niet kunnen worden gevestigd op naam van individuen of andere rechtspersonen dan die in artikel 2 worden genoemd. Deze rechten worden eenmalig door de wetgever toegekend en blijven vervolgens inactief vanwege wettelijke verboden en beperkingen. Opvallend is dat deze grondenrechten geen geldigheidsduur hebben en niet kunnen worden overgedragen of vervreemd, wat op gespannen voet staat met de beweerde onbeperkte beschikkingsbevoegdheid.

Nog zorgwekkender zijn de beperkingen omtrent ontwikkeling en zakelijk gebruik van deze gronden. Het ontwerp verbiedt effectief het gebruik van deze rechten als basis voor verdere ontwikkeling of economische vooruitgang. Het legt strenge beperkingen op aan Inheemse gemeenschappen, waardoor ze worden gedwongen zich te beperken tot ‘pietluttige traditionele huisvlijt’, zonder de mogelijkheid om zakelijke rechten te vestigen die essentieel zijn voor hun ontwikkeling en die van toekomstige generaties.

De beperkingen reiken zelfs tot het verbod op exploitatie van waardevolle natuurlijke hulpbronnen zoals goud, diamant, uranium en kobalt binnen de beperkte leefomgeving van deze gemeenschappen. Hierdoor worden ze beroofd van mogelijke inkomstenbronnen en ontwikkelingskansen. Dit alles wordt niet bepaald door externe krachten, maar door de Surinaamse wetgever zelf, wat vraagtekens plaatst bij de beloofde post-koloniale onafhankelijkheid.

Het ontbreken van een dialoog met de betrokken gemeenschappen roept vragen op over de toestemming en instemming met deze verordeningen. Dit alles lijkt in tegenspraak met de grondwet, die juist inspiratie put uit de strijd tegen kolonialisme en de vestiging van Suriname als onafhankelijke staat.

Het hartverscheurende aspect is dat dit ontwerp niet in lijn lijkt te zijn met liefde voor het land en haar volk, zoals belichaamd in de grondwet. Ware liefde voor het Surinaamse volk, inclusief de Inheemsen en Marrons, zou moeten resulteren in wetgeving die hun ontwikkeling en rechten juist vergroot, in plaats van ze verder te beperken.

De voorzitter van PVRS, Ch. Mijnals, benadrukt terecht dat dit ontwerp het ontwikkelingspotentieel van de Inheemse en Tribale gemeenschappen aantast. Dit roept op tot een heroverweging van dit wetsontwerp en een dringende herziening om recht te doen aan de rechten en ontwikkelingskansen van deze gemeenschappen.

Bron: Starnieuws [https://www.starnieuws.com/index.php/welcome/index/nieuwsitem/78329]