HET WAS HET gesprek van het weekend. Ronnie Brunswijk werd door de African Royal Kingdom (Ark) bekroond tot koning van de Afro-Surinamers. Deze persoonlijke benoeming kreeg hij omdat hij volgens de Ark heeft bewezen in staat te zijn om de Afro-Surinamer te leiden naar welvaart en welzijn. Ark is ervan overtuigd dat Brunswijk de nazaten van Afrikanen in Suriname en de rest van de wereld kan leiden naar ontwikkeling.

De organisatie heeft kennelijk maar weinig onderzoek gedaan naar de achtergrond van de persoon Brunswijk alvorens deze persoonlijke eer aan hem te doen komen. Brunswijk is samen met Desi Bouterse die toentertijd bevelhebber was van het Surinaams leger, verantwoordelijk voor het neerschieten van dorpen, huizen, kerken en scholen in het binnenland. Die hebben de bewoners daar jaren teruggezet in hun ontwikkelingscurve.

Brunswijk zelf houdt ervan om te claimen dat hij met zijn jungle commando de democratie terug heeft gebracht in Suriname. De geschiedenis spreekt ook dat tegen. Toen de verkiezingen van 1987 een wettelijk gekozen president uitverkoos, bleef het jungle commando doorvechten en legde de wapens niet neer.

Dat deze feiten in de geschiedenis niet feitelijk overal benoemd worden is vanwege de anti-Bouterse lobby. Om president Chandrikapersad Santokhi in het zadel te houden wordt maar zelden over deze feiten gesproken. Maar feitelijke geschiedenis is het zondermeer.

In meer recente tijd: Brunswijk is (indirecte) belanghebbende in de goudsector waarbij land ontbost wordt en het milieu en het leefgebied van de binnenlandbewoners onleefbaar wordt. Zijn naam is recent nog genoemd door drugscrimineel Piet Wortel die aangaf goud te houden voor de vicepresident.

In de meeste democratische samenlevingen waarbij het Justitieapparaat onafhankelijk is, zou het Openbaar Ministerie een onderzoek starten in deze zaak en zou de vicepresident afstand hebben gedaan van zijn functie om het onderzoek voortgang te laten vinden.

Maar Suriname is niet zo een land. Integendeel, vanwege politieke belangen blijven mensen als Brunswijk buiten schot en krijgen veel Afro-Surinamers nu dus een ceremoniële koning door hun strot gedrukt. Er zijn mensen binnen en buiten Suriname die aangeven dat deze ontwikkeling positief is en dat critici van het koningschap de binding met Afrika kwijt zijn.

Zij vergeten daarbij dat de Afro-Surinaamse jeugd uitziet naar voorbeeldfiguren om de eigen situatie te verbeteren. Mensen die laten zien dat normen en waarden van belang zijn bij het beklimmen van de maatschappelijke ladder. Een ceremoniële koning die zijn volgelingen geld, pakketten en auto’s geeft omdat hij door de hoge koers meer geld heeft dat hij nodig heeft, kan de jonge generatie missen als kiespijn.

Dat het aan de Ark voorbij is gegaan dat Brunswijk als vicepresident geen enkele verantwoordelijk neemt voor diezelfde hoge koers, zegt veel over de organisatie zelf. Laat de Afro-Surinaamse gemeenschap geen Paard van Troje binnenhalen, omwille van de eer van een leider met een groter ego dan goed voor hem is.