De onlangs ontstane situatie in Suriname heeft betrekking op de opmerkelijke aanwezigheid van Mennonieten in het land, die momenteel de aandacht van zowel de lokale bevolking als het landsbestuur trekken. Het fenomeen begon met een kloppend geluid op de deuren van bewoners, dat werd geïnitieerd door de Mennonieten. Toen de onbeantwoorde kloppen aan de voordeur enige irritatie veroorzaakten, wendden de ongenode bezoekers zich tot de achterdeur, die op een kier leek te staan en toegang verleende. Dit roept de vraag op: wie zijn deze Mennonieten, en wat brengen ze met zich mee?

Mennonieten zijn een traditionele christelijke leefgemeenschap die zich vaak afzondert van de moderne wereld. Ze staan bekend om hun hardwerkende en efficiënte boeren en koesteren een diepgeworteld geloof in de relatie tussen geloof en landbouw. Over het algemeen worden Mennonieten beschouwd als een sekte, wat verwijst naar een groep mensen die zich hebben afgescheiden van een bestaande religie of daarvan zijn losgekomen. In de context van religie betekent het label “sekte” simpelweg dat deze groep zich heeft afgescheiden en zich op een andere manier heeft georganiseerd. Het is een neutrale term die geen waardeoordeel impliceert.

Om een beter begrip van de term “sekte” te geven, kunnen we kijken naar de typische kenmerken die vaak in sektegemeenschappen voorkomen. Deze kenmerken zijn onder andere het vrijwillige lidmaatschap, toelating op basis van erkende kennis van de leer, persoonlijke bekering of aanbeveling door een lid, exclusiviteit, streven naar persoonlijke perfectie, geen onderscheid tussen leken en leiders, uiting van persoonlijke betrokkenheid, vijandige of onverschillige houding ten opzichte van de samenleving en de staat, en strenge maatregelen tegen overtreders.

In dit specifieke geval lijken de Mennonieten hun eigen ideologie en levenswijze met zich mee te brengen, wat vragen oproept over hoe deze ideologie past binnen de diverse samenleving van Suriname. De ideologie van een sekte die vijandig of onverschillig staat tegenover de samenleving en de staat lijkt in tegenspraak te zijn met de multiculturele maatschappij die Surinamers koesteren. De inmenging van een groep met duidelijke afwijkende overtuigingen kan leiden tot spanningen en fricties in de samenleving.

Deze ontwikkeling lijkt ook in strijd te zijn met de ambities van Suriname als een land dat zich onderscheidt door zijn overvloedige bosbedekking en lage ontbossingsgraad. Suriname heeft de ambitie om een voorbeeld te zijn van een “High Forest Low Deforestation” (HFLD) land, wat betekent dat het zijn bossen wil behouden en ontbossing wil minimaliseren. Dit onderscheidt het van de meeste andere landen. Tegelijkertijd willen de machthebbers de landbouwsector grootschalig ontwikkelen om de graanschuur van de Caricom te worden.

Het is begrijpelijk dat economische belangen een rol spelen in de overwegingen van het landsbestuur. Geld is immers een alomtegenwoordige factor in onze samenleving, maar het mag niet het enige bepalende criterium zijn. De keuze om grote groepen Mennonieten toe te laten en zich te vestigen op uitgestrekte stukken land kan ernstige gevolgen hebben, zowel materieel als immaterieel.

Surinamers zijn trots op de diversiteit van hun samenleving en op de eenheid in verscheidenheid. Het openstellen voor een groep met een strikte en afzonderlijke ideologie kan de harmonie in de samenleving verstoren. In een recent radioprogramma hield een beller een pleidooi voor interraciale relaties en benadrukte hij het belang van assimilatie, waarbij verschillende delen van de bevolking zich aan elkaar aanpassen. De grootschalige vestiging van Mennonieten zou echter kunnen leiden tot het ontstaan van een staat binnen de staat, wat kan bijdragen aan verdeeldheid en segregatie.

De keuzes die Suriname maakt in deze kwestie zijn van groot belang, niet alleen voor het land zelf, maar ook voor de regio en de wereldwijde discussie over landgebruik, natuurbehoud en de rol van geïsoleerde gemeenschappen in een diverse samenleving. Het is van cruciaal belang dat Suriname grondig overweegt hoe het deze situatie wil aanpakken, rekening houdend met de economische belangen, ecologische verantwoordelijkheden en sociale cohesie.

In de woorden van George Orie, “Suriname, bezint eer gij begint.” Het is van essentieel belang dat er een grondig en evenwichtig debat plaatsvindt over de gevolgen van het toelaten van grote groepen Mennonieten in het land en hoe dit past in de visie van Suriname als een diverse en harmonieuze samenleving. Het is een kwestie die niet lichtvaardig mag worden genomen en waarbij de lange-termijnbelangen van het land en zijn bevolking zorgvuldig moeten worden afgewogen tegen kortetermijnvoordelen. De toekomst van Suriname staat op het spel, en het is aan het landsbestuur en de samenleving om weloverwogen beslissingen te nemen die in overeenstemming zijn met de waarden en ambities van het land.