INGEZONDEN

Op 3 oktober twintig jaar terug, begon ik mijn loopbaan als leerkracht op de basisschool. Een droom die ik heb kunnen verwezenlijken, omdat de passie er diep in zat. Wanneer je uiteindelijk de totale verantwoordelijkheid krijgt over een klas, ervaar je dan pas de uitdagingen van het beroep. Onhandelbare leerlingen, leerlingen met cognitieve achterstanden, leerlingen met moeilijke huiselijke omstandigheden en ga zo maar door.

Jij moet ervoor zorgen dat al deze unieke leerlingen het einddoel behalen. Niet altijd een makkelijke taak, maar het lukte wel. Na zes jaren werkzaam te zijn binnen het lager onderwijs, werd ik overgeplaatst naar een VOJ-school in Paramaribo. Op dit niveau kreeg ik de verantwoordelijkheid om een vak te verzorgen.

“Leerlingen klaagden dat ze het niveau te hoog vonden”

Ik was dus niet meer verantwoordelijk voor het geven van alle vakken, maar moest slechts één vak verzorgen. De bevoegdheid voor dat vak had ik toen nog niet, maar omdat ik met een gemiddeld cijfer van zeven geslaagd was van één van onze pedagogische instituten voor het vak, werd ik ingezet om dit vak te verzorgen. Zo gaat dat tot de dag van vandaag aan toe, omdat er een tekort is aan bevoegde leerkrachten.

Het gevolg hiervan is dat de kwaliteit van het onderwijs afneemt, daar de leerkracht nog niet op het desgewenste niveau is. Dat heb ik ervaren, nadat ik mij inschreef op het IOL. Dan ontdek je hoeveel je nog te leren hebt om de leerlingen de juiste leerstof bij te kunnen brengen op het niveau waarin ze zitten.

Ik heb ook op de VOJ-school waar ik dus werd geplaatst zes jaren mogen dienen. Het was een school met altijd een hoog slagingspercentage. De leerlingen van deze school kwamen uit verschillende milieus. Ik heb prettig gewerkt op deze school en na deze zes jaren werd ik geplaatst op een andere VOJ-school die in dezelfde omgeving ligt. Een school waar ik zelf leerling van ben geweest.

Ik ontmoette leerkrachten van wie ik zelf les had gehad en zij werden dus mijn collega’s. Ik heb maar één jaar op deze school gewerkt en werd toen overgeplaatst naar een andere VOJ-school dichtbij mij in de buurt. De wijze waarop de overplaatsing heeft plaatsgevonden, zal ik u onthouden. Maar het is in elk geval niet hoe het hoort te zijn. Soms denken leidinggevenden dat ze een God zijn op de werkplek waar ze zitten en proberen het lot van anderen te bepalen.

Gelukkig heb ik elke keer kunnen ervaren dat wan ogri ben tya wan bun. Het universum doet zijn werk en daar vertrouw ik altijd op. Zoals eerder aangegeven werd ik geplaatst op een school dichtbij mij in de buurt. De afstand die ik toen dus aflegde, werd korter. De grootste uitdaging van deze school was, de sociaal-zwakke omgeving waaruit de leerlingen kwamen. Daarnaast vormde de meertaligheid ook een barrière voor het goed kunnen presteren voor het vak dat ik verzorg.

Leerlingen klaagden dat ze het niveau te hoog vonden. Maar dat was geenszins het geval. De aansluiting van hen was niet van dien aard, waardoor het moeilijker voor hen was om betere leerprestaties te hebben voor het vak. Te grote hiaten, die niet in één schooljaar weggewerkt konden worden. Uiteindelijk lukt het hen toch om met een laag gemiddeld cijfer te bevorderen of het eindexamen te behalen.

Wanneer deze leerlingen op de middelbare school terecht komen, is het te begrijpen dat hun leerprestaties niet boven de norm zullen zitten. Dit heb ik dan ook zelf ervaren, nadat ik na vier jaren op deze school gewerkt te hebben, werd geplaatst op een school van middelbaar niveau. Opmerkingen van studenten dat ze altijd hoog scoorden voor het vak, maar nu meer onvoldoendes scoren, hebben mij altijd aan het denken gezet. Want hoe is het mogelijk dat je toen goed presteerde, maar nu slecht?

“Onderdelen worden dan weggelaten, omdat de leerkracht de leerstof zelf niet goed begrijpt”

Dat heeft naar mijn conclusie te maken met het niveau van de school. Het niveau van de leerkracht die vaak genoeg zelf nog achterstanden heeft in het vak dat hij verzorgt. Onderdelen worden dan weggelaten, omdat de leerkracht de leerstof zelf niet goed begrijpt. Want ja, de norm op het IOL is dat een student gemiddeld 5,5 moet scoren voor een vak om de eindstreep te behalen. Een gemiddeld cijfer van 5,5 is naar mijn mening te laag.

De leerkracht dient boven de leerstof te staan. Je dient meer te weten dan de leerlingen. Helaas is dat niet altijd het geval. Ook zijn er veel leerkrachten die het beroep niet vanuit passie uitoefenen. Met het gevolg dat ze het geduld dat nodig is, ontbreken om tot de beste resultaten te komen. De afname van de kwaliteit van het onderwijs heeft dus veel oorzaken.

Ook het gedrag van leerlingen/ studenten mag niet onderschat worden. Ze zijn vaker niet gemotiveerd, waardoor dit terug te zien is in de leerprestaties. En dan heb je ook nog de ouders aan de andere kant die het niet zo nauw nemen met de prestaties van hun kinderen. Pas wanneer men ontdekt dat het een verloren schooljaar wordt voor het kind, is men bereid de school te bezoeken.

Het is dus van belang dat iedereen zijn verantwoordelijkheid kent en neemt. Zolang verantwoorde instanties niet ingrijpen, zal er geen verandering komen. Leerkrachten zullen gedemotiveerd blijven, als de omstandigheden waaronder ze werken niet veranderd worden. Het ontbreken van controle zorgt voor een wild-west-situatie, waarbij een ieder doet wat die wilt. Pas wanneer het kalf verdrinkt, gaat men over tot het dempen van de put.

Het is tijd dat we als burgers van dit land verantwoordelijkheid nemen voor de ontwikkeling van ons land. Een goed onderwijssysteem staat synoniem voor een goede toekomst. En daarvoor zijn we met z’n allen verantwoordelijk. De kwaliteit van het onderwijs is dus ons allen verantwoordelijkheid. Na twintig jaren heb ik graag dat in plaats van achteruitgang, vooruitgang wordt geboekt. En dan niet alleen binnen het onderwijs, maar op elk gebied in het land, ons land.

Sherron Rodgers (Leerkracht)

De redactie van de Ware Tijd stelt lezers in de gelegenheid stukken in te zenden ter publicatie. In principe worden alle ingezonden artikelen opgenomen, tenzij de inhoud schadelijk, kwetsend of beledigend is voor derden. Stukken die worden geplaatst komen niet noodzakelijkerwijs overeen met de mening van de Ware Tijd. De redactie behoudt zich het recht voor om stukken niet te plaatsen, of in te korten of te redigeren zonder dat die uit hun context worden gehaald.