De tweede helft van 2013 gaf verbeteringen te zien in de economieën van de ontwikkelde landen, met voorop die van de Verenigde Staten. Door fiscale en monetaire expansie heeft Japan weer economische groei kunnen genereren, na bijna twee decennia van stagnatie.
Dit staat in de publicatie van het tweede halfjaarverslag 2013 van de Centrale Bank van Suriname(CBvS).
Ook de belangrijkste Europese economieën toonden tekenen van herstel. De grootste opkomende economieën, voorop gegaan door China, ondergingen een vertraging in hun economische groei. Grondstof exporterende ontwikkelingslanden kampten met lagere grondstofprijzen door een lagere wereldwijde vraag naar grondstoffen, maar ook door wijzigingen in voorkeuren, zoals voor goud als beleggingsobject.
Lagere internationale goudprijzen beïnvloedden de goudexport van Suriname tijdens de rapportageperiode negatief. De export van bauxiet en olie groeide weliswaar, maar kon de teruggang niet compenseren. Hierdoor daalden de totale inkomsten uit export. Aangezien tegelijkertijd de binnenlandse vraag naar importproducten toenam, nam het handelsoverschot af; ruim voldoende om het tekort op de lopende rekening te vergroten.
De overheidsfinanciën, die sterk leunen op belastingen uit de mijnbouw, werden negatief geraakt door de verminderende export. De staatsuitgaven bleven zich contra-cyclisch ontwikkelen, waardoor het overheidstekort toenam.
Binnenlandse en buitenlandse financiering van het tekort verhoogden de ratio van schuld ten opzichte van het Bruto Binnenlands Product, al bleven deze ruim onder de wettelijke nationale plafonds. Ook volgens de internationale normen bleef de schuld beheersbaar.
De belangrijkste bron van liquiditeitscreatie was een snelle groei van krediet aan de particuliere sector, gevolgd door een toename van de netto buitenlandse activa. Kredietverlening aan handel, woningbouw en particuliere consumptie groeide het snelst.
Lagere exportinkomsten in combinatie met de toegenomen binnenlandse vraag resulteerden in druk op de valutamarkt. De autoriteiten voerden valuta-interventies uit om het vertrouwen in de stabiliteit van de wisselkoers te handhaven. Om de binnenlandse druk verder te verlichten, verhoogden de monetaire autoriteiten de kasreserveverplichtingen voor deposito’s in zowel Surinaamse dollars als vreemde valuta belegd bij de algemene banken.