VRIJEMENINGSUITING IS EEN belangrijke pijler van de democratie. Burgers hebben het recht hun mening te laten horen over wat in hun land gebeurt of wat hen bezighoudt. Om het recht op vrijemeningsuiting te ondersteunen moeten journalisten toegang hebben tot informatie om die weer aan de samenleving te presenteren zodat die weer in staat is een mening te vormen op basis van de juiste feiten en informatie. Deze twee zaken staan met elkaar in verbinding. 

De regering en de overheid hebben communicatiestructuren om in contact te staan met het groter publiek. Opvallend is dat de communicatie die vanuit CDS komt, heel vaak de vorm heeft van propaganda. Alles wat de overheid doet wordt met een laag stroop bedekt en gepubliceerd. Algemene informatie over procedurele zaken bij de overheid worden zelden goed gecommuniceerd. Wanneer is bijvoorbeeld voor de laatste keer gemeld wat nou precies de situatie is met betrekking tot kwikgebruik? Tast het de gezondheid aan, wat te doen om dat te voorkomen? Wat niet dient tot heil van de regering heeft geen plek bij CDS.

Maar CDS is niet het enige communicatiekanaal waarmee regeringsfunctionarissen met het volk communiceren. Bij het Kabinet van de President is er een unit die zich bezighoudt met communicatie over de president. Zo kwamen we te weten dat hij kerngezond is en voor een check-up naar Nederland moest. Dan hebben wij vanuit het Kabinet van de Vicepresident een communicatie unit die alles wat de vicepresident (vp) in functie en als voorzitter van de Abop de ether in gooit. Kers op de taart zijn de video’s en audioboodschappen die de vp Ronnie Brunswijk zelf doorstuurt en die zich als een olievlek spreiden.

Die laatste slaat steevast interviewaanvragen af en is slechts snel te spreken tijdens de wekelijkse vergaderingen van de Raad van Ministers die hij voorzit. Deze zelfde vicepresident die de Abop voorzit heeft vaker gemeld journalisten niet van belang te vinden. Hij kan zijn boodschap via sociale media doorgeven vond hij. 

Dat deze wirwar van communicatielijnen en ideeën over hoe communicatie precies moet lopen elkaar zouden gaan bijten was te voorspellen en is ook nog bewaarheid geworden. Dat liet Abop-fractieleider Obed Kanapéweten tijdens een actualiteitenprogramma. Deze jonge intellectueel van de Abop deed echter wat zwakke politieke leiders doen. Ze zoeken de fout niet bij zichzelf en hun partij. Het is altijd de schuld van iets of iemand anders. “Mensen moeten geloven in hun politieke leiders”, zei Kanapé. Dit terwijl zijn partijleider allerlei uitspraken doet op politieke bijeenkomsten en vervolgens zijn woorden weer terugtrekt. Hoe kan het volk dan geloven in haar politieke leiders?

De oplossing ziet Kanapé in het aantasten van vrijemeningsuiting door het reguleren van sociale media, omdat “sociale media de Surinamer dommer en dommer maakt”. Niets van voorlichting geven over de effecten van het verspreiden van fake news die zijn partij dan ook tot zich moet nemen. De jonge Abop-intellectueel geeft in tegenstelling blijk van de enorme leiderschapsarmoede in het land. Afstraffen is de strategie in plaats van scholen en voorlichten. Jammer is dat.