SURINAME HEEFT GEEN andere keus dan de maatregelen, die met het Internationaal Monetair Fonds (IMF) zijn afgesproken door te voeren. Daaronder valt het verhogen van de belasting over de toegevoegde waarde (BTW) ook. Bij het doorvoeren van die belasting vorig jaar is het bedrag dat daaruit voort moet komen onvoldoende gebleken. De regering moet meer geld overhouden om haar sociale verplichtingen na te komen en om de schulden terug te kunnen betalen.
Toch hebben de machthebbers een aantal maatregelen waaruit ze mogen kiezen om als prioriteit door te voeren en ook een paar ‘tweede optie’-maatregelen. Zo kon zij er ook voor kiezen om de belasting op onroerend goed steviger te gaan innen evenals de vermogensbelasting. Dat zijn belastingen die al in de wet voorkomen, maar waarvan de regering kiest om die niet effectief te innen. De grootgrondbezitters en de superrijken worden daardoor beschermd en de arbeidersklasse mag het gelag betalen.
Op het moment dat er een financiële injectie komt, staat daar de overheid die die met beide handen terugneemt
Het is een schande dat de regering onder leiding van VHP/Abop de minderbedeelden steeds voorhoudt dat er licht is in de (eindeloze) tunnel en vervolgens omkeert en de broekriem een gat verder zet voor deze zelfde groep mensen. Nota bene kiezen de leiders ervoor deze maatregelen, die vrij zeker zullen leiden tot het duurder worden van transport, eten en huishuur, op 1 oktober door te voeren. De maand waarop leerlingen, na de vakantie, weer de school moeten bezoeken en ouders het minste geld hebben om voor deze verhogingen te betalen.
De Progressieve Vakcentrale C-47 heeft de regering gevraagd om een extra koopkrachtversterking voor de werkende klasse. Maar het lijkt een gebed zonder einde te gaan worden. Want op het moment dat er een financiële injectie komt, staat daar de overheid die die met beide handen terugneemt. Arbeiders voelen zich steeds meer kind van de rekening en langzaam maar zeker raken mensen moedeloos, geven op en gaan dingen doen die ze normaal niet zouden doen. Als de maag leeg is en de kinderen honger hebben, dan komen bepaalde gedachten boven.
Vanuit de koker van de ministeries van Regionale Ontwikkeling en Sport en Sociale Zaken en Volkshuisvesting wordt ook totaal geen innovatie toegepast om de bevolking meer zelfredzaam te maken. Waarom worden de personeelsleden niet ingezet om buurtorganisaties te versterken, zodat zij de mensen weerbaar en creatief kunnen helpen zijn? Te bedenken valt aan buurttuinen, buurtverkoop, praatgroepen om te leren omgaan met stress, kinderopvang na school wanneer ouders werken.
De leiding van het land hoeft niet eens het wiel uit te vinden. Ze hoeft maar in de wereld na te gaan hoe zulke sociale systemen hebben gewerkt. Maar deze regering lijkt alleen oog te hebben voor geld en geldstromen; sociale ontwikkelingen en de maatschappelijke implicaties van haar beleid kunnen haar naar alle waarschijnlijkheid een worst wezen. Maar die rekening die de totale gemeenschap zal moeten betalen komt eraan. En die wordt pas onbetaalbaar.