INGEZONDEN
Mijnheer de president, toen u in 2020 werd gekozen tot president van de republiek Suriname, had ik goede hoop dat Suriname en de Surinamers weer meer voorspoed zouden krijgen. Eindelijk was men verlost van Desi Bouterse.
Ik heb u in 2005, toen u minister van Justitie en Politie was, ontmoet bij het Bureau Familierechtelijke Zaken (Bufaz), waar ik op dat moment enkele maanden bijstand verleende in opdracht van mijn toenmalige werkgever, de Raad voor de Kinderbescherming in Rotterdam. Ik deed mijn werkzaamheden bij het Bufaz met veel inzet en plezier, niet in de laatste plaats door de enthousiaste en betrokken deelname van de medewerkers van het Bufaz, die werden aangestuurd door het toenmalige deskundige hoofd, mevrouw Rita Day. Latere (waarnemende) hoofden van dienst waar ik mee te maken kreeg, waren mevrouw Brigitte Bughwandass en mevrouw Astrid Kandhai-Getrouw, beiden met kennis van zaken en een hart voor de kinderbescherming.
“Kinderen beschermen heeft in Suriname geen enkele prioriteit meer”
In de tweede helft van april (2023) was ik in Paramaribo en bezocht ik het Bufaz en sprak ik (voormalige) medewerkers van wie ik hoorde dat het nieuwe hoofd van dienst weinig of geen ervaring heeft met kinderbescherming en ook amper iets weet over de wetgeving daaromtrent. Men wist mij te vertellen dat het nieuwe waarnemend hoofd door vriendjespolitiek (lees de VHP) aan deze baan kwam. Dus alles is weer in Suriname, zoals het eerder was, met dat verschil dat ik kon merken uit gesprekken met de mensen op straat dat de armoede is toegenomen.
Wat me bij mijn bezoek aan het Bufaz verder opviel is dat het Bufaz armzalig is gehuisvest, nog armzaliger dan voorheen! Bovendien viel mij op dat er aan de straatzijde niet is aangegeven dat het Bufaz er is gehuisvest. Eenmaal op een binnenplaats aangekomen, zag ik een verwaarloosd spandoek hangen (aan een al even verwaarloosde gevel), waarop stond ‘Kinderen beschermen doen we samen’ en ik dacht: ‘was dat maar zo!’ Kinderen beschermen heeft in Suriname geen enkele prioriteit meer. Dat blijkt eens te meer uit de berichtgeving de laatste dagen over de mishandeling van kinderen in een tehuis.
‘Together we can make it! Yes, we can!’ las ik op een groot bord tegenover uw residentie. Even dacht ik dat ook, maar ik weet nu beter. Om in de woorden van de Nederlandse zanger, Boudewijn de Groot, te spreken: ‘Mijnheer de president, slaap zacht……..’
Marius van Hooft, een bezorgde bakra die van Suriname en de Surinamers houdt
De redactie van de Ware Tijd stelt lezers in de gelegenheid stukken in te zenden ter publicatie. In principe worden alle ingezonden artikelen opgenomen, tenzij de inhoud schadelijk, kwetsend of beledigend is voor derden. Stukken die worden geplaatst komen niet noodzakelijkerwijs overeen met de mening van de Ware Tijd. De redactie behoudt zich het recht voor om stukken niet te plaatsen, of in te korten of te redigeren zonder dat die uit hun context worden gehaald.