door Stan Herewood

PARAMARIBO — Henk Goedhart mag met recht pionier van het volleybal in Suriname worden genoemd. Hij stond bekend als de ‘hitter’. Hij sloeg de bal als aanvaller zo hard dat tegenstanders konden gaan ‘dokken’, zoals dat in de volksmond werd gezegd. Goedhart overleed in Nederland op 73-jarige leeftijd en wordt dinsdag in Amsterdam gecremeerd.

“Een blok hielp niet veel bij zijn buitenaanvallen. De haast vernietigende uithaal van Goedhart had een enorme slagkracht”, vertelt oud-volleyballer Iwan Tseng aan de Ware Tijd. Met getalenteerde buurtvrienden legde Goedhart een stevige basis voor de volleybalsport. Met primitieve middelen hielden zij het hoofd boven water en drongen zij door tot de competitie van de Surinaamse Volleybalbond (Suvobo).

De Arend werd met hem twee keer clubkampioen en één keer semikampioen. Oni Lang, zijn beste jeugdvriend en één van de uitschietende spelverdelers bij volleybal, typeert Goedhart tegenover de krant als “een uit goed hout gesneden sporter met een sportmankarakter waar menigeen jaloers op zou zijn”. “Hij was gedisciplineerd, ondernemend, gepassioneerd, geduldig en verdraagzaam en in de omgang met vrienden een lolbroek.” Hoewel hij ook goed meekon bij voetbal, lag zijn ambitie bij volleybal.

Volgens Lang heeft zijn overleden spelmakker langer dan tien jaar actief gevolleybald. Abrabroki en Saron zijn voor hem de beste leerscholen geweest. Goedhart nam het initiatief de jongens van de buurt te organiseren om te voorkomen dat zij als hangjongeren zouden opgroeien. Lang: “We bootsten een volleybalveld na, waarbij de netten van de ene naar de andere lantaarnpaal werden gespannen met het voordeeltje dat we gebruik maakten van de lichtvoorziening van de straat om ook ’s avonds te spelen”, herinnert Lang zich. Ook op het erf van zijn ouderlijk huis werd er gevolleybald.

Ontwikkeling

Volgens hem stimuleerde ‘oppie’ (toezichthouder) van kinderhuis Saron de groep zich aan te sluiten bij de volleybalvereniging Rapid van het tehuis wat hen de mogelijkheid bood om mee te doen aan de competitie van de Suvobo. “We hadden geen trainer, geen ervaring, kenden geen tactieken en beheersten de spelregels niet, maar hadden wel de wil om te presteren.”

De groep kwam in contact met Jaap Boersma, een Nederlander die een team van Javanen achter de Cultuurtuinlaan onder zijn hoede had. “Hij zag dat wij potentie hadden, nam ons bij de arm en leerde ons de kneepjes van het spel. Toen kwamen de successen”, vertelt Lang.

In 1973 werd Rapid ontbonden door vertrek van sommige spelers naar het buitenland en anderen die buiten Paramaribo te werk werden gesteld. Lang vertrok naar Avanti en Goedhart stapte over naar De Arend, waar hij zich opwerkte tot vaste keus in de nationale selectie. Hij speelde interlands tegen Cuba, Guyana en Frans-Guyana. Op latere leeftijd koos Goedhart voor een zangkoor en de loge. Hij vestigde zich in 1979 voorgoed in Nederland.