door Euritha Tjan A Way

PARAMARIBO — Het is een bekend verhaal. Allerlei kunst en cultuur professionals komen naar Suriname, dompelen zich onder in de rijke cultuur en tradities van het land om zich als herboren te presenteren met nieuwe inspiratie voor de eigen verdere carrière. De artiest floreert, maar de omgeving waar hij die inspiratie opdoet profiteert daar niet van mee.

Sipaliwini records

Die werkwijze was voor Rakesh Kanhai (Prestige Worldwide), Tiffany Hiralal (Papa Aswa) en Marlon Francis (stichting 4TheCulture) geen optie. Kanhai is er met de inzet van de twee anderen en de lokale gemeenschap in Gunsi in geslaagd om er een recordlabel en studio op te zetten: ‘Sipaliwini Records.’

Een stap waar een filosofie achter zit. “Na in 2019 op vakantie in het Saramaccaans gebied kennis gemaakt te hebben met muziek van de lokale bevolking, vroeg ik ze waar ik het kon vinden dan wel beluisteren. Dat bleek nergens online te zijn; niet op Spotify en ook niet op YouTube.

“Ik wilde niet komen, geïnspireerd raken en weggaan. Ik wilde de mensen zelfstandig maken in wat ze doen en hen helpen dat op een professionele manier neer te zetten”

Ik had ook nog nooit gehoord over het verhaal van de marrons”, zegt Kanhai. Volgens hem wordt dat laatste dat hij typeert als een succesverhaal en één van overwinning, ook niet verteld aan de Nederlander.

Hoger niveau

Na de verhalen en de muziek gehoord te hebben besloot hij niet te zijn als ieder ander. “Ik wilde niet komen, geïnspireerd raken en weggaan. Ik wilde de mensen zelfstandig maken in wat ze doen en hen helpen dat op een professionele manier neer te zetten”, zegt Kanhai.

Hij is regisseur en producer van grote shows in Nederland en begeleidt ook artiesten. “Samen met Tiffany en Marlon werken we aan verschillende concepten om het Surinaamse product te brengen naar een hoger niveau, waar de wereld van kan genieten. Dus niet alleen de diaspora.”

Papa Aswa bijvoorbeeld presenteert de Surinaamse gerechten in een concept van fine dining en stichting 4TheCulture zet zich met de Black Excellence band in om de Surinaamse kawina muziek naar een hoger plan te tillen zoals dat op 1 juli 2021 in Paradiso gebeurde, illustreert Kanhai meer van de filosofie van de groep.

Toestemming

Met Sipaliwini Records wil de groep samen met de lokalen hetzelfde doen. “Ik heb via mijn netwerk een inzamelingsactie opgezet om aan de materialen te komen en het ging ongelooflijk goed. Met mijn kleine auto ben ik zelf door heel Nederland gereden om de gedoneerde materialen op te halen. En ik kon niemand bedanken, want iedereen bedankte mij om het initiatief”, zegt Kanhai verbaasd.

“Het beste van beide werelden brengen we bij elkaar. Zo zou de diaspora ook kunnen functioneren”

Tegelijkertijd met de inzameling ging ook het proces van toestemming en informatie vooraf vragen aan de Saamaka gemeenschap. “We hebben gesproken met basya’s en de konde massa (granman) Albert Aboikoni zelf heeft ons toestemming gegeven.”

De ingezamelde materialen die ongeveer 460 liter bedroegen werden gratis door Suriname Air Cargo vervoerd naar Suriname, wat voor Kanhai nóg een positieve ondersteuning was. “Ik kreeg zoveel positieve reacties van mensen om mij heen, dat het onvoorstelbaar was”.

Meerwaarde diaspora

Met een nieuw logo en de trainingen zijn twee lokale ondersteuners in Gunsi onder wie Quincy ‘kukcy’ Sinei gereed om hun eigen muziek in elkaar te zetten. “We hebben een gezamenlijke map waarin zowel zij als ik kunnen gaan. Daarin droppen ze de gemaakte muziek, wat hun sterke punt is en dan ga ik ermee aan de slag om te proberen het uit te brengen onder hun eigen label, wat weer mijn sterkte is”, zegt Kanhai.

“Weet je, in Suriname zijn we Nederlanders en in Nederland zijn we Surinamers. Dat werkt best frustrerend. Maar op deze manier versterken we wat we hebben in beide landen. In Suriname moeten zaken vaak nog wat meer gestructureerd aangepakt worden, en daar ben ik als diaspora Surinamer goed in en in Nederland help ik dan uit te brengen wat mijn broeders in Suriname hebben gemaakt. Het beste van beide werelden brengen we bij elkaar. Zo zou de diaspora ook kunnen functioneren”, aldus een enthousiaste Kanhai.