ROZENGEUR / Gerold Rozenblad
“Misschien.” Een woord dat slechts duidt dat de kans bestaat dat de uitspraak waar is. Maar we gebruiken het vaak, wanneer we enigszins schaapachtig onze fout of fouten willen toegeven. Onze president heeft vrijdag vaak het woord ‘misschien’ gebruikt.
Na drie jaar was veel schaapachtig besef te bespeuren bij Chan. “Misschien” is hij te optimistisch geweest over het tempo waarop de regering ontspoorde zaken weer op de rails kon krijgen. “Misschien” was hij te optimistisch over de slagkracht van zijn kabinet.
En “misschien” had hij te weinig besef dat de agenda van zijn partij en die van Abop niet synchroon liggen, ondanks afspraken in het regeerakkoord. Het enige dat ik eraan kan toevoegen is dat het “misschien” laat is om pas na drie jaar achter dit alles te komen.
“Daarom had ik gedacht dat in zijn openhartige boetedoening hij ook zou opsommen dat hij “misschien” de fout heeft gemaakt om te steunen op ‘friends and family’ die slechts op eigen gewin uit is”
Chan liet echter ook vele misschiens weg. Want misschien was hij zo geobsedeerd door het overnemen van de macht, dat hij de werkelijke situatie niet eens echt in ogenschouw had genomen. Misschien heeft hij zich laten beetnemen door de mensen om zich heen. Want we werden doodgeslagen door “fresh capital” en diaspora kapitaal. Twee geldstormen die ons binnen de kortste keren uit de penarie zouden helpen. Althans dat werd hem door ‘friends and family’ ingefluisterd. En die souffleurs hebben hem het bos ingestuurd.
Daarom had ik gedacht dat in zijn openhartige boetedoening hij ook zou opsommen dat hij “misschien” de fout heeft gemaakt om te steunen op ‘friends and family’ die slechts op eigen gewin uit is. Een omstandigheid die recent nog werd onderstreept door een individu dat close was, maar door interne machtsstrijd tot zwerfvuil is verworden.
Chan is tot het besef gekomen dat hij in de afgelopen drie jaar misschien te weinig open en eerlijk naar het volk toe is geweest. En daarom heeft hij zich deze keer rechtstreeks tot u en mij gericht. Hij kwam over als de vader die hij ons eerder voorhield te zijn.
En we werden overladen met loftuitingen voor de manier waarop wij ons door de IMF-hagelbui slaan. Maar kinderen die zich te lang verwaarloosd voelen, blijken niet zo snel vertrouwen te geven. Ze denken dat deze knieval misschien slechts strategisch is.
Overigens, ik vraag mij af wie deze keer de speechschrijver van Chan is geweest. Misschien een muziekliefhebber. En misschien een liefhebber van Jennifer Lopez. Want die zong: “Don’t be fooled by the rocks that I got, I’m still Jenny from the block”, om haar eenvoud te onderstrepen. Vrijdag hoorden wij nog net niet: “don’t be fooled by the suits and ties, I’m still Chan from the block”.
En nu zitten wij met misschiens over de misschiens van Chan. Met andere woorden, iedereen heeft wel een theorie over zijn ontboezemingen. Is hij ten halve gekeerd of misschien juist aan zijn charmeoffensief richting 2025 begonnen?
Als de ministers bij de begrotingsbehandeling die op de speech volgt dezelfde lijn zullen aanhouden, kunnen we nog wat meemaken de komende tijd. Of dat het tij van het kabinet zal doen keren? Misschien wel, misschien juist niet!
roziegeur@gmail.com