VERSCHILLENDE REGEERDERS VERDRINGEN zich sinds vorige week in de media, terwijl ze watertanden vanwege de miljarden aan oliedollars die door TotalEnergies vanaf 2028 in het vooruitzicht zijn gesteld, om te schreeuwen dat het licht in de donkere tunnel eindelijk aanstaande is. President Chandrikapersad Santokhi stapte in die wetenschap opgewekt in het vliegtuig naar Cuba en de Verenigde Staten in de hoop dat hij daar nu wel de investeerders warm kon maken om hun geld te spenderen in Suriname. In New York had hij in dat kader voorafgaand aan de jaarvergadering van de Verenigde Naties weer een ontmoeting met de Amerikaanse diaspora.

Maar terwijl hij zich al bij voorbaat rijk rekent, kwam in eigen land een onheilspellend bericht naar buiten: de met veel bombarie aangekondigde aanleg van een diepwaterhaven in Nickerie is waarschijnlijk een luchtkasteel waar de regering, met Santokhi voorop, even naïef als enthousiast is ingestapt. Het Amerikaanse bedrijf Phoenix Development Holding Company LLC (PDC) zou miljarden US dollars in de Port of Nickerie investeren, met name voor de verwerking van gas in de vorm van LNG. Die komt vrij bij de oliewinning. De nieuwe supermoderne haven zou al in 2025 gereed moeten zijn.

De regering stelde vijftienhonderd hectare grond beschikbaar. Santokhi gaf vorig jaar november zelfs de aftrap voor het project, waarvoor nog niet eens een ontwerp was gemaakt. Alleen een website was gereed, waarop prachtige maar weinig concrete verhalen op stonden. Voor menigeen was dat voldoende reden om de nodige argwaan te hebben. Ook al omdat PDC geen enkele ervaring heeft met de bouw van havens. Zelfs niet met kleine projecten.

Die argwaan blijkt nu volkomen terecht: PDC blijkt niets meer dan een brievenbusfirma te zijn, dat alleen een adres in Phoenix heeft, maar geen kantoor. Dat is op z’n minst heel vreemd voor een bedrijf dat miljarden wil investeren. Ook blijkt de bewering dat de Port of Rotterdam, één van de grootste en meest ervaren havenbedrijven in de wereld, de Port of Nickerie zal ontwerpen, bezijden de waarheid te zijn. Het feit dat Annand Jagesar, algemeen directeur van Staatsolie niets met de initiatiefnemers te maken wil hebben omdat hij geen vertrouwen in ze heeft, is ook een teken aan de wand.

Wat de precieze intenties van PDC zijn, is nog onduidelijk. Dat zal de komende tijd duidelijk moeten worden. Echter, het is ontluisterend dat de regering opnieuw met open ogen een project heeft omarmd dat vooral een luchtkasteel omvat. Na het debacle begin vorig jaar met de Deense HPSG, die in Commewijne onder meer een waterstoffabriek zou opzetten, zou toch mogen worden verwacht dat de regering haar lesje had geleerd door vooraf gedegen te onderzoeken of de initiatiefnemers wel konden waarmaken wat ze beloofden.

Maar dat blijkt dus niet het geval, want de regeerders maken weer dezelfde fout en stoten zich aan dezelfde steen. Dat zal weinig vertrouwen wekken bij investeerders die wel serieus zouden overwegen om zaken in Suriname te doen. Die zijn zeker niet bereid om daarover in gesprek te gaan.