PRESIDENT CHANDRIKAPERSAD SANTOKHI kan er niet langer onderuit dat hij van zijn vicepresident (vp) Ronnie Brunswijk eist dat die volledig met zijn billen bloot gaat en tekst en uitleg geeft over zijn intensieve connecties met drugscrimineel Piet Wortel. Dat die connecties er zijn, staat onomstotelijk vast. Wortel kon jarenlang- doordat hem de hand boven zijn hoofd werd gehouden- vrij en blij een luxueus leventje in Suriname leiden, terwijl hij in Nederland nog een straf moest uitzitten wegens grootschalige drugshandel.

Maar nu de inmiddels in een Nederlandse cel zittende Wortel uit de school is geklapt over de vele kilo’s goud die hij thuis had opgeslagen en die hij naar eigen zeggen voor Brunswijk moest verkopen, is de vp (ongetwijfeld ongewild) wederom in het middelpunt van de belangstelling komen te staan. Niet alleen in Nederland, maar ook in Suriname. Tenminste, dat laatste zou moeten. Maar zolang Justitie, waar partijgenoot Kenneth Amoksi de scepter zwaait, en Santokhi beiden om uiteenlopende redenen mogelijk bewust de andere kant op kijken als het Brunswijks dubieuze praktijken betreft, gebeurt dat niet.

Iedereen weet dat Brunswijk een grootverdiener in de goudsector is. Hij heeft enorme belangen in de goudwinning, wat ook mede de reden is dat de ordening daarvan -waar Santokhi hem mee heeft belast- een totale flop is. Dat hij überhaupt nog bij zakelijke praktijken betrokken is en die niet heeft afgestoten bij zijn benoeming, druist volledig in tegen integer bestuur. 

Als het klopt wat is gezegd door Wortel, die ook zeer goed bevriend was met de inmiddels voortvluchtige veroordeelde drugscrimineel Joël ‘Bordo’ Martinus -een partijgenoot van Brunswijk, dan is dat zeer belastend voor de vicepresident en natuurlijk (opnieuw) schadelijk voor de reputatie van Suriname. Brunswijk wilde niet ingaan op vragen van journalisten, maar ontkende ook niet dat hij kennelijk zijn goud niet via de legale weg wilde verkopen -zoals integere ondernemers doen- maar via andere kanalen. En dat de autoriteiten daar geen lucht van mochten krijgen. Dat is normaalgesproken al een kwalijke zaak, maar omdat het in dit geval de vp betreft, zouden alle alarmbellen moeten gaan rinkelen. Niemand zou boven de wet mogen staan, ook Brunswijk niet. 

Van Santokhi mag de samenleving verwachten dat hij Brunswijk op het matje roept en dat desnoods via het Openbaar Ministerie de onderste steen naar boven wordt gehaald. Maar het is een illusie te denken dat dit gaat gebeuren. Santokhi heeft immers zijn plaatsvervanger nog nooit op deze manier om verantwoording gevraagd, terwijl er in de afgelopen drie jaar toch heel wat zaken zijn voorgevallen die om opheldering schreeuwen. En zo zal ook de ‘tweede helft’ van deze regering verlopen zoals de eerste verliep: met veel geheimzinnigheid en vol onopgehelderde -al dan niet criminele- zaken en zaakjes.