Geen enkel land wordt nog bevolkt door slechts één ras. We leven in een multiculturele wereld. Jammer genoeg is in vele landen, de harmonie tussen de verschillende rassen ver te zoeken. De ene groep wil de andere overheersen en claimt meer rechten dan de ander te hebben.                 

Ondanks de vele rassen, is er maar één regering die over land en volk moet regeren. En die regering heeft de plicht om de vrede en harmonie onder de rassen te bewaren. Jammer genoeg is het juist vaak de regering die tweedracht en haat zaait door een bepaalde groep te bevoordelen, met het gevolg veel strijd en een onaangename leefsfeer.

In Suriname was er altijd harmonie en een goede sfeer. Er werd zelfs vaak gezegd dat vele landen een voorbeeld aan Suriname konden nemen. 

Echter de vp heeft sinds zijn aantreden tweedracht gezaaid. Hij heeft de binnenlandbewoners de indruk gegeven dat ze een aparte groep zijn onder leiding van hem en dat ze zich moeten bundelen tegen de vijand. De sfeer in de samenleving is daardoor verpest. Men is hard op weg om het algemene gezag te ondermijnen door in dit land allerlei staatjes te creëren met een eigen gezag. Dit moet worden gestopt, we moeten terug naar één land, een volk, één gezag anders krijgen we dezelfde dodelijke taferelen als in andere landen. We willen rust en vrede in dit land.

Vrede betekent een tevreden gevoel, innerlijke rust. Of je als mens tevreden of ontevreden door het leven gaat, kun je geheel zelf bepalen. Sommige mensen zijn tevreden met hetgeen ze hebben en hebben  innerlijke  rust.  Anderen zijn nooit tevreden, ze willen steeds meer en zullen nooit innerlijke rust kennen. 

Als stagiaire werd ik eens geconfronteerd met een moeder die haar twee kinderen op school afleverde. De jongste kroop direct over de vloer en ging met andere kinderen spelen. Het andere kind echter, pakte een bal en een truck op en verkondigde luid en duidelijk: “De bal en de truck zijn van mij en hij hield ze de hele dag bij zich.” Als een ander kind ermee wilde spelen, klemde hij het speelgoed tegen zich aan en dreinde: ”Dit is van mij.” In plaats van te spelen, zat hij boos voor zich uit te kijken met het speelgoed tegen zich aangeklemd.                                                                                                              

De conclusie die je uit dit verhaal kunt trekken, is dat het ene kind elke dag erg veel plezier heeft door met al het speelgoed te spelen en ook nog van andere kinderen leert en dat het andere kind alleen verdriet heeft omdat het niet speelt. Beide kinderen kunnen genieten maar doordat elk een andere attitude heeft, geniet alleen het ene kind en het andere niet. Het ene kind komt namelijk elke dag met de houding, dit speelgoed is niet van mij, ik mag er enkele uren  van genieten. Het speelgoed waar hij mee mag spelen ziet hij als extra. Het andere kind echter heeft vanaf het begin de houding van ‘dit wil ik hebben en dit is van mij, ik deel het met niemand ’’Daardoor zit hij te piekeren hoe hij het tot zijn bezit kan maken en wat hij moet doen om het niet meer kwijt te raken en daarom speelt hij er niet  mee  en heeft hij geen plezier maar alleen kopzorgen en verdriet. 

Diezelfde houding zien we nu ook bij de bewoners in het binnenland, de innerlijke structuur en dynamiek is hetzelfde. ‘De grond is van ons en wij hebben het hier voor het zeggen.’ Ze weigeren het grote plaatje te zien, ze willen niet delen en samen genieten. Ze willen de alleenheerschappij over iets dat van het hele land is en waar het hele volk van zou kunnen  genieten.                                                                                                                                       

Willen hebben en willen bezitten brengt verstoring in tevreden gedachten.  Zolang je alleen maar gefocust bent op het samen delen en samen genieten, zal jij je rustig en vredig voelen. Maar zodra jouw gedachten worden beheerst door ’ dit is van ons, wij heersen hier, dan zijn je gedachten niet vredig meer omdat je te veel gefocust bent op ’t eigenbelang. Velen vergeten dat niets op deze aarde van jou is, geen geld, geen bezit, zelfs je lichaam niet omdat je het op een dag weer moet inleveren of achterlaten, alles is maar tijdelijk.

Op het moment dat jouw gedachten zijn ‘dit  is van mij,’  zal  vroeg of laat onvermijdelijk het gevoel van angst en verdriet zich manifesteren, simpelweg omdat je het kunt kwijtraken. 

Een innerlijke houding van ‘niets is van mij, ik wil delen en ervan genieten,’ zou je veel meer die innerlijke rust kunnen geven. 

Vrede begint in je eigen hoofd en hart. Het komt niet zomaar aanwaaien. Het zaad is daar in je geest en jij zelf moet dat zaadje voeden.  

Je geest is belangrijk. De dingen om je heen moet je zien als extra, als dingen die je mag gebruiken, waarmee je mag spelen, waarvan je mag  genieten.

Vraag jezelf af wat jouw doel in het leven is. Is jouw doel gelukkig zijn en genieten of is jouw  doel  blijven verzamelen en blijven nemen en angstvallig bewaken wat je hebt.

Peace  cannot be kept by force. It can only be achieved by understanding.

De sleutel tot vrede en vreugde is leven met de gedachte ‘van niets is van mij.’ Alleen zo kunnen we in harmonie leven met anderen en uiteindelijk een samenleving creëren die vredevol is.  

“Peace is not the absence of conflict, it is the ability to handle conflict by peaceful means.” (Ronald Reagan)

Josta Vaseur