ECONOMISCHE GROEI IS niet perse ontwikkeling. Dat is een waarheid als een koe. Daar is Suriname een goed voorbeeld van geweest in de afgelopen jaren. Het land dat zoveel potentie heeft dat het eens als zeventiende rijkste land werd geclassificeerd, slaagt er al langer dan 100 jaar maar niet in om duurzame ontwikkeling en rechtvaardigheid te realiseren.

Het belangrijkste voorbeeld van hoe economische groei zelfs in het nadeel werkte van ontwikkeling van ons volk is de Brokopondo-krachtcentrale met stuwdam. Om economische groei te realiseren werd ook een deel van het volk gedwongen te verhuizen van het eigen woongebied. Dat veroorzaakte veel leed en achteruitgang, want de mensen die moesten verhuizen deelden niet mee in het voordeel van dit Brokopondo-project. Zelfs nu nog zijn er gebieden in die omgeving die nog geen 24 uur stroom hebben.

Een ander voorbeeld van hoe die economische groei niet perse ontwikkeling brengt voor de mens en daardoor niet duurzaam is, is het geval van de gepensioneerden van Suralco, die valt onder multinational Alcoa. Die strijden al langer dan acht jaar een strijd die gekenmerkt wordt door gebrekkige wetgeving en expertise op dit specifiek gebied.

Het bedrijf dat aan het beging van de twintigste eeuw begon met het winnen van bauxiet in Suriname heeft het land veel geld gebracht. Maar wat Suriname daaraan heeft overgehouden is niet veel positiefs. Veel uitgemijnde plekken zijn ook niet hersteld naar de staat waarin die verkeerden voordat het bedrijf begon, veel gebouwen en opstallen staan te rotten want er zijn geen plannen gemaakt wat te doen na het vertrek van het bedrijf.

Met andere woorden: er is gedacht in termen geld maar een mensgeoriënteerde ontwikkelingsvisie ontbreekt in alle gevallen. Wanneer zaken fout gaan zijn wij dan geneigd het bedrijf voor een groot deel aan te wijzen als de schuldige en dat is voor een groot deel niet onwaar. Maar waar is het inzicht van Suriname gebleven om deze zaken in goede banen te leiden?

We moeten ermee ophouden te denken dat multinationals -dus ook TotalEnergies- met ons sympatiseren. Dat is namelijk een grof leugen. Het zijn bedrijven die bestaan bij de gratie van kapitaalverdiensten. Het zijn overheden die in hun onderhandelingen ontwikkelingsvisie moeten hebben om voordeel te halen voor mens en omgeving.

Na meer dan 100 jaar ervaring in de mineralensector valt te hopen dat Suriname in de toekomst niet alleen maar denkt aan de economische groei die de offshore olieontwikkelingen het land kunnen brengen, maar ook aan duurzame ontwikkeling van de mens. Het is de mens die ook wanneer de bauxiet, het goud en de olie op zijn, verder moet in dit land van ons. Laten we zorgen dat die mens de voordelen van opgebouwde wijsheid zal ervaren.