IN HET SPORTCOMMENTAAR is vaker gewezen op de noodzaak van goede sportfaciliteiten, wil Suriname de sport en sporters op een hoger niveau brengen. Het mag intussen duidelijk zijn dat onder de huidige omstandigheden sporters geen topniveau zullen bereiken, hoezeer er ook waardering is voor de wijze waarop zij en sommige coaches zich inzetten om met de gebrekkige mogelijkheden zo goed mogelijk resultaten te bereiken.

Maar wil het land zich verantwoord meten met – om te beginnen – landen in de regio, zal serieus aandacht moeten worden geschonken aan de sportfaciliteiten. Het is een gegeven dat sportverenigingen en -bonden niet in staat zijn het op eigen kracht te doen, gewoon omdat het geld er niet is.

Ze kunnen zich nauwelijks staande houden met – voor zover dat gebeurt – contributie van leden en bijdragen van sponsors. Vrijwel elk bedrijf dat wil investeren in de sport zal er vanuit gaan wat het hiervoor terugkrijgt. Het laat zich makkelijk raden dat individuele sporters en sportverenigingen met nauwelijks aansprekende resultaten vrijwel niet in aanmerking komen.

Het is een vicieuze cirkel, want om tot betere prestaties te komen moeten goede faciliteiten beschikbaar zijn en om die te stichten moet er geld zijn. De meest voor de hand liggende oplossing is dat de overheid deze ‘taak’ op zich neemt, maar hiermee wordt (weer) een open deur ingetrapt, want sport is één van de onderdelen die op de staatsbegroting is ondergesneeuwd.

Met andere woorden: sport is voor de regering geen prioriteit, net als toerisme waarmee ook veel geld kan worden verdiend. Minister Albert Jubithana van Transport, Communicatie en Toerisme heeft het recent nog mooi verwoord met zijn opmerking dat het binnen het kabinet geen makkelijke strijd is tussen de ministers om zoveel mogelijk geld voor hun begroting te krijgen en dat er voor toerisme maar een karig budget is. Hetzelfde geldt voor sport.

Toch zal de regering het belang van de sportindustrie serieus moeten nemen en gaan nadenken hoe ze de accommodaties op profstandaard kan krijgen. Omdat het overgrote deel van de faciliteiten in Suriname niet voldoet aan regionale, dan wel internationale standaarden wijken sporters naar andere landen in de regio uit, zoals Trinidad en Tobago.

Wanneer het land goede sportfaciliteiten heeft, zullen buitenlanders hun weg hier naartoe vinden om zich voor te bereiden en ook kunnen internationale wedstrijden of toernooien worden georganiseerd. Zulke evenementen trekken, behalve sportdelegaties ook sportfanaten aan. Zeg maar gerust: sporttoerisme. Hiervan zullen verschillende sectoren, zoals horeca en transport, profiteren. Het geld dat aan het directe sportdeel wordt verdiend, kan dan weer in de sport(ers) worden geïnvesteerd.