DE PRESIDENT HEEFT vrijdag de jaarrede uitgesproken. Daarmee is het nieuwe begrotingsjaar ingeluid. Chandrikapersad Santokhi sprak tijdens deze jaarrede het volk rechtstreeks toe. Wat vooral opviel is het gebrek aan perspectief dat het staatshoofd zijn landgenoten meegaf. IMF, onder dankzegging offeren en de verdere ontwikkeling van de goud-, olie- en houtsector blijven belangrijk komend jaar.

Eén van de manco’s van regeringsbeleid in Suriname is de afwezigheid van een langetermijnvisie. Vaker blijft de visie beperkt tot de eigen regeertermijn en de wensen die daarmee samenhangen. Dat is ook te zien in de maatregelen die worden genomen zodra een nieuwe regering aantreedt: projecten van de vorige regering gaan ineens niet door of zijn geen prioriteit meer. Deze manier van denken kost het land elk termijn weer heel veel geld.

Het meest recente voorbeeld van hoe een daadkrachtige visie ontbreekt over hoe het land te ontwikkelen, anders dan met geld uit de extractieve industrie dan, is de bouw van een nieuwe vergaderzaal voor De Nationale Assemblee. Daar zou op zich geen bezwaar tegen kunnen zijn indien het ontwerp van die vergaderzaal voldeed aan de richtlijnen van de International Council on Monuments and Sites van Unesco en werd gedaan door een bedrijf dat een betere reputatie heeft.

Het is te gek voor woorden dat deze regering met vooral de VHP aan kop, ervoor kiest om een gebouw neer te zetten dat het werk dat velen al 21 jaar lang verzetten teniet zou kunnen doen. Na intensief werk van vele partijen werd in 2002 de houten binnenstad van Paramaribo erkend als werelderfgoed. Met de nieuwe DNA-vergaderzaal, die trouwens geen prioriteit is, komt de status van de historische binnenstad op deze lijst in gevaar.

De regering weet dat de Unesco het ontwerp heeft afgekeurd en nog zet ze door. Dit gedrag werd zeker niet verwacht van de minister van Openbare Werken, Riad Nurmohamed, die altijd pleit dat regels moeten worden gevolgd. Plotseling weet de bewindsman niet dat het ontwerp ook door de bouwcommissie op zijn ministerie is afgekeurd.

Snapt de regering dan echt niet dat door de status als werelderfgoed de renovatie van enkele gebouwen binnen deze site kan worden aangepakt, binnen het Purp-project? Is ze eveneens zo kortzichtig dat ze niet snapt dat de plaatsing op een lijst van werelderfgoed het land de mogelijkheid geeft om de toerisme-industrie naar een hoger plan te tillen. Jodensavanne is recent opgenomen als werelderfgoed en de regering heeft het nominatiedossier ook nog ondersteund.

De beleidsmakers in dit land lijken wel schizofreen door dit soort zigzag maatregelen. De nadruk moet hierbij op het woord ‘lijken’ worden geplaatst, want ze weet precies wat er speelt. De belangrijkste vraag wordt dan waarom de haast om dit project, dat totaal geen prioriteit heeft en met een aannemer die eerder al prulwerk heeft geleverd bij het hoofdgebouw van politie, toch uit te voeren.

Op sociale media – het platform waar de president tijdens zijn jaarrede flink op heeft afgegeven – wordt gezegd: ‘iemand moet kennelijk wat geld verdienen’. Of dat zo is, is niet duidelijk. Maar uitgesloten lijkt het met deze manier van doen absoluut niet.