ZWARTE VRIJDAG 17 februari staat nog iedereen helder op het netvlies. Een demonstratie tegen de falende regering liep die dag -door toedoen van relschoppers- uit op geweld en plunderingen. De slecht voorbereide politie en militairen waren nauwelijks in staat op treden en honderden ondernemers liepen schade op.
In de internationale media stond Suriname door deze uitbarsting weer voor even in de belangstelling. President Chandrikapersad Santokhi, die als eindverantwoordelijke de schuld kreeg toegeschoven, kon niets anders dan het ontevreden volk allerlei beloften te doen. Meest ingrijpende was dat hij een nationale dialoog zou aangaan met de meest uiteenlopende groepen in het land om van ze te horen wat volgens hen moest gebeuren.
Misschien heeft hij iedereen bewust op het verkeerde been gezet en waren al die gesprekken vooral bedoeld om de angel uit het morrende volk te halen
Voorafgaand aan die dialoog zou hij voorgesprekken hebben. Het staatshoofd zou daar twee weken voor uittrekken, het werden uiteindelijk zo’n twee maanden. Sommige organisaties, zoals de Vereniging van Economisten in Suriname (VES) gaven te kennen niets in die dialoog te zien omdat er al zo vaak met Santokhi rond de tafel was gezeten zonder dat er naar hun kritiekpunten werd geluisterd.
We zijn nu bijna een half jaar verder sinds de rellen het is tot op heden nog altijd volstrekt onduidelijk wat de regering heeft opgestoken van die honderden voorgesprekken en hoe de vertaalslag naar de uiteindelijke nationale dialoog zal worden gemaakt. Santokhi hoor je nauwelijks meer over het vervolg van die dialoog, die lijkt te zijn doodgebloed.
Het heeft er veel van weg dat hij zich aan de omvang van dit project heeft vertild en niet meer schijnt te weten hoe het nu verder moet. Maar misschien heeft hij iedereen bewust op het verkeerde been gezet en waren al die gesprekken vooral bedoeld om de angel uit het morrende volk te halen.
In dat half jaar zijn er maar weinig positieve dingen gebeurd waar het volk beter van is geworden. De sociale programma’s verlopen uiterst moeizaam en een drastische wijziging van het beleid is uitgebleven. Het zou beter zijn geweest als in het plan voor de tweede helft dat de regering heeft gepresenteerd – voor in werkelijkheid nog geen 22 maanden- de gedane aanbevelingen uit de voorgesprekken voor een deel waren opgenomen.
Dan had Santokhi kunnen laten zien dat hij het serieus meent met het volk, dat weinig vertrouwen meer heeft in zijn eindeloze praatjes. Tegen de tijd dat de nationale dialoog is afgerond (áls dat ooit gebeurt), zit de termijn van deze regering erop. Dus die eindeloze praatjes leveren uiteindelijk niets op.