Met het wettelijke gegeven dat elke burger recht heeft op een woning, vindt de Pertjajah Luhur(PL) het belangrijk om de huisvesting in Suriname met een nieuwe bril te bekijken.

Deze wet impliceert dat huisvesting een gezamenlijke inspanning is van overheid en burger. De overheid faciliteert, terwijl de burger de nodige eigen inspanning aan de dag dient te leggen.

De afgelopen jaren heeft de overheid veelal het voortouw genomen om het huisvestingsvraagstuk ter hand te nemen. Hoewel dit voor enige verlichting heeft gezorgd, blijkt de huidige strategie geen effectieve soelaas te bieden, schrijft de partij in haar verkiezingsprogramma.

In de nieuwe benadering zal de aandacht behalve op scheiding van wonen en werken, ook worden gevestigd op het categoriseren van de verschillende woningbehoeften. Dit is van belang, omdat in elke fase van het leven, de woonbehoefte anders is.

Anderzijds wordt ook gedacht aan speciale leefgroepen in onze samenleving waarbij zelfstandig wonen geen optie is of waar aangepast wonen vrijheid geeft tot een volwaardig bestaan. Welzijn staat hierbij op de eerste plaats.

Gedacht wordt aan studentenwoningen, instapwoningen, doorstroomwoningen, koopwoningen en gemeenschapswoningen voor speciale leefgroepen zoals mensen met een beperking en seniorenburgers, maar ook staatswoningen die in huur beschikbaar worden gesteld aan kwetsbare groepen.

Welzijn in relatie tot wonen is volgens de partij echter niet alleen afhankelijk van een adequate huisvesting, maar ook het hebben van toegang tot recreatie en educatiemogelijkheden. In de nieuwe bestemmingsplannen en de ontwikkeling van woongebieden zal hieraan ook meer aandacht worden geschonken.