Voor de genodigden en andere belangstellenden, die een van de TBL Cinemas zaal hadden gevuld, was het super spannend om eindelijk de documentaire ‘Kinderen van Mavungu’ te zien. Dinsdag vond de première plaats in deze bioscoop.

Tekst en beeld Shanavon Arsomedjo

Niet alleen voor de drie hoofdrolspelers Yoseva Doekoe, Matisha Bodji en Kenswil ‘Kenny’ Josafat was het een speciale beleving, maar ook voor hun ouders en andere bewoners van Pikin Slee was het zeer bijzonder om het eindproduct te zien van het project waaraan zij vorig jaar hebben meegewerkt.

De film kreeg aan het einde van de avond een luid applaus, maar tussendoor werd er ook heel positief gereageerd op hetgeen de aanwezigen te zien kregen. Over enkele dagen is het de beurt aan het dorp zelf om deze documentaire te zien. Ook de dorpelingen kijken er enthousiast naar uit.

Cultuur

Regisseur Mirjam Marks en haar filmcrew laten in de documentaire delen van de marroncultuur zien. Zo krijgen de kijkers onder andere te zien hoe een ‘dede wasi’ wordt gedaan. Dit is om degene die ‘gebaad’ wordt te ontdoen van negatieve energieën om zodoende positief verder door het leven te gaan.

Dit moest Yoseva ondergaan, omdat ze nogal ongehoorzaam was en niet zo goed presteerde op school. Zij werd ook afgeleid door haar mobiele telefoon en vond vrienden en vertier belangrijker.

De meisjes leren al heel jong de banamba dansen. Daar wordt speciaal tijd voor uitgetrokken. Maar ook is het van belang dat zij patronen op een pangi weten te haken. Om de overgang te maken van meisje naar jonge vrouw, wordt al voordat zij naar de ‘grote school’ gaan een speciaal pangi ritueel gedaan. “Zodat wanneer zij op jonge leeftijd zwanger worden, zij al als vrouw gezien kunnen worden”, vertelt Joney Doekoe, de tante van Yoseva.

Wat in Paramaribo als ongewoon wordt gezien, is in het binnenland vanzelfsprekend. Als een kleine jongen met een scherp voorwerp als een houwer aan het spelen is, krijgt hij de gelegenheid het voorwerp te verkennen.

Natuurlijk zijn er ouderen erbij die erop toezien dat zo een kind zich niet verongelukt. Ook leren zij al heel jong jagen. In de film is te zien hoe de vader van Kenny hem klaarstoomt om te gaan jagen. Vissen, baden in de rivier, werken op het kostgrondje en andere zaken zijn dingen die zij in de opvoeding meekrijgen.

Het hoort erbij. Doekoe is er trots op dat mensen daarbuiten ook meekrijgen hoe het leven in het binnenland eruitziet. “Zo krijgen mensen een kijk op onze cultuur en leefgewoonten.”

Heimwee

Kenny en Yoseva, die nu al enkele maanden in Paramaribo wonen, hebben bij het kijken van de documentaire een beetje heimwee gekregen. Pikin Slee verlaten was spannend, maar tegelijkertijd een beetje zwaar.

“Ik voelde me even verdrietig om mijn familie achter te laten om in een nieuwe omgeving te gaan wonen. Maar ik was er ook klaar voor om kennis te maken met een nieuw leven op een nieuwe school en in een nieuwe stad”, vertelt Kenny in het Saramaccaans. Hij durft zich nog niet helemaal te uiten in het Nederlands, omdat hij bang is fouten te maken.

Yoseva, die thuis heeft beloofd zich in Paramaribo te zullen gedragen, zegt dat ze haar uiterste best doet om zich aan haar woord te houden. Matisha woont nog in Pikin Slee en gaat in een nabij dorp naar de muloschool.

Alle drie kinderen vonden het bijzonder om zichzelf op het grote scherm te zien. Ze zijn trots dat ze deel mochten uitmaken aan een project voor cultuuroverdracht. “We hadden nooit gedacht dat we ooit in een film zouden zijn.” Heel blij namen zij complimenten aan van bezoekers en als echte trotse sterren gingen zij met hen op de foto.