‘Een fijn boek voor in het bijzonder het Surinaamse kind’
door Steven Seedo
PARAMARIBO — Uit dankbaarheid voor haar pleegtante Wilsientje Trimokarjo-Sampie is leerkracht Daphne Maclean in de schrijverspen geklommen. “Als vierjarig meisje kwam zij met mijn grootmoeder vanuit Brokopondo mee naar Paramaribo”, vertelt Maclean over haar pleegtante.
Ze zal debuteren met het kinderboek ‘Sientje naar de grote stad’, dat in 2024 uitkomt. “In dit boek stimuleer ik meertaligheid; zo komen er enkele Saamaka-woorden in voor. Een fijn boek voor in het bijzonder het Surinaamse kind en zeker herkenbaar voor onze kinderen in het binnenland.”
“Ik wil mij met mijn kennis en ervaring inzetten voor kinderen met speciale behoeften”
Educatieve bagage
Maclean (34) is afgestudeerd aan de ‘School of Education’ van het Vanguard Community College met als titel bachelor of education speciaal onderwijs. Ze werkt bij het Ad Fontes Lyceum en Nederlands Onderwijs Suriname, een scholengemeenschap voor vmbo, havo en vwo.
Als schoolcoach begeleidt zij leerlingen en studenten van twaalf tot en met twintig jaar met uiteenlopende problemen. “Ik wil mij met mijn kennis en ervaring inzetten voor kinderen met speciale behoeften.”
Daarmee doelt zij op leerproblemen, gedrags- en emotionele stoornis, kinderen met dyslexie, autisme, spectrumstoornis, downsyndroom, ADHD, verwaarloosde kinderen, zwak- en hoogbegaafde en kinderen met een enkelvoudige- of meervoudige beperking.
Maclean spreekt naast Nederlands en Sranantongo ook Aucaans, Engels en ze kan zich verstaanbaar maken in het Spaans en Frans. Daarnaast beheerst zij de Nederlandse gebarentaal voor mensen met een gehoorbeperking.
“Ik vind de taal prachtig en houd mij er na al die jaren nog steeds mee bezig. Ik ‘vertaal’ als hobby liederen in gebarentaal. Het is mijn droom om deze unieke taal te studeren. Helaas kan ik dat niet in Suriname.” Maclean kwam in aanraking met de gebarentaal op de Kennedyschool. “In 2014 werd ik als kersverse leerkracht daar tewerkgesteld voor kinderen met een gehoorbeperking.”
Dromen
Maclean schrijft ook gedichten, waarvan de meeste op de liefde zijn gebaseerd. “Ik wil in de toekomst meerdere bundels uitbrengen. Ook wil ik zowel in gesproken taal (Engels, Nederlands, Frans) als in Nederlandse gebarentaal voordragen aan publiek. Dit wil ik oorspronkelijk doen door middel van filmpjes op sociale media.”
De intussen gepensioneerde docent en onderwijsinspecteur Alma Plein-Thomas heeft een bijzondere bijdrage geleverd aan haar vorming. “Mevrouw Alma was mijn buurvrouw. Op achttienjarige leeftijd kreeg ik mijn eerste kind. Ik werd een depressieve drop-out en zag het niet meer zitten. Zij zorgde ervoor dat ik, ondanks dat de inschrijvingsperiode voorbij was, werd ingeschreven op het Albert Cameron Instituut. Ik ging ieder jaar als beste student over en slaagde bij de opleiding voor Hoofdkleuterleidsters als beste.”
MacLean heeft vier kinderen. Haar hart gaat uit naar bijzondere groepen in onze samenleving. Ze bezoekt vaker lezingen en informatiebijeenkomsten en doet veel aan zelfstudie om het kind beter te begrijpen. Haar wens is om een instituut op te richten voor begeleiding van adolescenten met leerproblemen naar zelfstandigheid.
“Daarnaast is het mijn droom een school op te richten voor adaptief gericht onderwijs. Op zo een school zijn alle kinderen welkom. Er wordt onderwijs op maat geboden op basis van de leerbehoeften, het tempo en het cognitief vermogen van elk kind.”
Maclean besluit: “Schrijven is voor mij een mechanisme tegen meerdere aspecten. Wanneer ik me eenzaam voel of verdrietig ben brengt het vloeien van de inkt op papier of het tikken op het toetsenbord mij in een andere wereld.”