INGEZONDEN

Men kan zich afvragen waarom in Suriname regeringen altijd zo opzichtig bezig zijn met het winnen van zielen in plaats van goed beleid te maken en om daarmee het volk te dienen. Onze politici en bestuurders komen met dit goedkope gedrag weg, omdat ze nooit kritisch er op worden aangesproken, nooit in het openbaar door vooral strategische groeperingen uit de samenleving die de ‘bovenlaag’ vormen, de sociale elite. De politici en bestuurders zijn zeker gevoelig voor kritiek vanuit die sociale elite, die dus veel invloed heeft.

Wij zien de laatste tijd een opeenstapeling van het ‘koopgedrag’ bij de regering.

1. Pakketten uitdelen:

We zien Abop, VHP en Pertjajah Luhur pakketten uitdelen en mini-winkels openen. Zij zijn nu ook de bestuurders. Hoe bestaat het dat ze wel pakketten kunnen vinden, financieren en logistiek regelen om ze uit te delen, maar geen moeite doen als bestuurders om beter beleid te maken, zodat die pakketten niet nodig zijn. Dit is heel opzichtig en doorzichtig en iedereen die nuchter kan denken ziet dit. Dus zij geven aan zichzelf een brevet van onvermogen om met goed beleid het land te besturen. Zij hebben dus geen ontwikkelingsvisie.

Ik zou zeggen probeer geen zielen en stemmen te kopen, maar verkoop ons goed beleid. Het arme volk ziet dit gedrag ook, maar is erg behoeftig, dus kiest het voor het hemd dat nader is dan de rok, namelijk nu pakken wat je pakken kan en niet durven het verfoeilijke gedrag bespreekbaar te maken. De vraag is alleen waarom de sociale elite, die de pakketten niet nodig heeft, dit gedrag van de politici niet massaal bespreekbaar maakt en afkeurt?

2. Hoorzitting en dialoog:

De president houdt nu dialoog gesprekken. De regering houdt al drie jaar hoorzittingen en dialoog gesprekken, maar doet niks met de uitkomst. De vraag is waarom organisaties vaak met leiders uit de sociale elite zich zo naïef gedragen om keer op keer mee te doen aan een zieltjeswinnerij en aan wind-uit-de zeilen-nemen gedrag. De gesprekspartners werken dus mee aan rust en zielen kopen door de regering. Dit is heel doorzichtig. Wanneer gaat dit stoppen?

Iets gebeurt omdat de andere het toelaat. De sociale elite laat het toe, sterker nog werkt er aan mee. Waarom meewerken aan een ‘poppenkast’-vertoning? Waarom komt de sociale elite niet met een visie in plaats van een lijstje van problemen die voor iedereen al zichtbaar zijn, inclusief zichtbaar voor de president. Wat ga je hem dan nog vertellen?

3. Brood pilot:

De first lady start een nieuw project: brood pilot. Onnodig te zeggen dat iedereen wil dat kinderen niet met een lege maag naar school gaan. Er is niemand die niet blij is met brood op de plank. Maar het moet iedereen toch bevreemden dat de first lady brood uitdeelt in plaats van dat regering goed beleid voert, zodat alle kinderen thuis brood hebben! Ik heb zelden tot nooit opmerkingen over de first lady en spreek haar ook niet aan, want de dingen gebeuren omdat de president het zo wil. Ook dit brood project gebeurt omdat hij dat toelaat.

Het project wordt ook nog gebrand en gelabeld als een filantropisch project van de first lady, terwijl het geld keihard uit de staatskas komt dus uit de zak van het volk. En dan nog wordt dit goed gepraat. Overigens, de mensen die dat doen vragen zich niet af waarom het ministerie van Sociale Zaken en Volkshuisvesting dan faalt en waarom de regering geen goed beleid maakt. Maar doen mee aan demagogisch goed praten van dit soort gedrag. Het failliet van moreel ethisch handelen in het land.

Nogmaals, ik wil de first lady niet aanspreken behalve dat ik in dit geval tegen haar zeg dat ze de kinderen en het volk een betere dienst kan bewijzen door thuis aan haar man, die ook president is, te vragen en te verzoeken om een beter beleid te voeren. De first lady zou meer respect verdienen door niet mee te werken aan zieltjes winnen van de regering.

Goed beleid verkopen

Regering probeer geen zielen en stemmen te kopen, maar verkoop ons goed beleid. Het is overduidelijk dat deze regering niet weet hoe ze het land moeten ontwikkelen. Immers, bij het aantreden en nu na bijna drie jaar, ligt er nog steeds geen ontwikkelingsvisie. Dat zegt veel over het onvermogen en ook over de laksheid waarmee ze met de belangen van het land omgaat.

Dit kan gebeuren omdat Surinamers dit toelaten. Zelden tot nooit worden politici en bestuurders openlijk en indringend doorgevraagd over hun onvermogen om een visie te tonen. Grote delen van de media, programmamakers en journalisten doen mee aan het uitdragen van het koopgedrag van de regering in plaats van dat ze de regering doorvragen over hun onvermogen.

De sociale elite blijft zwijgen en de andere kant op kijken in plaats van te demonstreren dat zij kundig en betrokken is bij het volk en het land. Ze wordt toch in staat geacht om door de hele façade van sprookjes van de politici en bestuurders te prikken. Waar is hun maatschappelijke verantwoordelijkheid? Heel Suriname blijft dit gedrag van de politici tolereren.

Met de verkiezingen straks zal het kopen van zielen en stemmen bij de politici nog heviger worden. Daarom wordt het tijd dat het volk krachtig reageert en politici niet meer mogen wegkomen met ‘hoempapa’, T-shirts, paraplu’s , pakketjes, optredens van bands en andere volksverlakkerij.

Het volk snakt niet naar een zakenkabinet, maar naar kundige, oprechte en integere bestuurders dus is mijn oproep aan het volk om nu aan de politici duidelijk te maken: unu no e bai den sani disi moro en wij verkopen onze zielen niet meer voor pakketten. Kom met meer inhoud, laat mij zien wat jouw ontwikkelingsvisie, jouw visie op de maatschappij en jouw leiderschapsvisie is. Met minder gaan wij nu geen genoegen meer nemen.

Hikmat Mahawat Khan

Noot: ik zou de lezers in dit verband ook verwijzen naar 2 andere artikelen: https://www.srherald.com/ingezonden/2022/05/19/surinaamse-politici-lijken-altijd-hongerig-op-zoek-naar-een-nyang/ en https://www.srherald.com/ingezonden/2022/06/03/waar-is-die-visionaire-leider-die-suriname-zo-hard-nodig-heeft-en-wat-moet-die-hebben/

De redactie van de Ware Tijd stelt lezers in de gelegenheid stukken in te zenden ter publicatie. In principe worden alle ingezonden artikelen opgenomen, tenzij de inhoud schadelijk, kwetsend of beledigend is voor derden. Stukken die worden geplaatst komen niet noodzakelijkerwijs overeen met de mening van de Ware Tijd. De redactie behoudt zich het recht voor om stukken niet te plaatsen, of in te korten of te redigeren zonder dat die uit hun context worden gehaald.