RUIM ÉÉN JAAR nadat de Franse overheid heeft voorzien in de aanschaf van een nieuwe boot – Le Malani – om de oversteek te doen tussen Albina en Saint-Laurent du Maroni heeft Suriname nog niet voorzien in een aanmeersteiger om die boot te kunnen accommoderen. De bouw daarvan is pas vrijdag aangevangen. Terwijl Suriname met deze verbinding vooral het toerisme kan stimuleren, is daar langer dan één jaar geen aandacht voor geweest.
Het land zit in het noorden van Zuid-Amerika als een soort strategische toegangspoort tot de regio. Het grenst aan Guyana, dat een enorme groei doormaakt, en Frans-Guyana, een Frans overzees gebied. Suriname is daarmee één van de weinige landen die grenst aan Europa in Zuid-Amerika. Albina is als grensstad heel bruisend en komt soms hectisch over. Dit in tegenstelling tot Nieuw-Nickerie dat ook een grensstad is.
Het is geen goed nabuurschap dat Suriname zijn taak als land zo verwaarloost
Voor iedereen is het duidelijk dat er in Albina meer sprake moet zijn van ordening. Doordat het stadje veel te maken heeft gehad met geweld vanwege de Binnenlandse Oorlog en er lange tijd een onderbreking was van geldend overheidsgezag, is handhaving van wet en recht een uitdaging. Wie daar in het verkeer rijdt ziet zoveel verkeersovertredingen dat als de politie iedereen zou bekeuren de brandkast van Albina zou uitpuilen.
Dit alles gespiegeld tegen het feit dat aan de overkant een meer geordende samenleving is, waar sociale voorzieningen beter zijn georganiseerd, de zorgsector veel beter in elkaar zit en de mensen ook veel meer verdienen. Dat creëert kansen en uitdagingen. Eén van de kansen is om met het toerisme flink te verdienen, omdat er al gasten komen vanuit Frans-Guyana naar Suriname voor inkopen, maar ook voor entertainment.
Eén van de uitdagingen is de situatie in Albina zodanig in te richten dat het ondersteunend werkt naar de te verwachten economische ontwikkeling voor de stad. Maar terwijl er plannen zijn om in Nickerie een grote haven te bouwen om te kunnen voorzien in de vraag die zal komen in de olie- en gassector en de minister van Openbare Werken met veel plezier praat over de brug over de Coppenamerivier, wordt in Albina pas één jaar na het beschikbaar zijn van een nieuwe boot gewerkt aan een aanmeersteiger voor die boot.
Dit laat zien dat de regering kennelijk op één paard blijft wedden als het gaat om de toekomstige ontwikkeling van Suriname. Stimuleren van het toerisme, de handelsbanden tussen beide landen, het goederenverkeer, ordening van de goudsector langs de grens; het gebeurt allemaal voornamelijk op initiatief van de Fransen. Dat is geen situatie die zo door kan blijven gaan. Het is geen goed nabuurschap dat Suriname zijn taak als land zo verwaarloost. Wet, recht, ordening en ontwikkelen van potentieel moeten ook voor Albina – dan wel Marowijne – prioriteit genieten.