Op 4 november 2023 bracht ik een diepgaande beschouwing naar buiten omtrent de recente grondconversie in Suriname onder de titel “De Grondconversie van 1 november: Schadelijke leegroof van staatsbelangen”. Mijn analyse onthult hoe de regering door deze conversie de staatsfinanciën en het sociale weefsel voor miljarden SRD benadeelt. Door een gedetailleerde berekening wordt aangetoond dat dit gehaaste beleid, uitgevoerd op een oppervlakte van 5.000 hectare, een schadepost van minstens SRD 28,75 miljard voor de staat en de samenleving inhoudt.

Een verdedigend standpunt prijst deze conversie als een verdiende beloning voor de samenleving na het veronderstelde herstelprogramma van de regering. Mijn visie wijst echter op een verdergaande verarming van de samenleving, waarbij de schuld ten onrechte bij de vorige regering en het IMF wordt gelegd. De grondconversie zoals deze nu plaatsvindt, getuigt van ondoordachtheid en ernstige tekortkomingen.

Mijn analyse richtte zich op het financiële nadeel voor de staat en samenleving door de conversie tegen een tarief van SRD 25 per m2, vergeleken met een realistischer bedrag van Euro 15, wat neerkomt op SRD 600 per m2. Dit beleid dient niet het algemeen belang, zoals blijkt uit verschillende artikelen in het staatsbesluit. Zowel gewone burgers als rechtspersonen worden gebruikt voor het verkrijgen en verhandelen van grond, vaak om belastingen en heffingen te ontwijken.

Het ware karakter van dit beleid komt naar voren in diverse artikelen van het staatsbesluit, zoals Artikel 1 sub d, waaruit blijkt dat niet alleen gewone burgers maar ook rechtspersonen betrokken zijn bij grondtransacties. Artikel 3 lid 2 en lid 4 beperken de oppervlakte tot 2500m2, maar lid 4 maakt uitzonderingen die deze beperking teniet doen. Artikel 6 lid 1 stelt het tarief op SRD 25 per m2 vast, wat resulteert in aanzienlijk financieel verlies. Artikel 11 lid 1 toont aan dat de regering geen zekerheid biedt aan personen die in hun grond hebben geïnvesteerd, maar eerder aan zij die geen enkele inspanning tot ontwikkeling hebben getoond.

De haast bij het invoeren van dit besluit wordt gerechtvaardigd door corruptie binnen het grondbeleid en het aanvraagproces. Echter, corruptie bestrijd je niet met meer corruptiegevoelige processen. Onthullingen van corrupte praktijken bij het ministerie belast met grondzaken, waar grondbeschikkingen pas na betaling van steekpenningen worden goedgekeurd, benadrukken dit probleem.

De conversie resulteert in een schrijnend financieel verlies van minstens SRD 28,75 miljard voor elke 5000 hectare die wordt omgezet. Dit bedrag, ongeveer USD 746,75 miljoen bij een wisselkoers van SRD 38,5 per USD, overstijgt zelfs het bedrag dat Suriname leent onder het Extended Fund Programma van het IMF, namelijk USD 688 miljoen. Dit verlies had gebruikt kunnen worden om de nationale schuld aanzienlijk te verminderen door de schuld aan de Oppenheimer Bondholders grotendeels af te lossen, ter waarde van ongeveer USD 880 miljoen, of door de totale binnenlandse schuld, die in september 2023 SRD 28,4 miljard bedroeg, af te betalen.

De grondconversie brengt niet alleen de ordelijke ontwikkeling van het land in gevaar, maar leidt ook tot willekeurige omzetting van cruciale gebieden voor landbouw en industrie, wat resulteert in inefficiënt landgebruik en toekomstige problemen. Dit gebeurt op een moment waarop we meer dan ooit de gevolgen ervaren van onze lage productie en daarmee onze afhankelijkheid van voedsel en andere importen.

Voorafgaand aan een consensus over onze toekomstige ontwikkeling en waar we over 10, 20 of zelfs 30 jaar willen staan, wordt de mogelijkheid van de staat om haar belangrijkste natuurlijke hulpbron zelf te beheren en de uiteindelijke bestemming te bepalen, weggegeven. Landen als Singapore, China, Nederland en Zweden hanteren een centraal beheer van grond, wat aantoont dat dit kan leiden tot meer georganiseerde en duurzame ontwikkeling.

Suriname lijkt echter niet te leren van zowel fouten als successen elders. De huidige koers van grondconversie toont een gebrek aan respect voor de samenleving en een gebrek aan overweging voor de langetermijnbelangen van het land. Het belang van Suriname vereist een heroverweging van het beleid, geïnformeerd door succesvolle internationale voorbeelden, en een moment van introspectie bij onze leiders.

Zonder deze stappen te zetten, moeten we serieus twijfelen aan de oprechte intenties van onze leiders voor ons land. Emanuel Scheek MSc. LL.B. benadrukt dat de cijfers in deze analyse slechts indicatief zijn, exclusief aanvullende leges en kosten. (Bron: Starnieuws)