REFLECTIE / Iwan Brave
Gaat olie nou wel of niet rijkelijk spuiten voor onze kust, blijft lichtelijk de hamvraag, na de ‘goed nieuws’-persconferentie van Staatsolie en Franse partner TotalEnergies. Aan iedereen die Staatsolie-directeur Jagesar vraagt: “Wanneer kan ik beginnen mijn hotel te bouwen of mijn restaurant?”, is zijn antwoord: “Het moment is nu aangebroken.” We gaan miljarden verdienen!
“Dat wil zeggen dat met goed beleid in Suriname absoluut geen armoede meer kan bestaan.”
Annand Jagesar
Tegelijkertijd wordt verteld dat TotalEnergies en investeringspartner APA Corporation “naar verwachting eind 2024 een definitieve investeringsbeslissing zullen nemen”. En Staatsolie heeft deelnamerechten tot 20 procent, “áls het ontwikkelingsplan wordt goedgekeurd”. De beer is dus nog niet definitief geveld. Voor de pessimist is het glas half leeg, voor de optimist half vol. Volgens de hoerastemming van president Santokhi vloeit het al rijkelijk over.
Hoe dan ook, Jagesar kwam wel met een waarschuwende disclaimer: “Dat wil zeggen dat met goed beleid in Suriname absoluut geen armoede meer kan bestaan.” Een vergelijkbare waarschuwing geeft zijn voorganger Rudolf Elias al jaren. Vooralsnog aan dovemansoren besteed. Want je ziet geen enkele beweging met betrekking tot: hoe zal Suriname op lange termijn omgaan met zoveel oliegeld? Voorbeelden te over hoe het mis kan gaan met ‘straatarme’ olierijke landen, zoals Venezuela, Nigeria en Equatoriaal-Guinea. Het ‘Noorwegenmodel’ daarentegen heeft een vetgemest welvaartsfonds, als appeltje voor de dorst.
Welk model wordt het voor Suriname? “Dat is een brede maatschappelijke discussie die we vandaag moeten houden”, zei Elias herhalend in interviews. Dus vooraf bepalen hoeveel je in welke sector over de lange termijn gaat investeren en hoeveel je opzij zet voor ‘toekomstige generaties’. “Doe je dat niet, dan zal je het eerste jaar gericht kunnen uitgeven maar het tweede niet meer. En als je geld hebt dat je niet gericht kan uitgeven, werkt dat corruptie in de hand.”
Zullen we onszelf overstijgen, zodat met bewondering van een ‘Surinamemodel’ gesproken zal worden?