door Shanavon Arsomedjo

PARAMARIBO — Roan Sanvisi, derdejaarsstudent Audiovisuele productie op het Natin, heeft al veel kennis en ervaring opgedaan als fotograaf. En toch staat hij open om meer te leren. “Hoeveel je ook weet er is altijd iets dat je kunt bijleren.”

Het feit dat hij altijd bijleert en een ervaring opdoet, is wat deze branche voor hem levend houdt. “Ik blijf mezelf openstellen om te leren. Ik krijg kleine kneepjes mee en corrigeer waar nodig.” Hij blijft leren en zich scholen.

Plannen

Zijn ultieme doel is om in Suriname een ‘visual academy’ op te zetten, omdat mensen in de audiovisuele branche nogal beperkt zijn. Hij stelt dat na het Natin men zich niet verder kan scholen in de branche. Er zijn weinig mogelijkheden in de vorm van cursussen, trainingen of workshops in zijn vakgebied. “De bedoeling is dat ik een omgeving schep voor creatievelingen om zich thuis en op hun gemak te voelen om te doen waarvan ze houden.”

Maar voordat hij deze droom waarmaakt, werkt hij de komende jaren eerst hard aan zichzelf om beter te worden. Sanvisi doet meer dan fotografie. Zijn bedrijf maakt ook videoreclames en grafische ontwerpen voor bedrijven.

Al voordat hij zich inschreef bij het Natin had bij belangstelling voor fotografie. Het was nooit gewoon een hobby, maar zijn passie. Hij had interesse in visuele dingen. Clayton Juel, een vriend van zijn broer die bij de familie aan huis kwam met zijn camera, liet Sanvisi helpen als hij bezig was te fotograferen. Op die manier groeide zijn liefde ervoor.

“Op een dag vroeg ik aan Clayton om me te leren fotograferen. Hij was enthousiast en dacht er niet twee keer over na.” Het begon met meelopen totdat Sanvisi steeds meer mocht doen. Eerst leerde hij de kneepjes van videografie en daarna bracht hij hem fotografie kennis bij. Dit was zeven jaar terug, toen Sanvisi nog maar vijftien jaar was.

Nadat zijn leermeester zijn talent zag, liet hij hem zelfs projecten doen. Uiteindelijk heeft Sanvisi voor Juel gewerkt. “Het geld was niet eens belangrijk. De gratis kennis en de tijd die hij in me heeft gestopt, dat is waarvoor ik hem dankbaar ben.”

Psycho

Ondanks dit alles zag hij zichzelf niet als fulltime fotograaf, tot 2020 toen hij een fotoshootmocht doenvoor Denn Model Agency. Hij kreeg bekendheid via sociale media en dat pakte goed uit in de vorm van opdrachten. Hij kreeg in dat jaar een camera van een vriend in bruikleen, totdat een andere vriend hem dit jaar één cadeau deed. “Het voelt heel goed aan om je eigen apparatuur te hebben.”

Sanvisi is intussen al een hele poos de vaste fotograaf van The Myztikalz. Toen hij met de dansgroep mee moest naar een optreden in de Anthony Nesty Sporthal om er foto’s te maken, besloot hij ook foto’s te maken van andere artiesten die er op die avond optraden. Psycho was één van hen, maar hij reageerde na de foto’s te hebben gezien lauw.

Sanvisi liet zich niet ontmoedigen en maakte bij een ander optreden weer foto’s van Psycho die deze keer iets enthousiaster en met een compliment reageerde en hem een financiële vergoeding gaf. Hun echte samenwerking begon toen de fotograaf aan de artiest vroeg of hij zijn persoonlijke fotograaf mocht zijn bij de show van Joeboy. Het antwoord was ‘ja’ en dat is hij nog steeds.

“Ik vind het een geweldige samenwerking. Los van de plekken waar we gaan, is het ook mooi om de emoties van hem en de mensen om zich heen van dichtbij mee te maken. Zijn liefde voor muziek en de persoon die hij is, krijg ik te zien. Soms maken we een babbeltje en ik haal er altijd iets leerrijks uit.” De twee mannen zien elkaar als broers.

Een babbeltje met een collega-fotograaf vindt hij altijd prettig, omdat hij van mening is dat je op die manier van elkaar leert. “Mijn liefde voor fotografie is puur, zacht, gevoelig. Het kalmeert me. Stel je voor wanneer de dag begint en de zon opkomt. Je bent blij met de warmte die je voelt.”