Tekst en beeld Audry Wajwakana
PARAMARIBO — Maskertjes, spaarpotjes, fotolijsten en zelfs driedimensionale taarten, alles gemaakt van karton, papier en toiletrol staan op een tafel in de Nola Hatterman Art Academy (NHAA) tentoongesteld. Aan de muren in het gebouw en aan de houten panelen op het achterterras van de kunstopleiding hangen tekeningen en schilderwerken. Blij en enthousiast laten de kinderen aan hun ouders of verzorgers zien wat tijdens de vakantieschool van drie weken hebben geleerd. Net als de afgelopen jaren is het dit jaar redelijk goed gegaan. “Ik mag niet klagen. We hebben een kleine evaluatie gedaan en er zijn enkele minpunten waar aan gewerkt zal worden voor het komend jaar”, zegt Sunil Puljhun, NHAA-coördinator.
Om veiligheid minder kinderen
Het grootste minpunt is volgens hem dat de voorbereidingen niet zo vlot zijn gegaan als voorgaande jaren. Dit komt omdat er dit jaar meer nieuwe begeleiders zijn aangetrokken en zij moesten de kneepjes van de overgebleven ‘oude’ begeleiders leren. “De overdracht ging dus een beetje stroef, maar voor de rest is het goed gegaan.”
Voor Murray is het belangrijk dat ouders of verzorgers hun kind ondersteunen als het voor kunst kiest.
Vorig jaar, de eerste keer na de Covid-19 pandemie dat het vakantieproject werd georganiseerd waren er veertig jongeren. Dit jaar is dit bijna verdubbeld tot vijfenzeventig. In het verleden kon de vakantieschool tussen de honderdvijftig en tweehonderdvijftig kinderen opvangen. Dit kan echter niet meer. “Sinds de overige overheidspanden in het Zeelandia complex in gebruik zijn genomen is de weg in een soort racebaan veranderd”, zegt Puljhun. Vooral veiligheidsagenten maken zich hier schuldig aan. “We hebben vaker erop gewezen dat er een school hier is waar kinderen komen, oprit van de school.” Dit is de reden geweest op het maximum te stellen op vijfenzeventig kinderen. Alle ruimten in de school en het achter terrein worden benut. Normaal worden de lessen van half negen tot twaalf uur verzorgd werd dit met een uur ingekort.
Voor Murray is het belangrijk dat ouders of verzorgers hun kind ondersteunen als het voor kunst kiest.
Ouderlijke ondersteuning
De jaarlijkse vakantieschool is sinds de periode van de eerste directeur James Ramlal gehouden. Puljhun vindt het belangrijk dat NHAA deze traditie voortzet. “Iedereen heeft creativiteit in zich en soms is er begeleiding nodig om die te ontwikkelen. Mensen hoeven niet perse naar Nola te komen, maar het is wel belangrijk dat je kinderen dat meegeeft, zodat ze op latere leeftijd niet op hoeken van straten hoeven te staan of in de criminaliteit belanden.” Hij is dankbaar voor de groep Vrienden van Nola Hatterman in het buitenland, die gezorgd heeft dat de schoolvakantie over teken- en verfmateriaal beschikt. Vanwege de huidige economische situatie in Suriname is de school niet in staat om dit zelf op te brengen. Aan ouders is gevraagd om de kinderen teken- en kleurpotloden mee te geven. “Aan wie dat niet kon is gedoneerd materiaal gegeven en wat hiervan overblijft kan worden gebruikt in de reguliere lessen.”
Maleisia Murray heeft voor het eerst kinderen bij Nola begeleid. Ze is voltijds kunstenares en verzorgt zelf ook privé lessen aan kinderen, waarbij ze ervaring in het begeleiden heeft opgedaan. “Het was geweldig. Ik had de groep tien tot elf jaar onder mij en hen leerde ik de basistechnieken om te kleuren en hun gedachten op papier te zetten. Deze kinderen krijgen wel tekenles op school, maar niet verdiepend.” Murray vindt het belangrijk dat kinderen in hun creativiteit worden begeleid. “Net als wat meneer Sunil zegt: niet iedereen kan arts of advocaat worden”, zegt ze. Voor haar is het belangrijk dat ouders of verzorgers hun kind ondersteunen als het voor kunst kiest.
Woonhuis Nola opknappen
Vanwege financiële beperkingen lukt het NHAA nog niet om de vakantieschool ook in de districten te organiseren. Wel wil ze de reguliere opleiding decentraliseren. NHAA heeft plannen om het oude woonhuis van Nola Hatterman, de kunstenares naar wie de opleiding is vernoemd, in het district Brokopondo te herstellen. Het gebouw waar de kunstenares tot haar overlijden door een auto-ongeluk in 1984 heeft gewoond, is sterk vervallen. “Het zou mooi zijn als wij het zelf kunnen opknappen en de mensen van Brokopondo kunst en cultuur vorming kunnen geven. Maar ook om er een soort ‘Artist in residence’ van te maken, waar buitenlandse kunstenaars naar toe kunnen gaan en kennis kunnen maken met de cultuur van de lokale bewoners”, zegt Puljhun. ‘Vrienden van Nola Hatterman’ zijn volgens hem bereid om NHAA hierin financieel te ondersteunen. “Van onze kant moeten we ook ons huiswerk doen. Ik heb zoveel activiteiten en verhalen over Nola zien voorbij gaan in Nederland en daar willen wij als school en nalatenschap van haar ook bij betrokken zijn”, benadrukt Puljhun.