ROZENGEUR / Gerold Rozenblad
We zitten midden in de toerismemaand. Ongeveer twee weken terug werd de maand ingeluid. Belangrijke mensen uit de sector hielden belangrijke toespraken. Zoals Toerisme-directeur Rabin Boeddha die wees op behoud van onze hulpbronnen, zijnde natuur, cultuur en milieu.
Karuna Kartaram, vertegenwoordiger van de Suriname Hospitality and Tourism Association, benadrukte dat moet worden geïnvesteerd in de drie P’s, namelijk People, Planet and Prosperity, oftewel mensen, de planeet en welvaart. En de uitdagingen voor de sector, te weten veiligheid, politieke stabiliteit en de scheefgegroeide economie.
We kunnen dan tegen de overheid schelden voor het niet of niet goed schoonmaken van de stad, maar we moeten eerst goed in de spiegel kijken
Ik weet niet of het toeval is, maar enkele dagen terug kondigde minister Ori van Onderwijs, Wetenschap en Cultuur aan dat een aantal mooie dingen in Paramaribo gaan gebeuren. Blijkt dat onder andere de Waterkant compleet zal worden gerenoveerd.
Het zal volgens de DC van Paramaribo-Noordoost zo mooi worden dat mensen van ‘t Vat zullen trekken naar de Waterkant. Voeg daaraan toe dat op termijn ook de Vreedzaammarkt plaats gaat moeten maken voor iets moois en een aan de Domineestraat gevestigd hotel het Valliantsplein, compleet met fontein en carillon zal adopteren.
Het kan weleens mooi worden in de binnenstad. Ik kan bijna niet wachten. Maar terwijl dat moois om de hoek lijkt, heb ik in de plannen niet zien langskomen het schoonmaken en vooral schoonhouden van de binnenstad. Het is er vies en stinkt tegen de wind in.
Al die paarlen die in het verschiet liggen ten spijt, ze zullen letterlijk voor de zwijnen zijn gegooid. Want dat is Paramaribo, een grote zwijnenstal. Veroorzaakt door onszelf. Niemand anders. Het achteloos gooien van vuil lijkt een cultuur te zijn geworden. Als het niet de voetgangers zijn, het verbaast geen automobilist meer als zijn voorrijder een bierblikje, of erger nog, een etensbakje uit het voertuig smijt.
En dan nog het pissen overal waar het maar kan. Elke eindhalte van bussen ruikt. Aan de Dr. Sophie Redmondstraat is het zo erg dat tegen de muur van het openbaar toilet wordt gepist. We kunnen dan tegen de overheid schelden voor het niet of niet goed schoonmaken van de stad, maar we moeten eerst goed in de spiegel kijken.
Het toeval wil dat ik ergens online een oproep zag van organisaties om op ‘World Cleanup Day’, dat is komende zaterdag, het hele land grondig schoon te maken. Een oproep die hopelijk veel navolging zal krijgen.
In buurland Guyana was vorig weekend een soortgelijke actie om de hoofdstad schoon te krijgen. De stad zal er voor enige dagen beter uitzien, maar ik vrees dat onze ‘cultuur’ niet met een enkele actie om zal slaan. Cultuurverandering neemt tijd.
Ergens in Afrika (het is daar niet alleen kommer en kwel) schijnt men er iets op gevonden te hebben. Online zag ik een trotse TikTokker langskomen die zijn buurt in beeld bracht. Elk weekend is het cleanup day in verschillende buurten van dat gebied. Het zag er schitterend uit. Mooi, compleet met het gras gemaaid.
Mogelijk kunnen de ressortraden zich een keer structureel functioneel maken door hun buurten te mobiliseren en het Afrikaanse model kopiëren. Structureel, omdat het geen activiteit van één keer moet zijn, maar een blijvend initiatief. Wie opruimt, vervuilt doorgaans niet. En waakt ervoor dat zijn inspanning niet voor niets is geweest. Wedden dat het uitstraalt naar de binnenstad?
Misschien droom ik, maar als dat zo is hoop ik dat die droom werkelijkheid wordt. Immers, ik droom ervan om mijn auto zoals in vervlogen tijden ergens te parkeren en gezellig door de stad te struinen, de stad herontdekkend als toerist in eigen land.